Στην εκλογή για την ηγεσία του νέου πολιτικού φορέα στον χώρο ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Ν.Δ. υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα παράμετρος που έχει υποτιμηθεί: Οποιαδήποτε δημοσκόπηση κι αν δημοσιευθεί μέχρι τις 5 Νοεμβρίου που θα στηθούν οι κάλπες, το πιθανότερο είναι να αποδειχθεί άστοχη στις προβλέψεις της. Ο λόγος είναι απλός και τον ομολογούν όλοι σχεδόν οι δημοσκόποι. Είναι τόσο μικρό το ποσοστό που αθροίζουν η ΔΗΣΥ και το Ποτάμι στις έρευνες (8-10%), που είναι εντελώς αδύνατον να προκύψουν ασφαλή συμπεράσματα από τις συνηθισμένες τηλεφωνικές έρευνες.
Για να γίνει κατανοητό πόσο δύσκολο θα είναι στους δημοσκόπους να κάνουν οποιαδήποτε πρόβλεψη, αρκεί ένα παράδειγμα. Στο σύνηθες τηλεφωνικό δημοσκοπικό δείγμα 1.000 ατόμων, ΔΗΣΥ ή Ποτάμι δηλώνουν ότι ψήφισαν περί τους 70-80 πολίτες (υπάρχουν πάντα και κάποιοι που δεν το δηλώνουν ή και –πιστέψτε το– έχουν ξεχάσει τι ψήφισαν). Αναλογιστείτε, λοιπόν, τώρα τη δυσκολία που θα έχουν οι ειδικοί να κάνουν προβλέψεις για τα ακριβή ποσοστά που θα συγκεντρώσουν έξι, επτά, οκτώ ή και περισσότεροι υποψήφιοι, όταν επιπλέον γνωρίζουν ότι από αυτούς τους 70-80 πολίτες, ούτε το 1/4 δεν θα μετάσχει στην επικείμενη εκλογή (θα θεωρηθεί τεράστια επιτυχία αν ψηφίσουν έστω 120.000 πολίτες από τους 560.000 που άθροισαν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι στις τελευταίες εκλογές, καθώς ακόμη μικρότερη ήταν η σχετική αναλογία στις εκλογές της Ν.Δ.).
«Το να κάνεις προβλέψεις σε τόσο οριακά δείγματα είναι μάλλον πιο δύσκολο από το να βρεις τον ψύλλο στα άχυρα», είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου στην «Κ» ο Νίκος Μαραντζίδης, δηλώνοντας εκ προοιμίου πολύ επιφυλακτικός για τις δημοσκοπήσεις που θα γίνουν ακόμη και με διπλάσιο δείγμα από το συνηθισμένο. «Πόσο μάλλον», λέει, «όταν τα αποτελέσματα της 5ης Νοεμβρίου είναι πιθανόν να τα επηρεάσουν και πολίτες που δεν ψήφισαν στις εκλογές ΠΑΣΟΚ ή Ποτάμι, όπως συνέβη με την εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη στη Ν.Δ.».
Γνωρίζοντας προφανώς αυτή τη διάσταση, οι ήδη δηλωθέντες υποψήφιοι σχεδιάζουν την τακτική τους, χωρίς να περιμένουν τις δημοσκοπήσεις. Στόχος όλων είναι βέβαια να μπουν στον δεύτερο γύρο, καθώς το ενδεχόμενο να συγκεντρώσει ο νικητής της πρώτης Κυριακής άνω του 50% είναι μάλλον αδύνατον με τόσους διεκδικητές.
Η στρατηγική της Φώφης Γεννηματά που για πολλούς θεωρείται φαβορί είναι αναμενόμενη. Εχοντας στο πλευρό της τους περισσότερους βουλευτές της ΔΗΣΥ (ακούγεται ότι θα τη στηρίξουν οι Κ. Σκανδαλίδης, Ανδρ. Λοβέρδος, Ευη Χριστοφιλοπούλου, Βασ. Κεγκέρογλου, Γ.Κουτσούκος, Θ. Παπαθεοδώρου κ.ά.) αλλά και τον ισχυρό κομματικό μηχανισμό που αποδεδειγμένα διαθέτει, είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να εμφανιστεί ως η αυτονόητη εγγυήτρια της ενότητας του χώρου, επιδιώκοντας να καρπωθεί και την πρωτοβουλία της να ανοίξει τη διαδικασία.
