«Eς αύριον τα σπουδαία». Το «ες αύριον» δεν είναι κυριολεκτικό αλλά αφορά την αμέσως επόμενη κρίσιμη περίοδο, στην οποία το Κίνημα Αλλαγής μπαίνει από «συνθήκες προσομοίωσης», που ήταν μέχρι τώρα, σε πραγματικές. Τα διαδικαστικά ζητήματα που εκκρεμούσαν μετά το ιδρυτικό συνέδριο έχουν –σχεδόν– ολοκληρωθεί και ως εκ τούτου η «περίοδος χάριτος», όπου οι αντιπαραθέσεις εντάσσονταν σε μία ευρύτερη λογική ζυμώσεων, έχει τερματίσει τον βίο της. Από δω και στο εξής όλες οι πλευρές πρέπει να βρουν κοινό momentum και να αποδείξουν κάτω από την κοινή τους ομπρέλα πως η συμπόρευση όχι μόνο είναι ανθεκτική αλλά μπορεί να οδηγήσει το εγχείρημα στο στόχο του, που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία του τρίτου πόλου στο πολιτικό σύστημα.
Για να οδηγηθούμε εκεί η λέξη-κλειδί, που βγαίνει από τα χείλη όλων των πλευρών, είναι «ενοποίηση», καθώς οι διαφορετικές οπτικές των «φυλών» που συναποτελούν το εγχείρημα πρέπει να αποδειχθούν και στην πράξη πιο αδύναμες έναντι του κοινού στόχου.
Η Φώφη Γεννηματά, αναμφισβήτητα, πιστώνεται μέχρι τώρα την επιτυχημένη διαδικασία. Αν δει κάποιος τη «μεγάλη εικόνα» θα αντιληφθεί πως η πρόεδρος του Κινήματος πήρε μία πρωτοβουλία, που, παρά τις τριβές, λίγους μήνες μετά, έχει καταλήξει σε ένα νέο ενιαίο κόμμα. Το γεγονός αυτό και η καθαρή νίκη της στις εσωτερικές εκλογές αποτελούν τα μεγαλύτερα όπλα της. Η ίδια νιώθει και είναι ισχυρή, έχοντας και το αβαντάζ πως όποιος αμφισβητήσει την ενότητα του εγχειρήματος, θα χρεωθεί και τις συνέπειες. Η στρατηγική της αυτόνομης πορείας και των διακριτών προτάσεων είναι αυτή με την οποία θα πορευτεί το Κίνημα το επόμενο διάστημα. Κορυφαίοι παράγοντες της Χαρ. Τρικούπη αναφέρουν πως ήδη, από την αντίδραση Μαξίμου στο ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης, η στρατηγική αποδίδει και ως εκ τούτου «δεν αλλάζει».
Η «πασοκοποίηση» του εγχειρήματος, στην οποία αναφέρεται συχνά – πυκνά ο Σταύρος Θεοδωράκης, αποτελεί τελευταία το μεγαλύτερο «αγκάθι» μεταξύ Χαρ. Τρικούπη και Ποταμιού και όπως φαίνεται είναι μόνο στην αρχή. Ο πρόεδρος του Ποταμιού είναι σφόδρα δυσαρεστημένος από την τακτική της κ. Γεννηματά να τοποθετεί σε όλες τις κομβικές θέσεις πρόσωπα που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και –σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ»– δεν πρόκειται να μείνει «με σταυρωμένα χέρια». Οπερ σημαίνει πως το αμέσως επόμενο διάστημα τα στελέχη του κόμματος θα ενεργοποιηθούν περαιτέρω, με πρώτο τον εκπρόσωπο του Ποταμιού Δ. Τσιόδρα.
Ο δεύτερος τη τάξει στις εκλογές, Ν. Ανδρουλάκης, το τελευταίο διάστημα περισσότερο παρακολουθεί τις εσωτερικές εξελίξεις, παρά παρεμβαίνει. Οι δημόσιες τοποθετήσεις του αφορούν, ως επί το πλείστον, την εξωτερική πολιτική. Οι ενστάσεις του, πάντως, σε αποφάσεις της κεντρικής διοίκησης είναι δεδομένες.
