Η πρώτη μέρα του χρόνου είναι διπλά σημαντική για όλους εμάς στην «Κ». Είναι η αρχή μιας καινούργιας χρονιάς, αλλά και το κλείσιμο ενός αιώνα ζωής. Στα εκατό χρόνια παρουσίας της, με εξαίρεση εκείνα της Επταετίας, η «Κ» έχει καταγράψει στις σελίδες της όλα τα ιστορικά γεγονότα του Ελληνισμού και τα σημαντικά διεθνή συμβάντα. Γι’ αυτήν την επέτειο, άνθρωποι από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και πιστοί αναγνώστες της εφημερίδας, μας στέλνουν τις ευχές τους. Αντευχόμαστε σε όλους «Καλή χρονιά» και δίνουμε μία υπόσχεση: Να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, με την ίδια συνέπεια.
Με όρους ευδιάκριτους αυτή η αμφίδρομη σχέση σφυρηλατείται καθημερινώς (πλην Δευτέρας). Από τη μια ένα έντυπο με εμβληματική παρουσία ενός αιώνα στην καταγραφή όλων των γεγονότων, δραματικών ή λαμπρών εξελίξεων, από την άλλη οι αναγνώστες, παλαιότεροι και νεώτεροι. Από τη μια η χωρίς εκπτώσεις σε αξιακούς κώδικες ενημέρωση, η διάφανη, αδιάλειπτη τήρηση αρχών με παρεμβατική αρθρογραφία και ακηδεμόνευτη κριτική προς όλους πάντα εντός ορίων θεσμικών. Από την άλλη εσείς, το «κοινό», δίνοντας έγκριτη ψήφο αναγνωστικής εμπιστοσύνης και μαζί παρατηρήσεις, προτάσεις, ενστάσεις, αραιά και πού καλοδεχούμενη γκρίνια αιτιολογημένη από (ανθρωπίνως αναπόφευκτο…) λαθάκια ή αβλεψίες. Σε προσεχές φύλλο θα φιλοξενηθούν επιστολές εφ’ όλης της ύλης με αφορμή τα 100χρονα της «Κ»· εδώ ακολουθεί μια βραχεία, ταχεία σταχυολόγηση. Κοινή διαπίστωση; Η επιθυμητή από όλους παράθεση της «αντίθετης άποψης», η πολυφωνία και ο γόνιμος διάλογος μέσα από τις στήλες της «Κ».
Πέτρος Κυπριωτέλης, βετεράνος, με ξενύχτια δεκαετιών πάνω από αράδες, στον χώρο του Τύπου, αθεράπευτα εφημεριδοφάγος και βιβλιοφάγος: «…Μοιράζομαι τη χαρά μου γιατί προσωπικά, εντελώς δημοκρατικά, ανανεώνουμε καθημερινά την καθημερινή μας συνήθεια». Ιωάννης Θ. Χαΐνης, ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ: Η παράθεση των γεγονότων ως έχουν. Σημαντικό. Δημήτρης Χατζηδάκης, δρ Χημικός-Μηχανικός: Εγκυρη ενημέρωση χαμηλών τόνων, χωρίς ακρότητες, κραυγαλέα πρωτοσέλιδα και ξύλινη γλώσσα. Ματθαίος Μ. Δημητρίου, πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.: Δημοκρατική καθαρή γραμμή μέσα από πολυφωνία γνώμης συντακτών, αρθρογράφων, σκιτσογράφων. Παν. Καρακατσούλης, ομότιμος καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών: Σφαιρική ενημέρωση σε όλο το πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, καλλιτεχνικό και βεβαίως διεθνές φάσμα.
Ο λόγιος, κάτοικος Θεσσαλονίκης, Γεράσιμος Μιχαήλ Δώσσας πώς να ξεχάσει μέρες ’40-’41, παιδί, τον πατέρα να τού διαβάζει την «Κ», ατέλειωτες ώρες τότε που η ιστορία σάρωνε ανθρώπους, σώριαζε χώρες, με αχό τρομερό.
Ιουλίτα Ηλιοπούλου: Διακρίνει μέσα από την πληθύ το ένα
Από το πρώτο φύλλο μέχρι σήμερα, περνώντας από τις ποικίλες διακυμάνσεις της σύγχρονης ιστορίας, η «Καθημερινή» επέτυχε να εξελιχθεί σ’ ένα μέσον-σύμβολο ελεύθερης σκέψης, πολυσυλλεκτικότητας και δραστικής πρότασης για την επόμενη ημέρα. Με ποιότητα, γνώση και άρτια γλωσσική έκφραση σχολιάζει, προτείνει, αναδεικνύει και, κυρίως, επιτρέπει διαφορετικές αναγνώσεις γεγονότων, πολιτικών συμπεριφορών, καλλιτεχνικών πράξεων, διακρίνοντας μέσα από την πληθύ το ένα, μέσα από το ένα τα πολλά πρόσωπα της ζωής. Εάν η αλήθεια είναι αυτό που κρύβεται στον βυθό, η «Καθημερινή» προσπαθεί με εντιμότητα να το ανιχνεύσει, έχοντας όπλο της την καθαρή κρίση των συνεργατών της, που μπαίνουν στη νέα εκατονταετία με τις ευχές όλων μας.
