Οι θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στα ζητήματα εγγυήσεων και ασφάλειας δεν είναι τα μοναδικά «αγκάθια» που πρέπει να ξεπεράσουν τα συμβαλλόμενα μέρη στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται –και όπως φαίνεται θα συνεχιστούν ακόμη για κάποιο χρονικό διάστημα– στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Τα δύο βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδης είναι ο αρκετά προβληματικός χάρτης που του παρέδωσε ο Tουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί, αλλά και οι αποκλίσεις στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης. Το βασικότερο πρόβλημα του τουρκοκυπριακού χάρτη αφορά την περίπτωση της Μόρφου, η οποία –προς το παρόν τουλάχιστον– δεν επιστρέφεται υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση. Διπλωματικές πηγές εκτιμούν πως μια τέτοια κίνηση δεν ήταν μη αναμενόμενη, καθώς ανάλογη στάση είχε τηρήσει η τουρκοκυπριακή πλευρά και κατά τις διαπραγματεύσεις του Μον Πελερέν τον περασμένο Νοέμβριο.
Εξίσου σημαντική είναι η διαφορά που υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών στο ζήτημα της εκ περιτροπής προεδρίας. Η τουρκοκυπριακή πλευρά εξακολουθεί να επιμένει στην ανάγκη η προεδρία του νέου διζωνικού, δικοινοτικού, ομόσπονδου κράτους να είναι εναλλασσόμενη κατά περιόδους οι οποίες θα είναι χωρισμένες σε ίσα χρονικά διαστήματα, ανεξάρτητα από την πληθυσμιακή σύνθεση του νησιού. Εν ολίγοις, η τουρκοκυπριακή πλευρά ζητάει ένα διαμοιρασμό της τάξεως του «50-50» στον χρόνο προεδρίας, κάτι που η ελληνοκυπριακή ηγεσία είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχθεί. Το συγκεκριμένο σημείο φαίνεται, μάλιστα, να αποτελεί σημείο τριβής και στο εσωτερικό της τουρκοκυπριακής αποκαλούμενης «κυβέρνησης», καθώς ο κ. Κουντρέτ Οζερσάι, εταίρος του κ. Ακιντζί, τον κατήγγειλε ότι προχώρησε στην κατάθεση ενός χάρτη δίχως, νωρίτερα, να εξασφαλίσει ως αντάλλαγμα την εκ περιτροπής προεδρία.
Ανάλογη κριτική ο κ. Ακιντζί αντιμετώπισε και από τον αποκαλούμενο «πρωθυπουργό» του ψευδοκράτους, Χουσεΐν Οζγκιουργκούν, αλλά και τον Σερντάρ Ντενκτάς. Μικρότερες αποστάσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές υπάρχουν ως προς τη δικαιοδοσία των δικαστικών αρχών, ενώ ανησυχία υπάρχει και για τον τρόπο χρηματοδότησης της λύσης.