Τα τρία «στρατόπεδα» στο Eurogroup

Τα τρία «στρατόπεδα» στο Eurogroup

3' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. Λίγες ώρες πριν από το Eurogroup, οι αποστάσεις ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του ελληνικού προγράμματος παραμένουν μεγάλες. Και οι ισορροπίες πολύ ευαίσθητες. Ανά «στρατόπεδο», η εικόνα διαμορφώνεται ως εξής:

1. Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

• Τι χρειάζεται για να συμμετάσχει: «Τα νούμερα πρέπει να βγαίνουν», δηλώνει το ΔΝΤ για να συμμετάσχει, και το ελληνικό χρέος να είναι βιώσιμο με τη λήξη του προγράμματος που θα έχει συμφωνήσει η ελληνική πλευρά με το ΔΝΤ. Το Ταμείο ισχυρίζεται ότι ο στόχος για 3,5% του ΑΕΠ το 2018 και μεσοπρόθεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί με τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί. Η Ελλάδα θα φτάσει μόλις στο 1,5% και για αυτό απαιτούνται ή περισσότερα μέτρα για να πετύχει τον στόχο ή γενναιότερη ελάφρυνση χρέους.

• Πού τραβάει την «κόκκινη γραμμή»: Σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο, αυτή τη στιγμή το ΔΝΤ αρνείται να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να κλείσει την αξιολόγηση, εάν δεν έχει αρκετές διαβεβαιώσεις πως η Ελλάδα θα πάρει περισσότερα μέτρα αν δεν καταφέρει τον στόχο του 3,5% μετά τη λήξη του προγράμματος το 2018. Μέχρι το 2018, το ΔΝΤ είναι εξασφαλισμένο όσον αφορά τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5%, καθώς την περασμένη άνοιξη συμφώνησε με την ελληνική πλευρά τον μηχανισμό του «αυτόματου δημοσιονομικό κόφτη», όπου σε περίπτωση που ο στόχος δεν επιτευχθεί, περικόπτονται αυτόματα μισθοί και συντάξεις.

• Συμβιβασμός: Μια αντίστοιχη φόρμουλα αναζητούν τώρα οι εταίροι και για τα έτη μετά το 2018, για τα οποία θα πρέπει η Ελλάδα να διατηρήσει τον υψηλό στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5%. Αυτή η φόρμουλα όμως θα πρέπει να δίνει αρκετή σιγουριά στο ΔΝΤ ότι ο στόχος θα επιτευχθεί και το χρέος θα είναι βιώσιμο, αλλά δεν θα φέρει και την ελληνική κυβέρνηση σε ένα πλήρες αδιέξοδο αναγκάζοντάς τη να δεσμευτεί για περαιτέρω περικοπές από τώρα για το 2019 και μετά.

2. Ευρωπαϊκή Επιτροπή

• Τι χρειάζεται για να δώσει «πράσινο φως»: Η Επιτροπή έχει υπάρξει, από τους εταίρους, ο πιο στενός σύμμαχος της κυβέρνησης Τσίπρα. Ομως παρά το καλό κλίμα στις διαπραγματεύσεις κατά τη δεύτερη αξιολόγηση, το γεγονός ότι η συμφωνία για την ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ ναυάγησε δημιούργησε πάλι αμφιβολίες για τη δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης στην τήρηση του προγράμματος. Για να κλείσει η αξιολόγηση με την ελληνική πλευρά, εντοπίζουν τέσσερις εκκρεμότητες. Το δημοσιονομικό κενό του 2018 (μόλις 200 εκατ.), τον ΔΕΣΦΑ, τη συμφωνία για τις συλλογικές συμβάσεις και το νομικό πλαίσιο για τους εξωδικαστικούς συμβιβασμούς.

• Γιατί δεν συμφωνεί με το ΔΝΤ: Η βασική διαφωνία βρίσκεται στις διαφορετικές προβλέψεις για την ελληνική οικονομία. Η Επιτροπή επιμένει ότι οι προβλέψεις του Ταμείου είναι πολύ απαισιόδοξες και πως στο παρελθόν έχουν πέσει έξω. Συγκεκριμένα, θεωρεί ότι οι προβλέψεις του Ταμείου για το 2016 που υπολογίζει πρωτογενές έλλειμμα 0,5% θα βγουν λάθος, καθώς η Επιτροπή υπολογίζει πρωτογενές πλεόνασμα περισσότερο από 0,5% για το 2016. Υποστηρίζει ότι θα ήταν πολύ άδικο να προστεθούν περαιτέρω μέτρα στην Ελλάδα για το 2019 και θεωρεί πως οι προβλέψεις του Ταμείου θα αποδειχθούν λανθασμένες.

• Γιατί θέλει να κλείσει η αξιολόγηση το συντομότερο δυνατόν: Για την Επιτροπή όσο περνάει ο χρόνος τόσο περισσότερες δυσκολίες, κυρίως πολιτικές, θα προκύψουν. Συγκεκριμένα, Ευρωπαίος αξιωματούχος τόνιζε ότι όσο αργεί να βρεθεί μια λύση, μπαίνουμε στην προεκλογική περίοδο των Ολλανδών (έχουν εκλογές τον Μάρτιο), θα ξεκινήσει τη θητεία του ο Αμερικανός πρόεδρος Ντ. Τραμπ, που μπορεί να βρει την ευκαιρία μέσω της Ελλάδας και του ΔΝΤ να στείλει μήνυμα στην Ε.Ε. «ήρθε η ώρα να πληρώσετε τον λογαριασμό σας», ενώ συγχρόνως νιώθουν ότι έχει δημιουργηθεί ένα καλό «μομέντουμ» αυτή τη στιγμή, που αν δεν βρεθεί άμεσα μια λύση, θα χαθεί.

3. Γερμανία

• Τι χρειάζεται για να συμφωνήσει: Ισως έχει την πιο δύσκολη θέση από όλους τους πρωταγωνιστές αυτή τη στιγμή. Είναι το κράτος-μέλος που χρειάζεται περισσότερο από τα άλλα τη συμμετοχή του ΔΝΤ, καθώς το κοινοβούλιό του δεν θα εγκρίνει εκταμίευση για την Ελλάδα χωρίς τη «σφραγίδα ΔΝΤ». Ο Β. Σόιμπλε είναι αυτός που «ζυγίζει» τι θα έχει το μικρότερο πολιτικό κόστος αυτή τη στιγμή και τι θα μπορούσε να «δώσει» όσον αφορά το χρέος για να συμμετάσχει το Ταμείο, αλλά που να μην του επιφέρει μεγάλο πολιτικό πλήγμα.

• Πού τραβάει την «κόκκινη γραμμή»: Ζητάει την πλήρη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα, μηδενικό «κούρεμα» στο ελληνικό χρέος, μια κοινή ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους με το ΔΝΤ και κοινά μέτρα και δημοσιονομικούς στόχους που θα συμφωνήσει το Ταμείο με τους Ευρωπαίους εταίρους. Εάν δεχθούν οι εταίροι τη διατήρηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5% για μόνο ένα με δύο χρόνια αντί για πέντε με δέκα χρόνια, τότε αυτόματα χρειάζεται «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, και δεν θα το δεχθεί.

• Γιατί θέλει να κλείσει η αξιολόγηση το συντομότερο δυνατόν: Οσο περνάει ο χρόνος τόσο σε πιο δύσκολη θέση βρίσκεται ο κ. Σόιμπλε, καθώς από τη νέα χρονιά η Γερμανία μπαίνει σε προεκλογικό ρυθμό…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή