Σύμφωνα με μια χιουμοριστική ρήση δεν υπάρχει τίποτα που να προσφέρει μεγαλύτερη απόλαυση στους Βρετανούς από το να μιλούν για τον καιρό. Τρανό παράδειγμα αποτελεί ο ιδιόρρυθμος Αγγλος μετεωρολόγος Κλέμεντ Ρανγκ, ο οποίος υπήρξε ο πρωτοπόρος της ονοματοδοσίας των καιρικών φαινομένων, και μάλιστα έναν αιώνα πριν το φαινόμενο μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας. Τη δεκαετία του 1890, ενώ ο Ρανγκ μελετούσε τα τροπικά νερά της Αυστραλίας, αποφάσισε για διευκόλυνσή του να «βαφτίσει» τους κυκλώνες που παρατηρούσε με τα πρώτα ονόματα που του έρχονταν στο μυαλό. Τα πρώτα καιρικά φαινόμενα που κατέγραψε έφεραν τα ονόματα «Μπάρτον» και «Ντίκιν» – πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα της εποχής, τα οποία ο εκκεντρικός μετεωρολόγος έβρισκε ιδιαίτερα αντιπαθητικά.
Ο Ρανγκ έφυγε από τη ζωή το 1922, αφήνοντας πίσω του ατελείωτα χαρτιά με σημειώσεις και μια τεράστια κληρονομιά για τον κόσμο της μετεωρολογίας. Μαζί του έφυγε και η πρακτική της ονοματοδοσίας των ακραίων καιρικών φαινομένων, μέχρι που τη σκυτάλη πήραν οι επιστήμονες της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι θύελλες στον Ειρηνικό Ωκεανό ήταν πολλές και η ανάγκη για ακρίβεια στις κλιματολογικές περιγραφές των πιλότων πολύ σημαντική. Κάπως έτσι, οι νεαροί πιλότοι και επιστήμονες του αμερικανικού στρατού ξεκίνησαν να «βαφτίζουν» τις καταιγίδες και τους τυφώνες με γυναικεία ονόματα.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες φήμες της εποχής, τα ονόματα που διάλεγαν ήταν εμπνευσμένα από τις συζύγους και ερωμένες των εκάστοτε στρατιωτών.
Η ονοματοδοσία των καταιγίδων αποδείχθηκε αρκετά βοηθητική, καθώς διευκόλυνε την παρακολούθηση των φαινομένων και βελτίωσε την προετοιμασία της αμερικανικής κυβέρνησης για την αποφυγή των φυσικών καταστροφών. Από το 1953, λοιπόν, η Μετεωρολογική Υπηρεσία των ΗΠΑ σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO) ξεκίνησε επισήμως να χρησιμοποιεί θηλυκά ονόματα για τα καιρικά φαινόμενα του πλανήτη που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις επικινδυνότητας. Θα συνέχιζε να το κάνει ανενόχλητα μέχρι το 1978, όταν το δεύτερο κύμα του φεμινισμού βρισκόταν στα ύψη και η χρήση αποκλειστικά θηλυκών ονομάτων για τις θύελλες και τους κυκλώνες θεωρήθηκε πρακτική μισογυνισμού. Επειτα από πορείες διαμαρτυρίας και σχετική πρόταση των Αμερικανών μετεωρολόγων, ο WMO αποφάσισε να δημιουργήσει έναν ανακυκλώσιμο κατάλογο με πιθανά ονόματα, εναλλάσσοντας τόσο γυναικεία όσο και ανδρικά στη λίστα.
Η ονοματοδοσία των καιρικών φαινομένων άγγιξε το ζενίθ του δημόσιου ενδιαφέροντος τον 21ο αιώνα, χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και την αύξηση στη συχνότητα τυφώνων όπως η «Κατρίνα» ή και η «Σάντι». Τέτοια είναι η δημοτικότητα του βαπτίσματος που τον τελευταίο χρόνο, στην Ελλάδα, κυριαρχεί μια τοπική εναλλακτική ονοματοδοσία που μας χάρισε τον πρόσφατο «Τηλέμαχο». Δεν προέρχεται από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, όπως στο παράδειγμα των ΗΠΑ, αλλά από τον Κώστα Λαγουβάρδο, διευθυντή Ερευνών Περιβάλλοντος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και διαχειριστή της ιστοσελίδας Μετεό. Η πρακτική του, ωστόσο, δεν βρίσκει σύμφωνους όλους τους μετεωρολόγους. «Προσωπικά δεν θα αποκαλούσα το χιόνι που κάλυψε την χώρα μας “Τηλέμαχο”» ανέφερε, για παράδειγμα, η μετεωρολόγος του ΣΚΑΪ Χριστίνα Σούζη. «Θα το αποκαλούσα χειμώνα».