Κώστας Γαβράς: Ο μπαμπάς μου διάβαζε τον Γ. Βλάχο
Eνα κύριο άρθρο που διάβασα το καλοκαίρι στην «Κ» με τίτλο «Συναίνεση» το βρήκα, όπως έχω ήδη πει, καταπληκτικό. Αποτύπωνε ακριβώς και τον δικό μου προβληματισμό: «Η έκβαση της περιπέτειας των μνημονίων θα ήταν πολύ διαφορετική αν είχε επέλθει στοιχειώδης συνεννόηση όταν διαπιστώθηκε η χρεοκοπία». Το άρθρο αυτό με έφερε πίσω στον πατέρα μου, που διάβαζε πάντα το κύριο άρθρο του Γεωργίου Βλάχου στην «Κ». Ημουν μικρό παιδί και τον θυμάμαι να λέει ότι «όταν θέλω να μάθω τι συμβαίνει διαβάζω Βλάχο». Διαβάζω πάντα, και στο Παρίσι και όταν έρχομαι στην Ελλάδα, διαφορετικές εφημερίδες, για να έχω μια πολύπλευρη εικόνα. Πιστεύω ακράδαντα, για να επιστρέψω στη «συναίνεση», ότι αποτελεί απόλυτη ανάγκη για την ελληνική πραγματικότητα. Και αυτήν την ιδέα θα έπρεπε να προωθούν όλες οι εφημερίδες.
Θανάσης Βαλτινός: Να συνεχίσει το έργο της
Από την καρδιά μου ανεπιφύλακτα εκφράζω ευχές να συνεχίσει η «Καθημερινή» χωρίς προσχήματα και χωρίς ερωτηματικά το έργο της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και της υπεράσπισης της χώρας, έτσι ακριβώς όπως το κάνει εδώ και εκατό χρόνια τώρα.
Τίτος Πατρίκιος: Μεγάλωσα σε βιβλία και εφημερίδες
Μεγάλωσα σε βιβλία και εφημερίδες. Ο πατέρας μου, εκτός από βιβλία, έπαιρνε κάθε μέρα δύο και τρεις εφημερίδες. Μία από αυτές ήταν η «Καθημερινή». Ακόμη τώρα εξακολουθώ να παίρνω εφημερίδες. Την «Καθημερινή», τα «Νέα», το «Βήμα». Τις παίρνω για να παρακολουθώ τα γεγονότα, να ενημερώνομαι για την κίνηση στον χώρο του πολιτισμού, ειδικότερα του βιβλίου, και να διαβάζω τις κριτικές. Όλοι λέμε ότι η ελευθερία της έκφρασης είναι η βάση της δημοκρατίας. Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι το ατράνταχτο θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ελευθερία της έκφρασης των αντίθετων από τις δικές μας απόψεις. Η παρεμπόδιση αυτής της ελευθερίας είναι προμήνυμα μιας δικτατορίας. Αυτό ακριβώς ήταν η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση με τη βόμβα κατά της «Καθημερινής». Τώρα που συμπληρώνει τα 100 χρόνια ζωής, ελπίζω και εύχομαι η «Καθημερινή» να έχει άλλα τόσα χρόνια ζωής. Και φυσικά ο ηλεκτρονικός Τύπος να μην καταβροχθίσει τελείως τον έντυπο Τύπο.
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Να βάλετε άθραυστα τζάμια
Από ένα ενδιαφέρον παιχνίδι της τύχης, τα 100 χρόνια της εφημερίδας συμπίπτουν με τη βομβιστική επιθεση στα γραφεία της. Τι καλύτερος οιωνός για τα επόμενα 100 χρόνια, από τη φωτογραφία των εργαζομένων στο πρωτοσέλιδο, κάτω από τη φράση: «Στη βία απαντάμε με τη δουλειά μας». Μια εφημερίδα με σπάνια για ΜΜΕ πολυφωνία –θυμάμαι πολλούς από τους διαξιφισμούς άποψης ανάμεσα σε συντάκτες της–, έγκυρη –ίσως η εγκυρότερη–, ενημερωμένη και με την καλύτερη κάλυψη για τον πολιτισμό, τομέα που πολλά ΜΜΕ αμελούν ή παραλείπουν πλήρως. Για τα επόμενα 100 χρόνια που ξεκινούν, να είστε γεροί και διαυγείς – και να βάλετε άθραυστα τζάμια!
