Το καλαμάκι πέθανε, ζήτω το «σταραμάκι»

Το καλαμάκι πέθανε, ζήτω το «σταραμάκι»

4' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Την ονομασία του προϊόντος που θα αντικαταστήσει το πλαστικό καλαμάκι (το ονόμασαν σταραμάκι) τη σκέφθηκαν οι δημιουργοί του ένα βράδυ που είχαν βγει όλοι μαζί. H ιδέα βέβαια για το ίδιο το προϊόν δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Τους προβλημάτιζε καιρό τώρα το φαινόμενο ερημοποίησης του εδάφους του Κιλκίς, είχαν μελετήσει την έκθεση της κλιματικής αλλαγής, τους αριθμούς της… ντροπής (υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται 3 δισεκατομμύρια καλαμάκια) και βέβαια γνώριζαν πως στο τέλος του 2021 θα καταργηθούν τα πλαστικά μιας χρήσης. Αρχικά δοκίμασαν να φτιάξουν καλαμάκια με καλάμια από τη λίμνη Δοϊράνη αλλά δεν τους βγήκε, τελικά κατέληξαν πως η λύση για το καλαμάκι του μέλλοντος είναι μία: το στάρι. «Αφθονεί στην περιοχή και όταν το βάλεις σε υγρό δεν σακουλιάζει», εξηγεί ενθουσιασμένος ο Στέφανος Καμπέρης, ένας από τους εμπνευστές.

Αναζητώντας λύσεις

Ο Στέφανος δεν ανήκει σε κάποια startup, ούτε είναι επιχειρηματίας. Ανήκει σε μια ομάδα που εδώ και χρόνια προσπαθούσε να βρει λύσεις για το προσφυγικό στο Κιλκίς. Μέσα από όλη αυτή την κρίση, τις δυσκολίες, την εμπειρία που αποκόμισαν, νιώθουν πλέον έτοιμοι να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στο επόμενο στάδιο. «From aid to trade» ονομάζουν τη δράση τους (από τη χρηματοδότηση στο εμπόριο) και δεδομένου πως σιγά σιγά τελειώνει η χρηματοδότηση για το προσφυγικό, προσπαθούν να βρουν βιώσιμες λύσεις για τον τόπο τους.

Κάπως έτσι κατέληξαν να δοκιμάζουν το ραγούν ένα «απόσταγμα παράδοσης από τον Πόντο που θα κονταροχτυπηθεί με την κρητική ρακί», τοπικά βότανα και αραβικές πίτες μέχρι βρεφικά οικολογικά ρούχα. Ολα είναι προϊόντα που θεωρούν πως θα αλλάξουν το Κιλκίς στο άμεσο μέλλον.

Το καλαμάκι πέθανε, ζήτω το «σταραμάκι»-1

Την ίδια ώρα, προχωράει η παραγωγή του αποστάγματος «ραγούν», με στόχο την ποντιακή διασπορά.

Τα πρώτα χρόνια όλες οι προσπάθειες της ομάδας (που αρχικά απαρτιζόταν από πέντε εθελοντές) είχαν εστιάσει στη στέγαση των προσφύγων: «Βλέπαμε τις δύσκολες συνθήκες των camp στην περιοχή, αλλά σε μια χώρα που δεν πέφτουν βόμβες και υπάρχουν τόσα κενά σπίτια δεν είχε κανένα νόημα να χτιστούν καινούργιες υποδομές. Κατανοούσαμε, όμως, πως για να το αποδεχθεί αυτό η τοπική κοινωνία –που ήταν κυριολεκτικά στα όριά της– έπρεπε να γίνει οργανωμένα και με λογική», εξηγεί. Eτσι ξεκίνησαν τη μελέτη «ισοκατανομής» των 60.000 προσφύγων που θεωρούσαν οι διεθνείς οργανισμοί πως θα εγκλωβιστούν στη χώρα – μια μελέτη που μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει από το επίσημο κράτος. Εξαίρεσαν δήμους κάτω των 20.000 ανθρώπων που δεν είχαν υποδομές, τη νησιωτική Ελλάδα, την περιοχή της Θράκης με τη μουσουλμανική μειονότητα και τους μοίρασαν τρόφιμα σύμφωνα με τον αριθμό των νοσοκομείων, των σχολείων και τον αριθμό μόνιμου πληθυσμού.

