Τον διαχωρισμό ανάμεσα στις ανάγκες της προεκλογικής ρητορικής των κομμάτων τους και την επιθυμία τους να κλείσει η αξιολόγηση το συντομότερο δυνατόν τόνιζαν πηγές της γερμανικής κυβέρνησης, αλλά και των κομμάτων που συναποτελούν τον κυβερνητικό συνασπισμό στο Βερολίνο, σε τηλεφωνικές τους συνομιλίες με την «Κ» την τελευταία εβδομάδα. «Πρέπει να κλείσουμε πριν αρχίσει να γυρίζει το ευρωπαϊκό εκλογικό καρουζέλ», είπε χαρακτηριστικά στέλεχος της Κ.Ο. του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU), που είχε συναντηθεί την περασμένη εβδομάδα στο Βερολίνο και με τον αρχηγό της Ν.Δ., Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν αυτό ισχύει, τότε βεβαίως τίθεται το ερώτημα προς τι οι δηλώσεις όπως εκείνη του Μάνφρεντ Βέμπερ την περασμένη Πέμπτη στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» για την ανάγκη ενός προγράμματος στο οποίο δεν θα συμμετάσχει το ΔΝΤ.
«Οπως και να το βαφτίσουμε σήμερα», είπε στην «Κ» πηγή της ευρωομάδας του CDU, «το Tαμείο δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα με χρήματα, αλλά προσφέρει στην Ευρώπη την τεχνογνωσία του. Αν επιμείνει στο “κούρεμα” του χρέους –και δεν φαίνεται ότι δεν θα επιμείνει–, πρέπει να επιλέξουμε το “μη χείρον”. Και για μας αυτό δεν είναι η μη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά η αντίθετη με το γράμμα και το πνεύμα των συνθηκών της Ε.Ε. “κοινοτικοποίηση” του χρέους με ένα “κούρεμα” που δεν πρόκειται να δεχθούμε ως Γερμανία είτε με αυτή την κυβέρνηση είτε με οποιαδήποτε άλλη, για τον απλούστατο λόγο ότι 8 στους 10 Γερμανούς είναι αντίθετοι…».
Η ανάγνωση αυτή φαίνεται ότι υποστηρίζεται και από την προσεκτική στροφή στις δημόσιες δηλώσεις του Γερμανού ΥΠΕΞ Ζίγκμαρ Γκάμπριελ την περασμένη Πέμπτη στη συντηρητική «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», που τον ρώτησε αν υποστηρίζει τη θέση του υποψηφίου για την καγκελαρία από το κόμμα του, Μάρτιν Σουλτς, για την έκδοση ευρωομολόγων. «Για ένα “κούρεμα” του χρέους μιλάει κατ’ αρχήν το ΔΝΤ (σ.σ.: και όχι οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες). Αμφισβητεί την αντίληψη των Βρυξελλών για την απαλλαγή της Αθήνας από το χρέος, ότι είναι ρεαλιστική. Να απαιτεί κανείς ότι η Ελλάδα θα πετυχαίνει έναν πλεονασματικό προϋπολογισμό ίσο με 3,5% του ΑΕΠ είναι voodoo economics», είπε ο κ. Γκάμπριελ.
Ομως και το γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα δεν θέλει να αντιπαρατεθεί με τον κ. Σόιμπλε στις λεπτομέρειες του ελληνικού προγράμματος. Πρώτον, διότι ο κ. Σόιμπλε έχει διευκρινίσει σε κλειστές συζητήσεις σε στενό κύκλο στο Βερολίνο ότι δεν θεωρεί το 3,5% για 10 χρόνια βιώσιμο, αλλά συμπληρώνει «οι Ελληνες το υπογράψανε». Δεύτερον, διότι θεωρεί ότι αν αρχίσουν οι εκπτώσεις στα πρωτογενή πλεονάσματα, θα μειωθεί «η πίεση πάνω στο πολιτικό προσωπικό για τις πραγματικές αλλαγές που χρειάζονται για να γίνει το ελληνικό κράτος ένα πραγματικό κράτος…».
Εάν τις επόμενες εβδομάδες η ελληνική κυβέρνηση –προέβλεπαν οι ίδιες πηγές της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας– συμφωνήσει στην αξιολόγηση με τους θεσμούς –κάτι που είχε συμφωνήσει να κάνει από το περασμένο Σαββατοκύριακo–, τότε η δημόσια αντιπαράθεση στη Γερμανία θα καταλαγιάσει. Αντίθετα, εάν η ελληνική κυβέρνηση δεν συμφωνήσει, τότε η συζήτηση «θα φουντώσει σε όφελος πρωτίστως της Εναλλακτικής για τη Γερμανία και δευτερευόντως των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας…».
Πάντως το υπουργείο Οικονομικών στο Βερολίνο δεν απομακρύνεται από την εκτίμησή τους ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα βιαστεί όσο δεν έχει άμεση ανάγκη πληρωμών. Και το υπουργείο Οικονομικών δεν θέλει να έχει το θέμα της ελληνικής αξιολόγησης ανοικτό, καθώς η Γερμανία έχει την προεδρία των οκτώ πλουσιότερων χωρών του κόσμου, συζητείται το κόστος από την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. και δεν έχει ακόμα απάντηση στο ερώτημα τι σημαίνει η προεδρία Τραμπ για την Ε.Ε.
Στο Βερολίνο γνωρίζουν ότι, σύμφωνα με κάποιες συζητήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μια μειοψηφία θεωρεί ότι ακόμα μία ευρωπαϊκή κρίση –εκείνη της ελληνικής διαπραγμάτευσης– θα διευκολύνει την ελληνική θέση. «Θεωρούμε ότι δεν είμαστε στην άνοιξη του 2015», είπε χαρακτηριστικά στην «Κ» κυβερνητική πηγή στο Βερολίνο. «Τουλάχιστον αυτό μας διαβεβαιώνει η ελληνική κυβέρνηση». Παράλληλα, όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Γερμανίας έχουν διαμηνύσει σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Ελλάδα πως όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο θα υπάρχουν μικρότερες πιθανότητες να ασχοληθεί το γερμανικό Κοινοβούλιο με μια νέα εκδοχή της ελληνικής κρίσης που θα απαιτήσει ψηφοφορία στην Μπούντεσταγκ.