Kαλά γνωρίζοντες τις σκέψεις του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου λένε πως βιώνει μία καλή πολιτικά περίοδο που θέλει να συνδυαστεί με την επιστροφή του στο Κοινοβούλιο, καθώς αυτή είναι η πρώτη Βουλή, ύστερα από πολλές δεκαετίες, χωρίς Παπανδρέου. Ο ίδιος φαίνεται να βρίσκεται σε πολύ αρμονική συνεργασία με την πρόεδρο του Κινήματος και να στηρίζει τις επιλογές της. Η ίδια η κ. Γεννηματά φέρεται να μην ενθουσιάστηκε με την προοπτική ενός ταξιδιού του στην Αγκυρα, με συνεργάτες της πάντως να λένε στην «Κ» πως δεν θα σταθεί εμπόδιο.
Ο Θ. Θεοχαρόπουλος είναι από εκείνους που εξαρχής είχαν μιλήσει για ενιαίο φορέα. Χαρακτηριστικό πως στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου έθεσε θέμα ακόμα και για κοινά γραφεία. Πολιτικά κινείται σταθερά μακριά από τη συντηρητική παράταξη, την οποία χαρακτηρίζει «στρατηγικό αντίπαλο» αλλά φροντίζει επιμελώς να επιτίθεται και στην κυβέρνηση.
Ούτε ο Γ. Καμίνης φαίνεται να αρέσκεται σε αυτό που περιγράφεται ως «πασοκοποίηση», καθώς θεωρεί πως πρέπει το Κίνημα να ανοιχτεί σε άλλους χώρους ώστε να εκφράσει το σύνολο των 210.000 πολιτών που πήγαν στις κάλπες. Επί της ουσίας δεν διαφώνησε με τις επιλογές των Χρηστίδη – Χριστοδουλάκη, εξέφρασε όμως την άποψη πως αν ο γραμματέας ήταν από άλλο χώρο θα είχε επίσης την εμπιστοσύνη όλων.
Ο Ευ. Βενιζέλος
Μια διακριτή πολιτική παρουσία είναι ο Ευ. Βενιζέλος. Τούτο συμβαίνει καθώς ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, εκτός του γεγονότος πως βρίσκεται με δική του βούληση εκτός οργάνων του νέου φορέα, έχει το δικό του πολιτικό στίγμα και φροντίζει επιμελώς να το υπενθυμίζει ιδιαιτέρως σε μείζονα ζητήματα, δημιουργώντας εκ των πραγμάτων έναν πόλο εντός του ευρύτερου χώρου και όχι κατ’ ανάγκην μέσα στο πλαίσιο του νέου φορέα. Η φράση του, άλλωστε, πως «με ενδιαφέρουν η χώρα και τα εθνικά ζητήματα», την οποία επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον πολιτικό του ρόλο. Η πρόσφατη διαφοροποίησή του για τη συνταγματική αναθεώρηση είχε, πάντως, και έντονο πολιτικό στίγμα. Η αποκοπή του ΣΥΡΙΖΑ από το «δημοκρατικό τόξο» και η «ανάγκη δημιουργίας δημοκρατικού μετώπου» αποτυπώνουν τη βούλησή του να τραβήξει σαφείς διαχωριστικές γραμμές από το όποιο φλερτ κάνει το Μαξίμου προς τον νέο φορέα, αλλά –κυρίως– από όποιον φέρεται από την πλευρά του Κινήματος έτοιμος να ανταποκριθεί. Η φράση του, σε πρόσφατες δηλώσεις του, πως «θα επανέλθω όσες φορές και με όση ένταση χρειαστεί» είναι κυριολεκτική και προμηνύει νέες παρεμβάσεις.