Αυτό έδωσε μια ποσόστωση και όταν το έτρεξαν στο Κιλκίς βρήκαν τον αριθμό των ατόμων (660) που θα μπορούσαν να ενταχθούν στην τοπική κοινωνία. Εξασφάλισαν χρηματοδότηση από την Υπατη Αρμοστεία και έπεισαν τον δήμο να τρέξουν ένα πρόγραμμα στέγασης – έτσι σήμερα διαχειρίζονται 122 σπίτια. Στην πλατφόρμα που έχουν δημιουργήσει, όλοι οι αρμόδιοι έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες για τους 660 φιλοξενουμένους των σπιτιών. «Ο αλγόριθμος εξελίσσεται και μας δίνει πολλές πληροφορίες: Κοιτάμε πλέον τι εργασία θα μπορούσαν να προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι ή τι εκπαίδευση υπάρχει ώστε να κάνουν την εργασία αυτή. Κάθε οικογένεια πρέπει να πηγαίνει εκεί όπου υπάρχουν καλύτερες προοπτικές».

Η επόμενη μέρα

«Μέχρι τώρα δουλεύαμε σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, τώρα όμως πρέπει να επικεντρωθούμε στην επόμενη μέρα που δεν θα εξαρτιόμαστε από χρηματοδοτήσεις», εξηγεί ο Καμπέρης. Η ομάδα του –που πλέον αποτελεί σωματείο με το όνομα Omnes και αριθμεί 56 άτομα στο δυναμικό της– δεν εστιάζει στο προσφυγικό: «Στόχος είναι να μην υπάρχει διάκριση. Δημιουργούμε τις προοπτικές στον τόπο που θα κρατήσουν εδώ και τους ντόπιους και όποιον άλλον θέλει να μείνει».

Κάπως έτσι βρέθηκαν να ψάχνουν το τι μπορεί να παραγάγει ο τόπος. Για το «σταραμάκι» έκαναν έρευνα αγοράς και βρήκαν τα αντίστοιχα καλαμάκια να κάνουν θραύση στην Καλιφόρνια και στην Κίνα. Τα παρήγγειλαν, τα έβαλαν στο μικροσκόπιο και μαζί με τον αγροτικό συνεταιρισμό του Κιλκίς είδαν πως μπορούν να βγάλουν τα ίδια και καλύτερα. Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί – βρήκαν πως υπήρχε στον Πόντο ένα ποτό από στέμφυλα το οποίο ονομαζόταν «ραγούν». Δεδομένου πως πολλοί Πόντιοι είχαν καταλήξει στο Κιλκίς, συνεργάστηκαν με διάφορους φορείς και σκοπεύουν να πλασάρουν το ποτό στην ποντιακή διασπορά. Εστίασαν γενικά σε τομείς που λόγω της κρίσης είχαν υποστεί πλήγμα, π.χ. είδαν πως παρότι όλες οι μεγάλες βιοτεχνίες ρούχων έχουν φύγει στη Βουλγαρία λόγω φορολογίας, έχει μείνει στην περιοχή το ΤΕΙ κλωστοϋφαντουργίας. Από κοινού δημιουργούν τώρα ένα brand στο οποίο θα ξέρεις τη διαδρομή του ρούχου σου: από τον σπόρο, μέχρι την ίνα, τη βαφή, μέχρι τον άνθρωπο που το έραψε. Το τελικό προϊόν βέβαια έβγαινε ακριβό και αυτό τους προβλημάτισε. Βρήκαν όμως και εκεί τη λύση: «Εντοπίσαμε μια τεράστια αγορά, με ηθικές ανησυχίες και υψηλό μπάτζετ: τα βρεφικά ρούχα», εξηγεί.

«Θέλουμε ιδανικά, ο κάθε δήμος της Ελλάδος να αναδείξει αυτό που μπορεί να κάνει. Το στοίχημα είναι να αλλάξουμε το μοντέλο χρηματοδότησης και να πάμε σε κάτι παραγωγικό. Πέρα από τις θέσεις εργασίας και τις ευκαιρίες που θα δημιουργηθούν, θα επιδοτείται η κοινωνική κατοικία και από εκεί και πέρα ό,τι άλλη τοπική ανάγκη υπάρχει. Για την περιοχή μας αυτό μοιάζει μονόδρομος: made in Κιλκίς, από το Κιλκίς, για το Κιλκίς!», καταλήγει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή