Ιούνιος 2015. Ο (τότε) αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Τσιρώνης ανακοινώνει την ακύρωση –πλην ενός– όλων των διαγωνισμών για τη διαχείριση απορριμμάτων μέσω ΣΔΙΤ (συμπράξεις Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα). Οπως επισημαίνει, εμμέσως πλην σαφώς, η επιλογή των ΣΔΙΤ εξυπηρετεί «τις τσέπες των μεγαλοεργολάβων».
Η στάση του κ. Τσιρώνη απηχούσε τότε το κυρίαρχο ρεύμα όχι μόνο στους Οικολόγους Πράσινους, από όπου πολιτικά προέρχεται, αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, που είχε ασκήσει έντονη κριτική στο συγκεκριμένο μοντέλο. Λίγους μήνες νωρίτερα, η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου είχε ακυρώσει τους διαγωνισμούς ΣΔΙΤ που είχαν διεξαχθεί για τα απορρίμματα της Αττικής.
Η στάση της κυβέρνησης έμελλε γρήγορα να αλλάξει. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους το ΥΠΕΝ ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους δεύτερου έργου ΣΔΙΤ (για τα απορρίμματα της Ηπείρου). Σταδιακά η «ακύρωση» έγινε «επανεξέταση» (χωρίς αναφορές σε μεγαλοεργολάβους) και οι επόμενες ΣΔΙΤ άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο τους.
Ενα άλλο –χαρακτηριστικό σημαντικής αλλαγής στάσης– περιβαλλοντικό θέμα είναι η εκτροπή του Αχελώου. Παραδοσιακά ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε όσους αντιτίθενται στην εκτροπή. Στις αρχές του 2016, ο υπουργός Περιβάλλοντος Π. Σκουρλέτης ανακοίνωσε ότι θα εγκρίνει τη λειτουργία του φράγματος Μεσοχώρας, αποσυνδέοντάς το από την υπόθεση της εκτροπής. Προ ημερών ο ίδιος ο πρωθυπουργός άφησε ανοικτό στη Λάρισα το ενδεχόμενο ολοκλήρωσης και του φράγματος της Συκιάς ως υδροηλεκτρικού έργου. Κάτι που αν συμβεί, θα οδηγεί στην εκτροπή… χωρίς να έχει γίνει εκτροπή.