Στον αντίποδα, τόσο ο Στ. Θεοδωράκης όσο και ο Γ. Καμίνης ήδη έχει διαφανεί ότι θα θελήσουν να παρουσιαστούν ως οι φορείς της αλλαγής που κατά τη γνώμη τους απαιτεί ο χώρος. Ο κ. Θεοδωράκης εμφανιζόμενος ως ο αναγκαίος μεταρρυθμιστικός εταίρος της Ν.Δ. είναι προφανές ότι κλείνει το μάτι και σε πρώην ψηφοφόρους του που τώρα έχουν στραφεί στον Κυρ. Μητσοτάκη. Γι’ αυτό και ζητεί να μην είναι αναγκαίο όσοι ψηφίσουν να γίνουν κατ’ ανάγκην μέλη του νέου φορέα. Παράλληλα, όμως, εκτιμώντας ότι μόνον ο μεταρρυθμιστικός χώρος δεν θα αποδειχθεί αρκετός για την έκπληξη, τις τελευταίες ημέρες κάνει ανοίγματα και στο πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, όπως και στην πρωτοβουλία των «58».
Ακριβώς την ίδια στόχευση έχει και ο Γ. Καμίνης που αυτοπροσδιορίζεται τρόπον τινά ως το αντισυστημικό αουτσάιντερ που όλοι φοβούνται (γι’ αυτό και καταγγέλλει διαρκώς ότι τον πολεμούν καθεστωτικά συμφέροντα). Ο δήμαρχος Αθηναίων ανομολόγητα θέλει να επαναλάβει την έκπληξη που είχε κάνει το 1996 ο –τότε αντισυμβατικός– Κώστας Σημίτης έναντι του Ακη Τσοχατζόπουλου. Κάποιοι συνεργάτες του μάλιστα χωρίς να το λένε ευθέως αφήνουν να υπονοείται ότι εκείνος είναι ο εκλεκτός της τότε κραταιάς σημιτικής πτέρυγας, ασχέτως αν ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει εκφραστεί και είναι αμφίβολο κι αν θα το πράξει.
Οι πρώην υπουργοί
Στο ίδιο κοινό απευθύνονται τόσο ο Γ. Ραγκούσης όσο και Γ. Μανιάτης, οι οποίοι προτάσσοντας τον συνεπή εκσυγχρονιστικό λόγο τους, θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν τα έργα τους ως πρώην υπουργοί (του Γ. Παπανδρέου ο πρώτος, της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου ο δεύτερος). Αμφότεροι εμφανίζονται αισιόδοξοι ότι μπορούν να κάνουν την έκπληξη, αν και λογικά θα είναι ικανοποιημένοι αν εγγράψουν ένα καλό ποσοστό που θα ενισχύσει τον ρόλο τους την επομένη ημέρα.
Η πιο δυσπρόβλεπτη είναι η υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη (θα την επισημοποιήσει αυτή την εβδομάδα). Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ προσβλέπει να μπει στον δεύτερο γύρο με κεντρικό του όπλο τον ισχυρό μηχανισμό που διαθέτει μεταξύ των νέων στελεχών του κόμματος, αλλά και τη στήριξη τουλάχιστον τριών βουλευτών της ΔΗΣΥ (Χαρά Κεφαλίδου, Δημ. Κωνσταντόπουλος, Λ. Γρηγοράκος). Θα επιδιώξει και εκείνος να εκφράσει την αντισυστημική ψήφο με βασικό του επιχείρημα την ηλικία του (είναι μόλις 38 ετών), όπως άλλωστε και ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος (είναι 42 ετών), αν τελικώς ξαναβάλει υποψηφιότητα (στη νίκη της κ. Γεννηματά το 2015 είχε βγει τρίτος πίσω από τον Ανδρ. Λοβέρδο).
Οι διαφωνίες και η καχυποψία
Την εβδομάδα που πέρασε αναδείχθηκαν τα πρώτα προβλήματα στις συνεννοήσεις των υποψηφίων. Ως γνωστόν, η επιτροπή Αλιβιζάτου πρότεινε οι πολίτες (στο εξωτερικό και στο εσωτερικό) να μπορούν να ψηφίσουν και εξ αποστάσεως, αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μεταβούν στις κάλπες. Οι συνεργάτες της κ. Γεννηματά ωστόσο –που έχουν και τη μεγαλύτερη πείρα από ανάλογες διαδικασίες– εξέφρασαν ενστάσεις, υποστηρίζοντας ότι η προοπτική αυτή απειλεί το αδιάβλητο. Οι αντίπαλοί της όμως όχι μόνον επιμένουν αλλά υπονοούν πια ότι σκοπίμως η Χαρ. Τρικούπη υπονομεύει την ηλεκτρονική ψήφο για να κρατήσει την εκλογή όσο γίνεται πιο ελεγχόμενη. Το γεγονός ότι την Παρασκευή ακούστηκε ότι η Χαρ. Τρικούπη δεν θέλει να γίνουν και περιφερειακά debates, όπως επίσης εισηγήθηκε η επιτροπή Αλιβιζάτου, ενέτεινε την καχυποψία και ως εκ τούτου αυτή η εβδομάδα θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.