Όταν ήμουν μικρό παιδί, η αγαπημένη μου εκπαιδευτική εκδρομή στην Κύπρο ήταν σε ελαιοτριβείο. Η χαρακτηριστική μυρωδιά της ελιάς θα με ακολουθούσε για πολλά χρόνια, και ακόμα και σήμερα που το διηγούμαι μου έρχεται ξανά στη μύτη. Δεν είχα φανταστεί, όμως, ότι έπειτα από 30-40 χρόνια θα μάθαινα ότι αυτή ήταν η μυρωδιά του ελαττωματικού ελαιολάδου». Διάβαζα με συγκίνηση τα λόγια του Τάσου Κυριακίδη, ερευνητή στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης του πανεπιστημίου Γέιλ, στο εξαιρετικό ρεπορτάζ της Λίνας Καπετάνου στο περιοδικό «Γαστρονόμος».
Με αυτήν την εξομολόγηση, τη γεμάτη οικείες εικόνες και μυρωδιές για μένα, αλλά φαντάζομαι και για πολλούς άλλους, ο Κύπριος ερευνητής ξεκίνησε την ομιλία του κατά τη διάρκεια διήμερου συμποσίου για το ελαιόλαδο και την υγεία, στο φημισμένο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Το κοινό του, ήταν περίπου εκατό άνθρωποι, κορυφαίοι στον τομέα τους, χημικοί, γιατροί, διατροφολόγοι, σεφ, γευσιγνώστες, αλλά και επαγγελματίες από τον χώρο του ελαιολάδου. Ο Τ. Κυριακίδης μαζί με τον Βασίλη Βασιλείου από την Εύβοια, που από το 2014 είναι διευθυντής του τμήματος Περιβαλλοντικών Επιστημών Υγείας στο Γέιλ, έχει ένα όραμα: Να δημιουργήσει ένα Διεθνές Ινστιτούτο Ελαιολάδου υπό την αιγίδα του Γέιλ. Διαθέτουν τις γνώσεις, τις επαφές, είναι μέλη ενός σπουδαίου δικτύου επιστημόνων και ερευνητών, βρίσκονται σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο, όπου η σκληρή δουλειά, η συνέπεια, η αξιοπιστία και οι καλές ιδέες, επιβραβεύονται και υποστηρίζονται με κάθε τρόπο. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, οι δύο επιστήμονες θέλουν να δημιουργήσουν ένα μηχανισμό που θα στηρίξει την έρευνα, θα γεννήσει νέες ιδέες, θα κάνει ακόμη πιο ζωηρό το ενδιαφέρον του κόσμου για το ελαιόλαδο κατευθύνοντας τη συζήτηση γύρω απ’ αυτό σε νέα πεδία.
Σκέφτομαι, πόσο σπουδαία πράγματα μπορούν να γίνουν όταν η γνώση και ο επαγγελματισμός μπολιαστούν με τον ενθουσιασμό αλλά και έναν υγιή πατριωτισμό. Σκέφτομαι πόσες ανεκμετάλλευτες δυνάμεις υπάρχουν. Πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο, κορυφαία μυαλά, διακεκριμένοι ερευνητές, επαγγελματίες που διαπρέπουν στον τομέα τους, και που αν κινητοποιηθούν θα δώσουν την ώθηση που χρειαζόμαστε, ως πολιτεία, ως κοινωνία. Το παράδειγμα των δύο ερευνητών δεν είναι το μόνο. Δεν αποτελεί εξαίρεση. Υπάρχουν πολλά σε όλα σχεδόν τα πεδία. Αλλά θα ευχηθώ για το 2019 και για τα επόμενα χρόνια, να έχουμε πολλά περισσότερα, έναν μεγάλο συνασπισμό υγιών δυνάμεων που θα απελευθερώσει ενέργεια, δημιουργικότητα, πρωτότυπη σκέψη και θα μας παρασύρει ψηλά. Καλή χρονιά σε όλους.