Εδώ και λίγα χρόνια το Ιδρυμα Θεοχαράκη κάνει σιωπηρά και σεμνά μια σπουδαία δουλειά. Συστήνει στους Αθηναίους τις ιδιαίτερα αξιόλογες συλλογές που έχουν μουσεία και πινακοθήκες της Περιφέρειας, σε ωραία επιμελημένες εκθέσεις. Κάπως έτσι λειτουργεί αποκεντρωτικά με τρόπο λοξό: αντί να έρχονται οι κάτοικοι από μακρινά μέρη στην πρωτεύουσα για να δουν τέχνη, καλεί τους κατοίκους της πρωτεύουσας να ανακαλύψουν ενδιαφέροντα έργα που είναι μοιρασμένα εκτός Αθηνών. Το πρόσφατο αφιέρωμα που εγκαινιάστηκε πριν από λίγες ημέρες στη Βασιλίσσης Σοφίας με τίτλο «Πολύτιμα έργα ζωγραφικής από το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου» με περισσότερα από ενενήντα σημαντικά εκθέματα, έχει ακριβώς αυτόν τον σκοπό.
Μετά την πραγματοποίηση της παρουσίασης των κορυφαίων συλλογών Ευάγγελου Αβέρωφ, Γιώργου Ι. Κατσίγρα, Αλίκης και Νέστορα Τέλλογλου, ήρθε η σειρά της Ρόδου να φιλοξενηθεί στο όμορφο κτίριο του ιδρύματος. Το νησί ήταν από τους τόπους που ευτύχησε να αποκτήσει ένα ζηλευτό corpus έργων ελληνικής ζωγραφικής των τελευταίων 100 ετών, άρτιο και αντιπροσωπευτικό όλων των ρευμάτων. Οι βάσεις για τη δημιουργία του Μουσείου μπήκαν ήδη από τη δεκαετία του ’50. Ιδιαίτερα μεγάλο ρόλο, πάντως, έπαιξε ο Ανδρέας Ιωάννου (1918-1972). Ηταν λογοτέχνης και λάτρης των καλών τεχνών, οραματιστής, χρημάτισε νομάρχης της Δωδεκανήσου. Στόχος του ήταν να προωθήσει την αισθητική διαπαιδαγώγηση του κοινού. Κοντά του συσπειρώθηκαν άνθρωποι με ευαισθησίες, συλλέκτες, ιστορικοί τέχνης αλλά και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που συνέβαλαν με δωρεές στο να δημιουργηθεί αυτό το σημαντικό εικαστικό αφήγημα.
Από αριστερά, Φούλη και Βαγγέλης Χρόνης, Μαρίνα Θεοχαράκη, Μπέκη Στραβελάκη και Μπέκη Παπασταυροπούλου.
Την περασμένη Δευτέρα στα εγκαίνια, το κλίμα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο με πολλούς Ρόδιους να έχουν γεμίσει τους χώρους του ιδρύματος, υπερήφανοι που τιμάται με αυτόν τον τρόπο η ιδιαίτερη πατρίδα τους. Το «παρών» έδωσαν άνθρωποι από τον πολιτικό, επιχειρηματικό, διπλωματικό κόσμο. Εντονη και η παρουσία των καλλιτεχνών και των θεωρητικών τέχνης που πέρασαν το κατώφλι του ιδρύματος, που έχει στηρίξει την ελληνική τέχνη.
Ο Τάκης Μαυρωτάς έχει ενορχηστρώσει μια διαδρομή στους σημαντικούς καλλιτέχνες που εκπροσωπούνται στη συλλογή: από τον Θεόφιλο και τον Κωνσταντίνο Μαλέα, τον Παρθένη, τον Λύτρα και τον Κόντογλου στον Κεσσανλή, τον Ακριθάκη, τον Σόρογκα, την Οπη Ζούνη. Το πιο ωραίο στοιχείο της πλοήγησης είναι η εναλλαγή: προσωπογραφίες, τοπιογραφίες, συνθέσεις και νεκρές φύσεις, μέσα από διαφορετικές αισθητικές αποτυπώσεις καλλιτεχνών διαφορετικών γενεών, περίπου από το 1863 έως και σήμερα.