Στην παρουσίαση του βιβλίου του Παναγιώτη Καρκατσούλη «Διοικώντας (σ)την κρίση» μίλησε το απόγευμα της Τετάρτης ο Σταύρος Θεοδωράκης, από κοινού με τον έτερο υποψήφιο για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς, Γιάννη Μανιάτη.
Ο κ. Θεοδωράκης αναφέρθηκε στο πάγιο πρόταγμα της πολιτικής του για την απαλλαγή της δημόσιας διοίκησης από την κομματική μπότα. Ένα πρόταγμα το οποίο αποτελεί και την προμετωπίδα της πλατφόρμας με την οποία διεκδικεί την αρχηγία του νέου προοδευτικού φορέα. Στάθηκε, δε, ιδιαίτερα στο γεγονός ότι στον νέο αυτό φορέα υπάρχει χώρος για κεντροαριστερούς, φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώους, οικολόγους.
Σημείωσε, επίσης, ότι τόσο ο ίδιος όσο κι ο Γιάννης Μανιάτης έχουν συμφωνήσει ότι όποιος από τους δύο κι αν εκλεγεί στην αρχηγία του νέου φορέα, θα στηρίξει ο ένας τον άλλο στη μάχη κατά του κομματικού κράτους.
Από την πλευρά του, ο κ. Μανιάτης αναφέρθηκε στο καταστροφικό τρίπτυχο πελατειακός κρατισμός– πολιτικός λαϊκισμός – οικονομικός παρασιτισμός. Το τρίπτυχο αυτό αποτέλεσε την βάση εκτροπής του ύστερου μεταπολιτευτικού κράτους. Το τρίπτυχο αυτό, που κυοφόρησε την εθνική κρίση αλλά λειτούργησε και ως «καλός» αγωγός μεταφοράς της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στη χώρα , δυστυχώς υπηρετήθηκε και αναπαράχθηκε διακομματικά από το πολιτικό σύστημα αλλά και την κοινωνία, βεβαίως με την αναλογούσα ευθύνη για τον καθένα, είπε ο πρώην υπουργός.
Αναπτύσσοντας τη συλλογιστική αυτή ο Γιάννης Μανιάτης τόνισε ότι ο πελατειακός κρατισμός, νοοτροπία και υπόδειγμα με βαθύτερες ρίζες οδήγησε σε μια τοξική συναλλαγή αλληλεξάρτησης πολιτικού συστήματος και κοινωνίας με τελικό αποτέλεσμα την κρατική αποδιοργάνωση, διοικητική και δημοσιονομική. Ο πολιτικός λαϊκισμός, δυστυχώς υπέταξε κάθε πολιτική στάση ευθύνης και υπεράσπισης του γενικού συμφέροντος , υπέρ των μεμονωμένων, εφήμερων και πολλές φορές ιδιοτελών κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων και τέλος ο οικονομικός παρασιτισμός διέλυσε τις παραγωγικές βάσεις της χώρας στο όνομα μιας δανειακής υπερκατανάλωσης υποθηκεύοντας επί της ουσίας την εθνική αξιοπρέπεια και την κοινωνική συνοχή και κυρίως το μέλλον της νέας γενιάς για πολλές δεκαετίες.