Με βασικό κριτήριο τη διατήρηση της πρωτοβουλίας κινήσεων στην κεντρική πολιτική σκηνή και τη μεγιστοποίηση των κερδών για τον ίδιο και την κυβέρνησή του διαχειρίζεται ο Αλέξης Τσίπρας και το ζήτημα της διαπραγμάτευσης για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση εμφανίστηκαν επί μακρόν να αγνοούν επιδεικτικά την κριτική από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης ότι διαπραγματεύονται εν κρυπτώ ένα μείζον εθνικό θέμα, χωρίς να δείχνουν ότι ενδιαφέρονται για τη φόρτιση και την πόλωση που διαμορφώνεται με επίκεντρο το συγκεκριμένο ζήτημα και τη συνακόλουθη αναμενόμενη δυσκολία να αποκατασταθούν οι γέφυρες αναζήτησης κοινού τόπου και ενιαίας γραμμής την επαύριον.
Ισα ίσα, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη παραδέχονται ότι οι χειρισμοί γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα έγιναν και με στόχο να αναδειχθούν διαφορετικές προσεγγίσεις στο εσωτερικό των κομμάτων της αντιπολίτευσης, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται ως προς τη δυναμική που θα διαμορφωθεί. Ετσι, τις προηγούμενες εβδομάδες παρατηρήθηκε το παράδοξο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αναγνωρίζουν στον κυβερνητικό εταίρο (η άποψη του οποίου λογικά βαραίνει στη διαμόρφωση της κυβερνητικής θέσης) το δικαίωμα σε διαφορετική άποψη και, ταυτόχρονα, να καταγγέλλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι δεν συντάσσονται στην εθνική προσπάθεια για επίλυση του ζητήματος. Ολα αυτά, μάλιστα, χωρίς να έχει υπάρξει επίσημη ενημέρωση για το πλαίσιο εντός του οποίου γίνονται οι διαπραγματεύσεις.
Η κυβέρνηση μετατοπίσθηκε κατά τι έναντι της στάσης της προς τα υπόλοιπα κόμματα την επαύριον του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης. Ασφαλώς και η μαζικότητα του συλλαλητηρίου, που ξεπέρασε κατά πολύ τις εκτιμήσεις που είχαν γίνει, αναμόρφωσε εν μέρει τους σχεδιασμούς. Την αμέσως επόμενη ημέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος προανήγγειλε τον κύκλο ενημερωτικών συναντήσεων με τους πολιτικούς αρχηγούς μετά τη συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον ομόλογό του της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ, εφόσον από αυτήν προέκυπταν εξελίξεις.
Στο Μαξίμου επικράτησε η άποψη ότι, όσο παρατείνεται η απουσία ενημέρωσης, ελλοχεύει ο κίνδυνος να παγιωθούν ως δεδομένα η καταγγελία της αντιπολίτευσης για κρυφούς χειρισμούς από την πλευρά της κυβέρνησης και η άρνηση οποιασδήποτε προσπάθειας για διαμόρφωση ενιαίας γραμμής. Παράλληλα, για να εξηγηθεί η μετατόπιση από την απουσία ενημέρωσης στην πρόσκληση για κατ’ ιδίαν ενημέρωση, οι συνεργάτες του κ. Τσίπρα ανέφεραν ότι μέχρι αμέσως πριν από τη συνάντηση των πρωθυπουργών των δύο χωρών δεν υπήρχε κάτι νέο σε σχέση με τους παλαιότερους γύρους διαπραγματεύσεων, οπότε δεν υπήρχε λόγος ενημέρωσης. Βεβαίως, σε αυτό το επιχείρημα μπορεί να αντιτάξει κανείς ότι:
α) Κατατέθηκε νέα πρόταση από τον Μάθιου Νίμιτς, η οποία, όσο και αν διέθετε κοινά στοιχεία με τις προηγούμενες, θα είχε αξία να υπάρξει ενημέρωση για το περιεχόμενό της.
β) Στη Βουλή υπάρχουν κόμματα και κατ’ επέκταση πολιτικοί αρχηγοί που δεν συμμετείχαν στο Σώμα παλαιότερα και, ως εκ τούτου, δεν είχαν ενημερωθεί.
γ) Ο κ. Τσίπρας, αμέσως μόλις ενημερώθηκε από τον κ. Κοτζιά για την πρόταση του κ. Νίμιτς, έσπευσε να ενημερώσει τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο.