Κοιτώντας την «εικόνα» του πεσμένου ανθρώπου που τον κλωτσούν στο κεφάλι, ενώ γύρω θεώνται καμιά δεκαπενταριά άτομα • – δυο δευτερόλεπτα το άντεξα, το έκλεισα. • Κι ακολούθως, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, άρχισε ο αυτοσαρκασμός • –«Σ’ αυτήν την ηλικία, και τι δεν έχεις δει πια, αλλά το στομαχάκι ευαίσθητον!»– • και η συνήθης ψυχώ κατάσταση: • «Βρε α παράτα με κι εσύ. • Δε λες δόξα τω θεώ που φτάσαμε ώς εδώ και δεν το συνηθίσαμε “το πρόσωπο του τέρατος”», που έλεγε κι ο Μάνος Χατζιδάκις. • Κι εκεί, θυμήθηκα ένα περιστατικό που είχε συμβεί στον ίδιο και στον Νίκο Γκάτσο, το οποίο έχει μείνει μέσα μου. • Μόνο που δεν θυμάμαι σε ποιο κείμενό του ο Χατζιδάκις αναφέρει το περιστατικό αυτό • – ή μου το είχε πει σε καμιά συνέντευξη; • Δεν θυμάμαι, • και δεν έχω αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να ψάξω. • Αλλά σημασία έχει αυτό καθαυτό το περιστατικό: •
Κάθονταν οι δυο τους ένα καλοκαιρινό βράδυ στη βεράντα 2ου ή 3ου ορόφου • (στο σπίτι του Χατζιδάκι στη Ρηγίλλης;), • όταν ξαφνικά βλέπουν να αναδύεται από την «κουπαστή» κεφάλι αγνώστου, προφανώς κλέφτη. • Αιφνιδιάζεται αυτός που τους βλέπει και «καταδύεται», • ξαφνιασμένος κι ο Χατζιδάκις πετάγεται από την καρέκλα του, • αλλά του αρπάζει το χέρι ο Γκάτσος: • «Μη! Μην πανικοβληθεί και πέσει». •
«Aλλες φωνές, άλλοι αθρώποι». • Ο θετός γιος του Χατζιδάκι στην πρώτη πρώτη του συνέντευξη, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Μάνου, • μου είχε πει ότι κατά βάθος ο Χατζιδάκις ήθελε να «φύγει». • Δεν έβρισκε λόγο να υπάρχει σ’ έναν κόσμο που είχε αλλάξει τόσο γύρω του. •
Και πού να ήξερε σε τι κατάσταση θα φτάναμε 15 χρόνια μετά. •
Αλλά μάλλον το ήξερε. • Αφού έβλεπε τον δρόμο που είχαμε πάρει ως κοινωνία και ως χώρα. •
Δεν έχω τη δυνατότητα να ψάξω κιτάπια κι αρχεία, όπως είπα παραπάνω, διότι γράφω από δωμάτιο νοσοκομείου. • Αμα υπάρχει… προστάτης στο κορμί σου, ε, κάποια στιγμή θα τα έχεις τα προβληματάκια σου. • Μπαμπέσης γαρ και σατράπης • – που λέγανε κάποτε τα κορίτσια του ρεμπέτικου. • Είπαμε «καλοκαίρι και καταχνιά» φέτος • αλλά πάει πια σίριαλ η κατάσταση. • Βοηθούν τουλάχιστον εκλεκτοί γιατροί • στον ΕΔΟΕΑΠ και εδώ, στο «Ερρίκος Ντυνάν», • όπου λειτουργεί ευγενές και αθόρυβο νοσηλευτικό προσωπικό. •
Μιας και μπήκα σε κλίμα Χατζιδάκι σήμερα • ευκαιρία να πω για ένα cd που άκουσα αυτό το καλοκαίρι • λίγο καθυστερημένα είν’ αλήθεια, αφού πάει χρόνος και βάλε που έχει εκδοθεί. • Είναι μουσική του Νίκου Κυπουργού • η οποία κατά το ήμισυ στηρίζεται σε μελωδίες του Χατζιδάκι από τον κινηματογράφο • τις οποίες ο μαθητής και διά βίου φίλος του Κυπουργός επεξεργάστηκε, ενορχήστρωσε και συνέδεσε σε μια σουίτα αριστουργηματικά. • Απολάμβανα ν’ ακούω ίδια και όμως συναρπαστικώς «αλλιώτικα» γνωστά μου κομμάτια από κινηματογραφικές μουσικές του Χατζιδάκι • – ας πούμε το «Τάκης» από το «Ποτέ την Κυριακή»! • Ομολογώ ότι η «Sweet Suite» ανακαλούσε τη σουίτα «Φελινιάνα» του Νίνο Ρότα, που τόσο αγαπούσε ο Μάνος, και, για μένα, αναμετριόταν ισάξια μαζί της. • Tο άλλο μισό του cd καταλαμβάνει η «Κινηματογραφική Σουίτα Νο 1» συνθεμένη από κομμάτια που έχει γράψει ο ίδιος ο Κυπουργός για δέκα από τις πολλές ταινίες που έχει ντύσει με το χάρισμά του. •
Μουσικές μελωδικών χρωμάτων κι οργανικών συνευρέσεων που μόνο στο μουσικό κόσμο του Κυπουργού απαντώνται σήμερα. • Τα έργα ευτυχούν ερμηνευμένα από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης υπό τον Μύρωνα Μιχαηλίδη (έκδοση Μinos-EMI-Universal). •
Την αποφυγή συριζαϊκών λιπαρών για σήμερα • μου την επέβαλε η θεραπευτική αγωγή. • «Oχι σήμερα άλλα για νταβατζιλίκια και προστάτες!» διέταξε.