Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν θα έχει πολύ χρόνο για πανηγυρισμούς. Ποτέ στο παρελθόν ένας νεοεκλεγείς πρόεδρος δεν είχε να αντιμετωπίσει ένα τόσο υψηλό επίπεδο δυσαρέσκειας της κοινής γνώμης και πολιτικού κυνισμού, που επιδεινώθηκε από μία σκληρή προεκλογική εκστρατεία όπου τα θέματα πολιτικής συζητήθηκαν πολύ λίγο.
Επιπλέον, και ακόμα σημαντικότερο, η νίκη του Μακρόν δεν θα είναι το αποτέλεσμα της ηχηρής υιοθέτησης των ιδεών του από το εκλογικό σώμα. Αντ’ αυτού, η πλειοψηφία του θα είναι το αποτέλεσμα της κινητοποίησης των ψηφοφόρων για την αποτροπή της κατάληψης της προεδρίας από την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν.
Αυτό σημαίνει ότι ο πρώην υπουργός Οικονομίας θα αντιμετωπίσει δύο κρίσιμα ζητήματα στις πρώτες 100 μέρες του. Πρώτον, θα πρέπει να οικοδομήσει τις πολιτικές συμμαχίες που θα του επιτρέψουν να κυβερνήσει. Το άτομο που θα επιλέξει ως πρωθυπουργό θα είναι έντονα συμβολικό από αυτήν την άποψη. Ο διορισμός ενός καθιερωμένου πολιτικού της κεντροδεξιάς θα αποτελούσε ένα σήμα ότι ο Μακρόν είναι πρόθυμος να χτίσει γέφυρες με άλλα πολιτικά στρατόπεδα, αλλά μπορεί και να οδηγήσει σε κατηγορίες ότι δεν εκπληρώνει την υπόσχεση για πολιτική ανανέωση. Η ικανότητα του Μακρόν να εφαρμόσει την ατζέντα θα εξαρτηθεί επίσης σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου. Θεωρητικά, το κίνημά του, το En Marche, έχει τις προοπτικές να κερδίσει σημαντικό αριθμό εδρών. Ωστόσο το κίνημα δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα ως πολιτική δύναμη και, αν δεν κατακτήσει την αυτοδυναμία, ο Μακρόν θα πρέπει να εμπλακεί σε δύσκολες διαπραγματεύσεις ώστε να εξασφαλίσει μία λειτουργική κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η δεύτερη μεγάλη πρόκληση των 100 ημερών θα είναι να αποδείξει στους Γάλλους ψηφοφόρους το ταχύτερο δυνατόν ότι μπορεί να είναι παράγοντας αλλαγής, τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό μέτωπο. Ο Μακρόν πιθανότατα θα κινηθεί ταχέως για να εισαγάγει έναν νόμο για την «ηθική αναμόρφωση» της πολιτικής, για παράδειγμα μέσω της περικοπής των προνομίων των μελών του Κοινοβουλίου. Αυτό θα είναι εύκολο σε σύγκριση με το θέμα που αναμένεται να είναι η ναυαρχίδα της προεδρίας Μακρόν: η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Για έναν κεντρώο πολιτικό, η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας είναι ένα κρίσιμο εγχείρημα –σε βαθμό που θα κρίνει την επιβίωσή του– με στόχο την ουσιώδη μείωση της ανεργίας στη Γαλλία. Ωστόσο αναμένεται να αντιμετωπίσει θηριώδη αντίσταση από την άκρα αριστερά –υπό την ηγεσία του Ζαν-Λικ Μελανσόν– και ορισμένα συνδικάτα. Τα σχέδια του Μακρόν για την αγορά εργασίας θεωρούνται από τους πολέμιούς του η μεγάλη μάχη της επόμενης πενταετίας.
Οι δυσκολίες, συνεπώς, θα είναι τεράστιες. Ισως ο νέος πολιτικός να είναι ο ιδανικός υποψήφιος για τη δουλειά: έχει βαθιά γνώση των ζητημάτων πολιτικής, έντονη αίσθηση της εξουσίας του και εξαιρετικές ικανότητες ως διαπραγματευτής. Αλλά όπως είπε ο Φραντς Κάφκα, «στον αγώνα ενός ανθρώπου κατά του κόσμου, να στοιχηματίσετε υπέρ του κόσμου». Ο Μακρόν ελπίζει να αποδείξει ότι ο θρυλικός συγγραφέας είχε άδικο.
* Ο κ. Αντόνιο Μπαρόζο είναι εκτελεστικός διευθυντής της Teneo Holdings.