Ο Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος καγκελάριος Μάρτιν Σουλτς δεν μπορεί να σώσει την Ελλάδα. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Αγκελα Μέρκελ και οι Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) του Χορστ Ζέεχοφερ, τον περιμένουν στη γωνία για να ψαλιδίσουν τη δημοσκοπική του δυναμική. Αν λοιπόν επιμείνει στις δηλώσεις που έκανε όταν ήταν πρόεδρος της Ευρωβουλής περί μεγαλύτερης δικαιοσύνης μεταξύ των χωρών-μελών της Ε.Ε., τότε εκείνοι θα τον κατηγορήσουν για ενδοτισμό έναντι της Αθήνας σε βάρος των Γερμανών φορολογουμένων. Αν αντίθετα προτάξει εκ των υστέρων τα συμφέροντα των Γερμανών πολιτών, οι ίδιοι θα καταγγείλουν την πολιτική του ασυνέπεια. Συνεπώς μέχρι τον Σεπτέμβριο, ο Σουλτς θα προσπαθήσει να αποσιωπήσει την ελληνική κρίση. Οσοι στην Αθήνα επενδύουν στην επιρροή του Σοσιαλδημοκράτη υποψηφίου, θα πρέπει να αναβάλουν τις προσδοκίες τους. Κι επειδή το πιθανότερο σενάριο, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, παραμένει η συγκρότηση ενός νέου μεγάλου συνασπισμού στο Βερολίνο, είτε υπό τη Μέρκελ είτε υπό τον Σουλτς, μάλλον δεν θα αλλάξουν πολλά ούτε μετά το φθινόπωρο.
Παρόμοια είναι η στάση και της σημερινής καγκελαρίου. Βιάζεται να κλείσει η αξιολόγηση, με άνευ όρων συνθηκολόγηση της Αθήνας, προκειμένου να παγιωθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο ότι η Μέρκελ νοιάζεται κυρίως για τους Γερμανούς φορολογούμενους. Οιαδήποτε υπόνοια υποχώρησης προς την Ελλάδα και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ευνοεί την ξενοφοβική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AFD), η οποία αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε δημοσκοπική καθίζηση και παλεύει να ανοικοδομήσει την αντιμεταναστευτική, ευρωφοβική της ατζέντα. Το σφράγισμα του βαλκανικού διαδρόμου για τους πρόσφυγες έχει ελαχιστοποιήσει τις φετινές αφίξεις μεταναστών στη χώρα, με αποτέλεσμα η AFD να έχει χάσει τον λόγο ύπαρξής της. Σε συνδυασμό με τις εσωτερικές έριδες και την αμφισβήτηση της ηγέτιδας του κόμματος, Φράουκε Πέτρι, η Εναλλακτική εμφανίζεται να κατρακυλά σε μονοψήφια νούμερα έως και 7%, πολύ κοντά στο 5%, που είναι το εκλογικό όριο για την είσοδο στην ομοσπονδιακή Βουλή. Υπενθυμίζεται ότι στις προηγούμενες εκλογές του 2013 η AFD είχε συγκεντρώσει 4,7%, αποτυγχάνοντας οριακά να εξασφαλίσει εκπροσώπηση στο Μπούντεσταγκ. Ηταν η εποχή, προ μεταναστευτικού ζητήματος, που το κόμμα είχε ένα μονοθεματικό ιδεολογικό στίγμα: τον αντιευρωπαϊσμό, κυρίως εξαιτίας των πακέτων διάσωσης προς την Ελλάδα.
H Eλλάδα είναι πλέον ένα εξαιρετικά αντιδημοφιλές ζήτημα. Ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στυλοβάτης της ενότητας του CDU, γνωρίζει ότι δύσκολα μπορεί, σε περίπτωση π.χ. αποχώρησης του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, να ξαναπάει στη γερμανική Βουλή και να πάρει το «πράσινο φως» από τους βουλευτές της συντηρητικής παράταξης. Γι’ αυτό όχι μόνο επιμένει στην παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, αλλά μοιάζει να συναινεί στις σκληρές απαιτήσεις του, οι οποίες εξυπηρετούν άλλωστε και προεκλογική ατζέντα του CDU. Την ίδια στιγμή, η πόλωση μεταξύ Μέρκελ και Σουλτς ευνοεί τον δικομματισμό, καθώς τα μικρότερα κόμματα συνθλίβονται. Μέσα σε αυτήν την αδυσώπητη μονομαχία, η Ελλάδα δεν φέρνει ψήφους σε κανέναν από τους δύο. Η μάχη δίνεται για την καρδιά της γερμανικής μεσαίας τάξης.