Αποψη: Η ήττα που αγνοούμε

1' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Διαβάζοντας τα κείμενα την Τρίτη στο Διαδίκτυο και χθες στις εφημερίδες, παρατηρώ ότι συνοδεύονται από μια δραματικά περιορισμένη χρήση λέξεων του ελληνικού λεξιλογίου: ιστορική νίκη ή ήττα, θρίαμβος του ή της …, διασυρμός, μειοδοσία, εθνική προδοσία, άνευ όρων υποταγή. Να προσθέσω και την πολλαπλών εφαρμογών και στόχων λέξη «χρεοκοπία».

Κατά κανόνα, συχνότερη είναι η χρήση των όρων με αρνητικό πρόσημο, σε μια χώρα που διαχρονικά είναι εθνικά υπερήφανη ότι έχει μόνο μεγάλες πολιτικοδιπλωματικές επιτυχίες. Τόσα χρόνια διπλωμάτης, έχοντας μάλιστα θητεύσει ως πρέσβης στα Σκόπια και στην Αλβανία (δεν τις άκουσα περιέργως έντονα στην Ουάσιγκτον), έχω αντίληψη των άστοχων αυτών υπερβολών.

Επί τιμή (συνταξιούχος δηλαδή), δεν νιώθω ότι μου λείπουν… Οπως εκείνα τα πρωτοσέλιδα του Μαρτίου 1996 –ήμουν πρέσβης στα Σκόπια– με τον τεράστιο τίτλο « Εθνική προδοσία». Αυτό, επειδή είχα εισηγηθεί με απόρρητο τηλεγράφημα στην κυβέρνηση να μείνουμε στη γραμμή ότι η εξομάλυνση των σχέσεών μας με την ΠΓΔΜ «δεν είναι εφικτή χωρίς αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία στο όνομα που προϋποθέτει συμβιβασμό».

Ενώ πατριώτες και μειοδότες συγκρουόμαστε για τη γλώσσα των γειτόνων, έχουμε ήδη μόνοι μας υποστεί μία ήττα. Χάσαμε στη δική μας γλώσσα το αριστοτελικό μέτρο. Δεν ελπίζω να το ξαναβρούμε στη Βουλή κατά τη συζήτηση για το Μακεδονικό. Δυστυχώς, η ήττα αυτή είναι η πλέον οδυνηρή.

* Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρέσβης επί τιμή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή