Την πιο ταραγμένη περίοδο της ιστορίας του διανύει ο ιρλανδικός αερομεταφορέας χαμηλών ναύλων Ryanair. Eδώ και αρκετούς μήνες αντιμετωπίζει διαδοχικές απεργίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ η τιμή της μετοχής του σημειώνει δραστική πτώση και τα κέρδη αναμένεται να είναι χαμηλότερα των προβλεπομένων.
Ο ανταγωνισμός οξύνεται και το πετρέλαιο ακριβαίνει. Επενδυτές και αναλυτές του κλάδου των αερομεταφορών διερωτώνται τι συμβαίνει, όπως αναφέρουν σε σχετικό ρεπορτάζ τους οι Financial Times. Μήπως ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Ryanair έχει χάσει το μαγικό του άγγιγμα και, πλέον, η εταιρεία έχει αφήσει πίσω της τις καλύτερες μέρες της;
Οταν το 1995 ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας, ο Μάικλ Ο’ Λίρι είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι το βασικό του μέλημα είναι η περικοπή του κόστους ανεξαρτήτως τιμήματος. Σύμφωνα με τον αναλυτή Ντάνιελ Ρέσκα, θα περάσει καιρός έως ότου η εταιρεία εμφανίσει κέρδη αντίστοιχα με εκείνα του 1,45 δισ. ευρώ πέρυσι.
Προ ημερών η Ryanair προειδοποίησε αγορές και επενδυτές ότι ο στόχος των κερδών για το 2019 είναι συγκριτικά χαμηλότερος κατά 10%, σε 1,1 έως 1,2 δισ. ευρώ. Βέβαια, παρά τον προβληματισμό του, ο Μάικλ Ο’ Λίρι επισημαίνει ότι και οι μετοχές των ανταγωνιστριών δεν πηγαίνουν πολύ καλύτερα. Και αυτό, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα βρετανικών εφημερίδων, ισχύει. Ωστόσο, υπάρχει μία σημαντική διαφορά: η τιμή της μετοχής της Ryanair είχε ανέκαθεν την καλύτερη επίδοση στον κλάδο, αλλά το τελευταίο διάστημα καταγράφει απώλειες 30%.
Κατά το παρελθόν, ο Μάικλ Ο’ Λίρι είχε αρνηθεί πεισματικά να αναγνωρίσει το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι στους εργαζομένους της εταιρείας του. Το σκεπτικό του, όπως το είχε διατυπώσει στους Financial Times, ήταν το εξής: «Ξέρω πως θα έρθει κάποια στιγμή που θα πρέπει να αναγνωρίσω τη σύσταση σωματείων στην εταιρεία. Οσο περισσότερο, όμως, μπορώ να το καθυστερήσω, θα το κάνω».
Στα τέλη του 2017, κι ενώ είχε προηγηθεί ένα θερμό φθινόπωρο, με πολλές ακυρώσεις πτήσεων, τελικά ο ιδρυτής του ιρλανδικού αερομεταφορέα αναγνώρισε το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι. Εκτοτε έχει υπογράψει συλλογικές συμβάσεις με σωματεία σε ορισμένες χώρες όπου δραστηριοποιείται η εταιρεία του, ενώ οι απεργίες είναι διαδοχικές και ενίοτε συντονισμένες σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Πολλά αιτήματα πιλότων και αεροσυνοδών της Ryanair παραμένουν εκκρεμή.
Οι απεργίες είναι κάτι το σύνηθες στον κλάδο. Αρκεί να θυμηθούμε τις φετινές απεργίες των πιλότων της Αir France μέσα στο καλοκαίρι, αλλά και την κινητοποίηση των αεροσυνοδών της British Airways. To 2016-2017 είχαν απεργήσει 85 ημέρες. Η διαφορά με τη Ryanair είναι ότι δεν έχει τη βούληση ή τη δυνατότητα να λάβει κάποια αντισταθμιστικά και ενίοτε ακριβά μέτρα, προκειμένου να περιορίσει τη βλάβη από τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις συνεπαγόμενες ακυρώσεις και συγχωνεύσεις πτήσεων. Ως γνωστόν, η φιλοσοφία του Μάικλ Ο’ Λίρι έγκειται στη δραστική μείωση του κόστους. Ενα αντισταθμιστικό μέτρο θα ήταν να χρησιμοποιήσει αεροσκάφη με πλήρωμα που δεν προέρχεται από τους κόλπους της Ryanair. Κατά τον Φίλιπ Γκέντεκινγκ, η Ryanair δεν αποκλίνει χιλιοστό από την πορεία του, όπως το ότι παραμένει πιστή στο να μη δραστηριοποιηθεί σε πολύ μεγάλης διάρκειας πτήσεις. Ο Γκέντεκινγκ θεωρεί ότι η ιρλανδική εταιρεία θα χάσει τη μάχη με τα συνδικάτα, αλλά θα επιβιώσει.