Υποβολείο

3' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κοιτώντας την «εικόνα» του πεσμένου ανθρώπου που τον κλωτσούν στο κεφάλι, ενώ γύρω θεώνται καμιά δεκαπενταριά άτομα • – δυο δευτερόλεπτα το άντεξα, το έκλεισα. • Κι ακολούθως, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, άρχισε ο αυτοσαρκασμός • –«Σ’ αυτήν την ηλικία, και τι δεν έχεις δει πια, αλλά το στομαχάκι ευαίσθητον!»– • και η συνήθης ψυχώ κατάσταση: • «Βρε α παράτα με κι εσύ. • Δε λες δόξα τω θεώ που φτάσαμε ώς εδώ και δεν το συνηθίσαμε “το πρόσωπο του τέρατος”», που έλεγε κι ο Μάνος Χατζιδάκις. • Κι εκεί, θυμήθηκα ένα περιστατικό που είχε συμβεί στον ίδιο και στον Νίκο Γκάτσο, το οποίο έχει μείνει μέσα μου. • Μόνο που δεν θυμάμαι σε ποιο κείμενό του ο Χατζιδάκις αναφέρει το περιστατικό αυτό • – ή μου το είχε πει σε καμιά συνέντευξη; • Δεν θυμάμαι, • και δεν έχω αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να ψάξω. • Αλλά σημασία έχει αυτό καθαυτό το περιστατικό: •

Κάθονταν οι δυο τους ένα καλοκαιρινό βράδυ στη βεράντα 2ου ή 3ου ορόφου • (στο σπίτι του Χατζιδάκι στη Ρηγίλλης;), • όταν ξαφνικά βλέπουν να αναδύεται από την «κουπαστή» κεφάλι αγνώστου, προφανώς κλέφτη. • Αιφνιδιάζεται αυτός που τους βλέπει και «καταδύεται», • ξαφνιασμένος κι ο Χατζιδάκις πετάγεται από την καρέκλα του, • αλλά του αρπάζει το χέρι ο Γκάτσος: • «Μη! Μην πανικοβληθεί και πέσει». •

«Aλλες φωνές, άλλοι αθρώποι». • Ο θετός γιος του Χατζιδάκι στην πρώτη πρώτη του συνέντευξη, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Μάνου, • μου είχε πει ότι κατά βάθος ο Χατζιδάκις ήθελε να «φύγει». • Δεν έβρισκε λόγο να υπάρχει σ’ έναν κόσμο που είχε αλλάξει τόσο γύρω του. •

Και πού να ήξερε σε τι κατάσταση θα φτάναμε 15 χρόνια μετά. •

Αλλά μάλλον το ήξερε. • Αφού έβλεπε τον δρόμο που είχαμε πάρει ως κοινωνία και ως χώρα. •

Δεν έχω τη δυνατότητα να ψάξω κιτάπια κι αρχεία, όπως είπα παραπάνω, διότι γράφω από δωμάτιο νοσοκομείου. • Αμα υπάρχει… προστάτης στο κορμί σου, ε, κάποια στιγμή θα τα έχεις τα προβληματάκια σου. • Μπαμπέσης γαρ και σατράπης • – που λέγανε κάποτε τα κορίτσια του ρεμπέτικου. • Είπαμε «καλοκαίρι και καταχνιά» φέτος • αλλά πάει πια σίριαλ η κατάσταση. • Βοηθούν τουλάχιστον εκλεκτοί γιατροί • στον ΕΔΟΕΑΠ και εδώ, στο «Ερρίκος Ντυνάν», • όπου λειτουργεί ευγενές και αθόρυβο νοσηλευτικό προσωπικό. •

Μιας και μπήκα σε κλίμα Χατζιδάκι σήμερα • ευκαιρία να πω για ένα cd που άκουσα αυτό το καλοκαίρι • λίγο καθυστερημένα είν’ αλήθεια, αφού πάει χρόνος και βάλε που έχει εκδοθεί. • Είναι μουσική του Νίκου Κυπουργού • η οποία κατά το ήμισυ στηρίζεται σε μελωδίες του Χατζιδάκι από τον κινηματογράφο • τις οποίες ο μαθητής και διά βίου φίλος του Κυπουργός επεξεργάστηκε, ενορχήστρωσε και συνέδεσε σε μια σουίτα αριστουργηματικά. • Απολάμβανα ν’ ακούω ίδια και όμως συναρπαστικώς «αλλιώτικα» γνωστά μου κομμάτια από κινηματογραφικές μουσικές του Χατζιδάκι • – ας πούμε το «Τάκης» από το «Ποτέ την Κυριακή»! • Ομολογώ ότι η «Sweet Suite» ανακαλούσε τη σουίτα «Φελινιάνα» του Νίνο Ρότα, που τόσο αγαπούσε ο Μάνος, και, για μένα, αναμετριόταν ισάξια μαζί της. • Tο άλλο μισό του cd καταλαμβάνει η «Κινηματογραφική Σουίτα Νο 1» συνθεμένη από κομμάτια που έχει γράψει ο ίδιος ο Κυπουργός για δέκα από τις πολλές ταινίες που έχει ντύσει με το χάρισμά του. •

Μουσικές μελωδικών χρωμάτων κι οργανικών συνευρέσεων που μόνο στο μουσικό κόσμο του Κυπουργού απαντώνται σήμερα. • Τα έργα ευτυχούν ερμηνευμένα από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης υπό τον Μύρωνα Μιχαηλίδη (έκδοση Μinos-EMI-Universal). •

Την αποφυγή συριζαϊκών λιπαρών για σήμερα • μου την επέβαλε η θεραπευτική αγωγή. • «Oχι σήμερα άλλα για νταβατζιλίκια και προστάτες!» διέταξε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή