Επί δεκαετίες η Αθήνα ανέλυε την κατάσταση στην Τουρκία με βάση έναν γενικό κανόνα: ανεξαρτήτως της εσωτερικής κατάστασης στη γειτονική χώρα, οι στόχοι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ήταν περίπου πάντα οι ίδιοι, ακόμη και αν αυτοί αποδεικνύονταν αρνητικοί για τα ελληνικά συμφέροντα. Από την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, η Τουρκία μετακινείται προς την αντίθεση κατεύθυνση, καθώς ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποτάσσει την εξωτερική πολιτική στις ανάγκες της εσωτερικής αντιπαράθεσης. Κάνοντας αυτή τη γενική διαπίστωση, έμπειροι αναλυτές και διπλωμάτες διερωτώνται: Μέχρι σήμερα στόχος του ήταν η προσέλκυση ψηφοφόρων για το συνταγματικό δημοψήφισμα, αύριο ποιος;
Από μια άποψη ο Ερντογάν θεωρείται προτιμότερος σε σύγκριση με τους στρατηγούς των προηγούμενων δεκαετιών, ωστόσο η ανυπαρξία διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στην εσωτερική ατζέντα του ΑΚΡ και στους διεθνείς σχεδιασμούς της Αγκυρας θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω όξυνση των σχέσεων και με την Αθήνα. Αυτή τη στιγμή το πεδίο δραστηριοποίησης το οποίο ανησυχεί περισσότερο την Αθήνα είναι η Ανατολική Μεσόγειος. Η δραστηριοποίηση των Τούρκων από το Καστελλόριζο ώς τα ανοικτά της Κυπριακής Δημοκρατίας λειτουργεί ως μια διαρκής υπενθύμιση προς κάθε διεθνή παίκτη που επιθυμεί να συνεργαστεί με την Αθήνα και τη Λευκωσία για οποιονδήποτε λόγο. Η ευθεία προειδοποίηση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών ότι θα «επανεξεταστούν» όλα τα συμβόλαια που έχει συνάψει η Λευκωσία με ενεργειακούς κολοσσούς δεν απευθύνεται, προφανώς, μόνο στην Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και στο Παρίσι, στη Ρώμη και, έως ένα βαθμό, στην Ουάσιγκτον. Οι δύο χώρες «μοιράζονται», βεβαίως, και την ευθύνη διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό, το οποίο –όπως φάνηκε σαφώς και τον περασμένο Ιανουάριο– έχει συνδεθεί απόλυτα με την ευρύτερη ατζέντα της Αγκυρας στην περιοχή. Οι διακοινοτικές συνομιλίες που ξεκινούν μεθαύριο είναι μεν σημαντικές, διεξάγονται δε σε… ασταθές έδαφος.
Στην εβδομάδα που μεσολαβεί μέχρι την Κυριακή του Πάσχα 16 Απριλίου και ημερομηνία διεξαγωγής του συνταγματικού δημοψηφίσματος, η Αθήνα δεν αναμένει κατακόρυφη αύξηση της έντασης, αν και οι καθημερινές εμπλοκές των μαχητικών πάνω από το Αιγαίο κρύβουν διαρκώς τον κίνδυνο ατυχήματος. Αν και στην Αθήνα δεν δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στις διακηρύξεις περί άμεσης μετατροπής της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη από μουσείο σε τζαμί, έμπειροι παρατηρητές τονίζουν ότι ακόμη και αυτή η συζήτηση είναι ενδεικτική της απροθυμίας της Αγκυρας να διαπραγματευθεί επί ζητημάτων «χαμηλής πτήσης», όπως εκ των πραγμάτων είναι τα πολιτιστικά και θρησκευτικά.
Η αμερικανική πυραυλική επιδρομή στη Συρία εκ των πραγμάτων περιπλέκει τα πράγματα και ως προς την τουρκική εμπλοκή στα νοτιοανατολικά της. Η Αθήνα προφανώς δεν εμπλέκεται με κάποιο άμεσο τρόπο σε πιθανές στρατιωτικές εξελίξεις στη Συρία, ωστόσο η παράλληλη διαπραγμάτευση της Αγκυρας με την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, για τον βαθμό εμπλοκής ή παραχώρησης διευκολύνσεων από την πλευρά της Τουρκίας, δημιουργεί ορισμένες ευκαιρίες αλλά και κινδύνους. Οι ευκαιρίες εντοπίζονται σε πιθανή περαιτέρω αύξηση των δυνατοτήτων των αμερικανικών και νατοϊκών εγκαταστάσεων στην Ελλάδα, όπως η Σούδα ή κάποια άλλη τοποθεσία. Οι κίνδυνοι εντοπίζονται σε πιθανή αποτυχία των περιφερειακών στόχων της Αγκυρας σε Συρία και Ιράκ, κάτι που εκτιμάται ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε «εξαγωγή» της κρίσης προς το Αιγαίο.