Μαρία Ναυπλιώτου: Πολυσυλλεκτική εφημερίδα
Στο σπίτι δεν διαβάζαμε την «Καθημερινή». Hταν μια προσωπική ανακάλυψη. Oταν διάβασα για την Ελένη Βλάχου. Μου έκανε εντύπωση η στάση αυτής της γυναίκας. Η πληροφορία ότι κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έκλεισε την εφημερίδα, τέθηκε σε κατ’οίκον περιορισμό αλλά διέφυγε στο εξωτερικό, όπου παρέμεινε επιδεικνύοντας σπουδαία αντιδικτατορική δράση. Κατάλαβα ότι ένας άνθρωπος με λαμπερή σκέψη μπορεί να κάνει το μη αναμενόμενο και να ηγηθεί των ιδεών του. Ετσι αγόρασα το πρώτο μου φύλλο. Είδα μια πολυσυλλεκτική εφημερίδα, με διαφορετικές γνώμες και φωνές. Για μένα η «Καθημερινή» είναι οι αρθρογράφοι της, το Κάππα, οι «7 ημέρες», παλιότερα οι Εικόνες που έβρισκα σε παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, ο «Γαστρονόμος», από τον οποίο έχω μαγειρέψει τις πιο νόστιμες συνταγές. Είναι μια εφημερίδα με ενδιαφέροντα πράγματα να διαβάσεις, ώστε να μάθεις κάτι καινούργιο. Γι’ αυτό νομίζω την αγοράζουν άνθρωποι διαφορετικών ιδεολογικών πεποιθήσεων. Επειδή διατηρεί την ποιότητα που είχε επιβάλει από την αρχή η ιδιοκτήτριά της.
Κική Δημουλά: Υπήρξε ακούραστη και υπεύθυνη
Οφείλω να ευχηθώ με σεβασμό στην «Καθημερινή», και έναν μικρό φθόνο, για το κατόρθωμα της επιβίωσης για έναν ολόκληρο αιώνα. Και την ευχαριστώ. Που υπήρξε ακούραστη, που υπήρξε υπεύθυνη, που υπήρξε οικεία. Την ευχαριστώ και για τη φιλοξενία. Για τις φορές που μου έστρωσε να κοιμηθώ στις σελίδες της. Την ευχαριστώ για τους ανθρώπους της, αυτούς που πέρασαν και αυτούς που θα ’ρθουν. Για τη συνεισφορά τους στη λύση αυτού του γρίφου που λέγεται ενημέρωση.
Λίνα Νικολακοπούλου: Να φτάσουμε στα χρόνια σου
Σήμερα σε είδα πάλι. Δίπλα στις άλλες. Ο γρύπας μαγνητίζει πρώτος το βλέμμα μου. Σου φυλάει το όνομα αφοσιωμένος. Ωραίο το χαρτί σου. Θέλεις να το πιάσεις στα χέρια σου. Ωραίο το ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο του καιρού μας, με την κεντρική φωτογραφία στην πρώτη σου σελίδα. Πάνω πάνω αριστερά, ημέρα, μήνας, χρονιά. Κοιτάζω πιο καλά. Ετος 100ό. Τι! Δεν σου φαίνεται καθόλου. Είσαι κομψή και περιποιημένη και ας βγαίνεις στον δρόμο πρωί πρωί. Η Αθήνα μπροστά σου είναι εμφανώς πιο ταλαιπωρημένη έτσι που παλεύει μόνη της να τα φέρει βόλτα. Ετσι όπως σε κοίταξα στο περίπτερο, σηκώνοντας το βλέμμα ψηλά και πίσω είδα τη Βουλή που τα ’χει κι αυτή τα χρονάκια της, είπα μέσα μου. Τη Δημοκρατία και τα μάτια σας. Χρόνια σου πολλά, «Καθημερινή».
Αγνή Μπάλτσα: Να βαδίσει στον ίδιο δρόμο
Συγχαίρω την «Καθημερινή» για το επίπεδο και την ελευθερία λόγου και εύχομαι να βαδίσει στον ίδιο δρόμο για τα επόμενα 100 χρόνια. Εγκάρδια.
Κωστής Μαραβέγιας: Να τυπώνει για άλλα 100 χρόνια
Σε μια εποχή όπου η έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση μοιάζει με καράβι που απομακρύνεται και που μόλις αχνοφαίνεται λίγο πριν χαθεί στον ορίζοντα του παρελθόντος, η «Καθημερινή» αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση. Μια όαση στην ενημερωτική ατσαλοσύνη και στην κλικοθηρική ειδησεογραφική φωνασκία. Μια μετριοπαθής φωνή με γνώση και άποψη, που εμπνέει τη σκέψη και τον στοχασμό. Δυστυχώς, η ολοένα και αυξανόμενη προσήλωση της γενιάς μου αλλά και των νεότερων γενιών στην εικονιστική πραγματικότητα, στο ξεφύλλισμα και στο άσκοπο scrolling, μας δημιουργεί αγκυλώσεις και αναγνωστική σκλήρυνση. Καθήκον μας είναι να αντιστεκόμαστε σε κάθε τέτοιου είδους ευκολία και ρηχότητα, υποστηρίζοντας με οποιονδήποτε τρόπο εφημερίδες και έντυπα όπως η «Καθημερινή». Για να τυπώνει για άλλα 100 χρόνια, για να μπολιάζει τη σκέψη μας και την ανοιχτωσιά μας, για να αποτυπώνει τις αγωνίες και τις αναζητήσεις μιας κοινωνίας που θέλει να εξελίσσεται και να προοδεύει.