Αντιμέτωπη με αυτό που, όπως παραδέχονται στελέχη του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, «σίγουρα δεν είναι εφικτό», βρίσκεται η κυβέρνηση ενόψει της άφιξης των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα την προσεχή Τρίτη και της επανεκκίνησης της διαπραγμάτευσης.
Το «ανέφικτο» που η κυβέρνηση καλείται να καταστήσει «εφικτό» είναι να βρεθεί τρόπος ώστε τα –κατά κοινή παραδοχή– χαμηλά εισοδήματα που θα επιβαρυνθούν από τα νέα μέτρα (μείωση αφορολογήτου και περικοπές στις συντάξεις) να ανακτήσουν τις όποιες απώλειες με τις κατάλληλες στοχευμένες παρεμβάσεις. Να καταφέρει η κυβέρνηση, επί της ουσίας, «όσα πάρει από τη μία τσέπη να τα επιστρέψει στην άλλη» των ίδιων ακριβώς νοικοκυριών. Τα νέα μέτρα, δηλαδή, μέσω της υλοποίησης των «αντίμετρων», να επιφέρουν μηδενική επιβάρυνση ανά νοικοκυριό. Στο πρωθυπουργικό επιτελείο αναγνωρίζουν ότι πρακτικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο και περιορίζονται να αναφέρουν ότι η προσπάθεια γίνεται για να βρεθούν οι κατά το δυνατόν περισσότερο αποτελεσματικές παρεμβάσεις.
Ωστόσο, αυτό διατυπώνεται ως αίτημα από βουλευτές και κομματικά στελέχη, που δεν έσπευσαν να συμμεριστούν τον κυβερνητικό ενθουσιασμό για την απόφαση του Eurogroup και περιμένουν το τελικό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης και το πώς θα μορφοποιηθεί στην πράξη αυτό που η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι εξασφάλισε, ισοδύναμα μέτρα ελάφρυνσης για κάθε νέα επιβάρυνση στην οποία θα υποχωρήσει. Οι απόψεις αυτές διατυπώθηκαν στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Τρίτη, όπου εκφράσθηκε και δυσαρέσκεια για τον τρόπο που στην πράξη μεταφράστηκε η δέσμευση του προηγούμενου διαστήματος ότι δεν θα ψηφιστούν «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα».
Οι αντιδράσεις και ο προβληματισμός εντείνονται από το γεγονός ότι η κυβερνητική υποχώρηση αφορά όλα όσα είχαν παρουσιαστεί ως «κόκκινες γραμμές»: τη μείωση του αφορολογήτου, παρεμβάσεις που θα επιφέρουν μειώσεις στις κύριες συντάξεις ενώ υποτίθεται ότι το ζήτημα αυτό έκλεισε με την προηγούμενη αξιολόγηση, την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, συνολικότερα την υποχώρηση από τη γραμμή ότι «όσα συμφωνήσαμε να δώσουμε μέχρι το τέλος του 2018 θα τα υλοποιήσουμε, αλλά δεν πρόκειται να δοθεί συνέχεια στις παραχωρήσεις». Παράλληλα, όπως επισημάνθηκε στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας και όχι μόνο από τους «συνήθεις υπόπτους», τους προερχόμενους από την κίνηση «53+», δεν προκύπτει κανένα κέρδος στις διεκδικήσεις για μείωση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018, ούτε στην εξασφάλιση διαβεβαιώσεων για μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, το αίτημα προς τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, και τον υπουργό Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτο, υπό μορφήν μάλιστα προβληματισμού ότι θα υπάρξει δυσκολία να περάσει «αναίμακτα» μια ετεροβαρής συμφωνία από την Κοινοβουλευτική Ομάδα και την Κεντρική Επιτροπή, ήταν ότι πρέπει να προστατευθούν οι κοινωνικές ομάδες που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί προνομιακό ακροατήριό του. Ο πήχυς τοποθετείται σε εισόδημα περί τα 800 ευρώ μηνιαίως. Αυτά τα εισοδήματα ζητήθηκε να στηριχθούν κατά προτεραιότητα.
Η εξίσωση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Από το επιτελείο του Μαξίμου αναφέρουν ότι οι όποιες φορολογικές επιβαρύνσεις θα εξισορροπηθούν με φορολογικές ελαφρύνσεις. Ωστόσο, ενώ για παράδειγμα η μείωση του αφορολογήτου θα έχει οριζόντια επίπτωση, μια μείωση στον ΕΝΦΙΑ, που φαίνεται να επιδιώκει να εξασφαλίσει η κυβέρνηση, δεν θα έχει την ίδια οριζόντια επίδραση-ελάφρυνση. Αντίστοιχα, οι παρεμβάσεις στις συντάξεις είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι μπορούν να αντισταθμιστούν με την ενίσχυση κοινωνικών επιδομάτων και του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης.