Σκληρή γλώσσα για τις επιλογές της κυβέρνησης στην Παιδεία με αιχμή τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, καθώς έκανε λόγο για δυνάμεις που επιχειρούν «ένα άτυπο, αλλά διαρκές πραξικόπημα», χρησιμοποίησε στη χθεσινή του παρέμβαση ενώπιον 200 πανεπιστημιακών ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας για καθημερινότητα που «προσβάλλει τους πάντες». Ταυτόχρονα, περιγράφοντας τον νόμο-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που θα ψηφιστεί το πρώτο τρίμηνο μιας κυβέρνησης Ν.Δ., απηύθυνε ξεκάθαρα μηνύματα: ότι το άσυλο στη σημερινή του μορφή θα καταργηθεί, ότι οι «συμμορίες που σήμερα λυμαίνονται τα πανεπιστήμια θα εξοβελιστούν απ’ αυτά» –δουλειά τη οργανωμένης πολιτείας, όπως σημείωσε, και όχι του «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος»–, καθώς και ότι η επαναφορά της βάσης εισαγωγής στα πανεπιστήμια είναι απαραίτητη, «ως ελάχιστη ανταπόδοση στην πολιτεία που παρέχει δυνατότητα δωρεάν εκπαίδευσης στους νέους».
Εντάσσοντας τα μελανά χρώματα με τα οποία περιέγραψε την κατάσταση στα πανεπιστήμια στο γενικότερο κλίμα παρακμής, με αιχμές και για τον κυνισμό και τη διγλωσσία με την οποία πολιτεύεται η κυβέρνηση, ο πρόεδρος της Ν.Δ., στη χθεσινή του ομιλία για τις προκλήσεις και τις προοπτικές στην ανώτατη παιδεία, περιέγραψε τους βασικούς άξονες του δικού του σχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν έλειψαν, βέβαια, οι αιχμές για όσα συμβαίνουν στους πανεπιστημιακούς χώρους, αλλά και οι προσωπικές αναφορές στον Κ. Γαβρόγλου, καθώς χαρακτήρισε την εικόνα του ενώπιον των νέων που εισέβαλαν στο γραφείο του «ως υπουργού ενός κόμματος που εξέθρεψε τέτοια φαινόμενα, απογοητευτική και ντροπιαστική».
Ο κ. Μητσοτάκης περιέγραψε μια «πρόταση χειραφέτησης» που δίνει αυτονομία στα πανεπιστήμια και τους διδάσκοντες και τους καλεί να αναλάβουν ευθύνες, αφού, όπως σημείωσε, «εμείς θα βάλουμε κανόνες». Επανέλαβε ότι η Ν.Δ. θα αγωνιστεί για την αλλαγή του άρθρου 16, τόνισε, ωστόσο, ότι η «καρδιά» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χτυπά στο δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο περιέγραψε ως μέσο κοινωνικής κινητικότητας, τον «κοινωνικό ανελκυστήρα» που έχει μπλοκάρει στη χώρα. Μπλοκάρεται, όπως είπε, από «ξεπερασμένες αντιλήψεις περί δήθεν ισότητας που καταλήγουν τελικά στο να συγκλίνουν όλοι σε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή και έτσι αναπαράγονται και διευρύνονται οι ανισότητες». Μίλησε για «αυτόνομα, αυτοδιοικούμενα, αξιολογούμενα» πανεπιστήμια, περιέγραψε το δικό του όραμα, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στον νόμο Διαμαντοπούλου (Ν.4009/2011), «ένα βήμα εκπαιδευτικού εκσυγχρονισμού, σε συνέχεια της προσπάθειας της Μαριέττας Γιαννάκου, το 2007», δηλώνοντας μάλιστα «υπερήφανος» που τον ψήφισε ως βουλευτής τότε της αντιπολίτευσης. Σημείωσε ότι ο νόμος μπορεί να αποτελέσει βάση προβληματισμού για έναν «4009 plus».
Το θέμα του ασύλου
Χαρακτήρισε, δε, «αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητά του» την πάταξη της «πρωτοφανούς» ανομίας στα πανεπιστήμια, την ασφάλεια των ακαδημαϊκών χώρων και την ποιοτική αναβάθμιση της ακαδημαϊκής καθημερινότητας. Αναφερόμενος στο θέμα του ασύλου, επανέλαβε ότι υπάρχει για να προστατεύει τις ιδέες και όχι «εγκληματίες με ναρκωτικά και μολότοφ». «Τα αμφιθέατρα είναι χώρος γνώσης και διαλόγου, όχι τραμπουκισμών και βίας. Είναι αδιανόητο στη χώρα μας να υπάρχει παντού ελευθερία έκφρασης και ο μόνος χώρος που να απαγορεύεται να εκφράσει κανείς τις απόψεις του να είναι τα ελληνικά πανεπιστήμια», επεσήμανε σημειώνοντας ότι η παρακαταθήκη του ακαδημαϊκού ασύλου δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο κατάχρησης και «ιστορικής διαστρέβλωσης». Μίλησε ακόμη για την ανάγκη τα πανεπιστήμια να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο του αριθμού των εισαχθέντων και το σύστημα εισαγωγής να αντανακλά τις εκπαιδευτικές προτεραιότητες που «θέτουμε ως κοινωνία για το μέλλον των νέων».