Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν ανέδιδε μια κάποια ξινίλα το πολιτικό προσωπικό του πάλαι ποτέ «Συνασπισμού», • που του έμελλε να μεταλλαχθεί, ώσπου να γίνει αγνώριστος ως Σύριζα. • (Κάτι σαν τον ήρωα του Κάφκα που μεταμορφώθηκε σε έντομο). Εκτός από την ξινίλα όμως• (και τον δρεπανηφόρο τρόπο με τον οποίο δρούσαν στελέχη του σε πολλά επαγγελματικά πεδία, • ιδίως στην ανώτατη εκπαίδευση και στα ΜΜΕ, • παραγκωνίζοντας άξιους αλλά μη κομματικούς συναδέλφους τους • – ένας «μασονισμός» άλλο πράμα, και ποιος θα τον διεκτραγωδήσει κάποτε) • ήταν αρκετά και τα θετικά τους, τότε. •
Κυρίως ο μετρημένος λόγος τους μέσα στον μεταπολιτευτικό χυλό • και μια κάποια ελλογιμότης – πάντα σε σχέση με το γενικότερο επίπεδο του πολιτικού κόσμου της εποχής. • Ελλογιμότης όμως, για να τα λέμε όλα, που συν τω χρόνω έμοιαζε όλο και περισσότερο με σκιά της παλιάς εκείνης του ΚΚΕ εσωτερικού και της ΕΑΡ • για να καταντήσει εκεί που κατάντησε επί Τσίπρα και Σύριζα • – άσε δε μετά την εν συριζανέλ συν (εξ)ουσία και μείξη.
• Διέρχεσαι, δηλονότι, τη «Συριζαϊκή Ανθολογία της Συμφοράς», • που όπως έγραφα την περασμένη Κυριακή περιλαμβάνει όλα τα απερίγραπτα που εκστόμισαν οι συριζανέλ μετά το ολοκαύτωμα στο Μάτι, • και φτάνεις κάποια στιγμή στο σημείο να μην ξεχωρίζεις πια αν το τάδε το άρθρωσε ο Κουβέλης ή η Αυλωνίτου, να πούμε. • Ε, καλά. • Την «παπαριά», όχι, ποτέ δεν θα ηδύνατο το καλολογικόν και στρόγγυλον εκφράζεσθαι του Φώτη Κουβέλη. • Ενός πολιτικού που αποποιήθηκε την Προεδρία της Δημοκρατίας • για να γίνει αναπληρωτής του Πολιτικού-Ρόμπα. • Αυτός τέτοια δεν λέγει.
• Πράττει βεβαίως, άλλο αυτό. • Δεν λέγει. • Ο Ερντογάν αντροκαλιέται στα μαρμαρένια αλώνια με την Αμερική • – το «έργο» φαίνεται πως μπαίνει σε επικίνδυνη φάση • και δεν ξέρουμε κι εμείς τι μας ξημερώνει, • αφού εμείς είμαστε το μόνιμο αντίδοτο της Τουρκίας για πάσα νόσο και πάσα ανωμαλία στο εσωτερικό της. • Την ώρα αυτή βρήκαν φρόνιμο οι συριζαίοι να τα βάλουν κι αυτοί με τη Ρωσία. • «Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε» κοκορίζει ο ανυπότακτος Κοτζιάς. • Εντυπωσιακό, δεν λέω· υπερηφανείας σημαντικό. • Φτάνει μόνο να ξεχάσεις τι γιουβέντισμα μας έχει ρίξει τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν χωρίς ούτε κιχ να έχουμε βγάλει • – ένα κο, κο, κο έστω. • Που και τι δεν έχει πει για την Ελλάδα • – τι μπατίρω και ξοφλημένη, • τι ζητιάνα της Ευρώπης, • τι προστάτισσα τρομοκρατών, • τι κρατίδιο που ούτε να το φτύσει η κραταιά χώρα του, • τι που ούτε δρόμους της προκοπής έχει… • Εκεί, κοτούλες οι τσιπροκοτζιάδες. • Σου λέει, κάτσε μη μουντάρει το λυσσασμένο το σκυλί στο κοτέτσι. • Και κοκοκό οι κότες. • Good Diplomacy εκεί. • Για τον Πούτιν φυλάγανε το κικιρίκου.
• Ελαλήσαμε. •
Ηρθε η ώρα να διαπιστώσουμε άπαντες ότι Κρίση και Μνημόνια δεν θα λήξουν ταυτόχρονα. • Ο κοινός νους βεβαίως το αντιλαμβανόταν εξαρχής αυτό στα οχτώ χρόνια της καταβύθισης. • Διότι στον «πραγματικό κόσμο» κανείς δεν δανείζει 300 (πόσα;) δισ. χωρίς να δεσμεύσει άχρι εξοφλήσεως τον δανειζόμενο. • Τα Μνημόνια λοιπόν δεν ήταν παρά η επίπονη διαδικασία να μπουν τα δεσμά • – και διαδικασία μακρά, στην περίπτωσή μας, λόγω «αυταπατών» του δανειζομένου. • Δουλειά που τώρα ολοκληρώνεται. • Και έπεται η συνέχεια εν δεσμοίς και οργάνοις. • Τα οποία όργανα θα τα παίζουν οι «αγορές» πλέον, • αυτές που ο Τσίπρας κομπορρημονούσε πως θα τις βάλει να χορεύουν σαν αρκούδες στα πανηγύρια.
• Αλλά του έμειναν τα πανηγύρια μόνο. • Εορτασμοί εν όψει λοιπόν για την Εξοδο Από Τα Μνημόνια, • και ανασχηματισμοί, κι εξαγγελίες, • και λάσπες ως συνήθως στον ανεμιστήρα… • Για τα πανηγύρια, όντως.