Κατά τις προγραμματικές δηλώσεις του ενώπιον του Κοινοβουλίου, την 9η Φεβρουαρίου 2015, ο κύριος Τσίπρας δήλωσε (με ιδιαίτερο στόμφο) ότι «είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος». Προχθές, πάλι στο Κοινοβούλιο, μιλώντας για τον προϋπολογισμό αυτή τη φορά, μας ξαναθύμισε την «υπόσχεσή» του: «Και σήμερα, είχαμε μια ακόμη πιο σημαντική επιτυχία, την εξάρθρωση ενός δικτύου, μιας εγκληματικής οργάνωσης. Εχουμε ήδη πενήντα εννέα συλληφθέντες με χειροπέδες και φυσικά του εγκεφάλου. Και αυτό έχει μια ιδιαίτερη σημασία, διότι, ξέρετε, συνήθως για τους εγκληματίες με τα “λευκά κολάρα” δεν ασχολούνται και πολύ ούτε τα μέσα ενημέρωσης ούτε η δική σας ρητορική. Αναφέρομαι σε ένα δίκτυο ενεχυροδανειστηρίων σε όλη την Ελλάδα, το γνωστό δίκτυο “Ριχάρδος”, που είχε ξεζουμίσει τα πρώτα χρόνια της κρίσης ιδίως δεκάδες χιλιάδες, θα έλεγε κανείς, συμπολίτες μας…».
Αλήθεια, δεν γνωρίζει ο πρωθυπουργός τη διάκριση της εκτελεστικής από τη δικαστική εξουσία; Δεν γνωρίζει το τεκμήριο αθωότητας; Δεν γνωρίζει ότι η χώρα έχει καταδικαστεί από το Δικαστήριο του Στρασβούργου διότι υπουργοί της κυβέρνησης Καραμανλή είχαν προσβάλει εντός του Κοινοβουλίου το τεκμήριο αθωότητας πρώην πρύτανη της Παντείου, ενόσω εκείνος αντιμετώπιζε κατηγορίες ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης; Τέλος, δεν γνωρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση εξέδωσε ειδική οδηγία, την υπ’ αριθ. 2016/343 της 9ης Μαρτίου 2016, για να σταματήσουν οι πρωθυπουργοί να σχολιάζουν την τρέχουσα αστυνομική επικαιρότητα;
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Ασφαλώς και γνωρίζει ο πρωθυπουργός. Γι’ αυτό και έδωσε τη συγκατάθεσή του στον κύριο Κοντονή να καταθέσει τον περασμένο Ιούλιο νομοσχέδιο για την ενσωμάτωση της ανωτέρω οδηγίας. Το νομοσχέδιο αυτό αποσύρθηκε ένα μήνα αργότερα (τον Αύγουστο) από τον νέο υπουργό Δικαιοσύνης (κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού) για επανεξέταση. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι γιατί ο πρωθυπουργός δεν δίνει, μετά τόσους μήνες, την εντολή επανακατάθεσης και συζήτησης στο Κοινοβούλιο του αναθεωρημένου νομοσχεδίου; Η χώρα είναι υπερήμερη ως προς την ενσωμάτωση της οδηγίας. Η προθεσμία της χώρας για ενσωμάτωση της οδηγίας έχει λήξει από τον περασμένο Απρίλιο.
Αν ο πρωθυπουργός δεν δώσει άμεσα την εντολή κατάθεσης του εν λόγω νομοσχεδίου και δεν προωθήσει την άμεση συζήτησή του προς ψήφιση από το Κοινοβούλιο, τότε κάθε θύμα της προσβολής του τεκμηρίου αθωότητάς του από τον ίδιο ή τους υπουργούς του δεν θα διαθέτει αποτελεσματικό ένδικο μέσο προστασίας του ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων. Διότι, κατ’ επιταγήν της Ε.Ε., το εν λόγω νομοσχέδιο θα καθιέρωνε για πρώτη φορά ακριβώς αυτό: την αποτελεσματική και άμεση ένδικη προστασία του θιγόμενου από τις ενοχοποιητικές δηλώσεις των κυβερνητικών παραγόντων. Σήμερα, η μόνη προστασία που έχει ο θιγόμενος είναι η απευθείας προσφυγή στο μακρινό (τόπω και χρόνω) Στρασβούργο.
«Και όλα αυτά για τον Ριχάρδο;» θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Κατ’ αρχάς, βεβαίως, για τον Ριχάρδο και κάθε «Ριχάρδο» του οποίου ο (κάθε) πρωθυπουργός προσβάλλει τα κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα, τις διεθνείς συμβάσεις και το δίκαιο της Ε.Ε. δικαιώματά του. Πίσω, όμως, από τον Ριχάρδο έρχονται οι πολιτικοί αντίπαλοι (βλέπε π.χ. φάκελος «Novartis») ή μη αρεστοί επιχειρηματίες και, ποιος ξέρει ποιος άλλος. Θα πρέπει, λοιπόν, να υπερασπιζόμαστε όλοι σήμερα «κάθε λέξη του Συντάγματος» και να αποδοκιμάζουμε την αντισυνταγματική πρωθυπουργική συμπεριφορά. Γιατί αγωνιούμε για το αύριο της δημοκρατίας μας.
* Ο κ. Γιάννης Κτιστάκις είναι επίκουρος καθηγητής Νομικής Σχολής ΔΠΘ.