Η διπλωματική σύγκρουση με τις ΗΠΑ, η τοξική ατμόσφαιρα στις σχέσεις με ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Ολλανδία, και οι πολικές θερμοκρασίες στις σχέσεις με το Ισραήλ συντηρούν μια εικόνα αποξένωσης της Τουρκίας από τα παραδοσιακά διεθνή της στηρίγματα. Κάποιο αντίβαρο σ’ αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα προσέφερε η θεαματική βελτίωση των σχέσεων της Αγκυρας με τη Μόσχα και την Τεχεράνη, τον τελευταίο χρόνο. Ωστόσο, οι νεοπαγείς γέφυρες δέχονται κι αυτές τους πρώτους κραδασμούς τους.
Στις 12 Σεπτεμβρίου, η Τουρκία υπέγραψε συμφωνία για την αγορά ρωσικών αμυντικών πυραύλων S-400, κάτι που θορύβησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Μάλιστα, ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν γνωστοποίησε ότι η χώρα του είχε ήδη καταβάλει προκαταβολή, δίνοντας την εντύπωση ότι η σημαντική συμφωνία ήταν αμετάκλητη.
Χθες, όμως, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε ότι η αγορά είναι πιθανό να ματαιωθεί, καθώς η Ρωσία δεν έχει αποδεχθεί, τουλάχιστον μέχρι τώρα, το αίτημα της Τουρκίας για συμπαραγωγή των εν λόγω πυραύλων, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αναπτύξει τα δικά της πυραυλικά συστήματα στο μέλλον. Εμφανίστηκε μάλιστα ανοικτός σε εναλλακτική λύση από ισχυρές χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, ενισχύοντας την εντύπωση ότι η Αγκυρα είναι έτοιμη για ένα πολύ σκληρό παζάρι και με τις δύο πλευρές.
«Αν η διάθεση της Ρωσίας είναι αρνητική (για τη μεταφορά τεχνογνωσίας), μπορεί να κλείσουμε συμφωνία με άλλη χώρα», δήλωσε ο Τσαβούσογλου στην εφημερίδα Aksam. «Αν κάποιες αντιρωσικές χώρες δεν επιθυμούν να αγοράσουμε S-400, τότε θα πρέπει να μας προσφέρουν εναλλακτική λύση», προσέθεσε.
Το Κρεμλίνο προτίμησε να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά του, ύστερα από την αλλαγή στάσης της Τουρκίας. «Επαφές και διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, σε επίπεδο ειδικών, σχετικά με τη συμφωνία. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να σας πω επί του παρόντος», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της ρωσικής προεδρίας Ντμίτρι Πεσκόφ. Στο συριακό μέτωπο, όμως, η τριμερής συνεννόηση Ρωσίας – Τουρκίας – Ιράν καλά κρατεί. Από την Κυριακή, τουρκικές ένοπλες δυνάμεις άρχισαν να επιχειρούν –έχοντας εξασφαλίσει το πράσινο φως της Μόσχας και της Δαμασκού– στην επαρχία Ιντλίμπ, εναντίον ισλαμικών αντικαθεστωτικών ομάδων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Στόχος της εκστρατείας είναι η δημιουργία ζώνης αποκλιμάκωσης στο Ιντλίμπ, όπου κάθε μία από τις τρεις χώρες (Ρωσία, Τουρκία, Ιράν) σκοπεύει να εγκαταστήσει από 500 στρατιώτες ώστε να εξασφαλιστεί ο έλεγχος της ανακωχής ανάμεσα στις δυνάμεις του προέδρου Ασαντ και τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που υποστηρίζονται από την Τουρκία. Ο συμφωνημένος καταμερισμός προβλέπει οι Τούρκοι να αναλάβουν τον έλεγχο της πόλης του Ιντλίμπ και οι Ρώσοι, σε συνεργασία με τους Ιρανούς, την ύπαιθρο της επαρχίας.