Μήνυμα ότι η Ελλάδα θα κάνει ό,τι προβλέπει το ευρωπαϊκό κεκτημένο στα εργασιακά, όπερ σημαίνει «τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας», απηύθυνε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενώπιον του Πιερ Μοσκοβισί.
«Δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδεχθεί, όπως δεν θα αποδεχόταν οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις που θα ήταν αντίθετα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αφού κάτι τέτοιο θα κατέπιπτε αμέσως και η Ελλάδα θα ήταν υπόλογη απέναντι στην ίδια την Ε.Ε.», σημείωσε ο Πρ. Παυλόπουλος, ζητώντας αυτή η διάσταση να ληφθεί υπ’ όψιν από το ΔΝΤ.
Χθες το βράδυ, μιλώντας για την αρχή της αλληλεγγύης στο πλαίσιο του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου στην εκδήλωση για την 20ή επέτειο ίδρυσης του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του LSE, o Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε ότι η αρχή του κοινωνικού κράτους, καθώς και τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα συνταγματικά ατομικά δικαιώματα αποτελούν και την κοινή νομική βάση επί της οποίας εδράζονται η Ε.Ε. και η δημοκρατική νομιμοποίηση της λειτουργίας της.
Ο κ. Παυλόπουλος έκανε ειδική μνεία στην ενεργοποίηση της αλληλεγγύης κατά τη διαχείριση κρίσεων –γεγονός που κατέληξε στη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης– ενώ τόνισε ότι η εν λόγω αρχή είναι σημαντική και για την αντιμετώπιση του προσφυγικού/μεταναστευτικού.
Πολιτικό ενδιαφέρον παρουσιάζει, ωστόσο, το γεγονός ότι στάθηκε ιδιαιτέρως στην έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης, μιλώντας για δικαιώματα διαπραγμάτευσης, συλλογικών δράσεων και δικαιώματα σχετικά με την κοινωνική ασφάλιση που έχουν οι εργαζόμενοι με βάση τη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ αναφέρθηκε στη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που προβλέπει ότι η αρχή της αλληλεγγύης διέπει τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης των κρατών-μελών.
Κατέληξε δε απευθύνοντας μήνυμα ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας πρόκλησης και αυτή αφορά πτυχές και εγγυήσεις της κοινωνικής αλληλεγγύης, που δέχεται σήμερα τις μεγαλύτερες πιέσεις. Oπως το έθεσε, «είναι αναγκαίο και νομικώς επιβεβλημένο η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης να γίνεται σεβαστή και όταν αναλαμβάνεται κοινή δράση των κρατών-μελών με βάση τη μεταξύ τους αλληλεγγύη, έτσι ώστε οι εκάστοτε πολιτικές επιλογές να μην αποβαίνουν εις βάρος του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής συνοχής».