Από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες της ελληνικής Δικαιοσύνης μετά την μεταπολίτευση, ο Βασίλειος Κόκκινος,που διετέλεσε πρόεδρος του Αρείου Πάγου για έξι χρόνια (1990- 1996) απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 90 ετών, σφραγίζοντας μια ταραγμένη πολιτική περίοδο στην οποία ο ίδιος πρωταγωνίστηκε, καθώς ήταν ο πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου στη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργών της κυβέρνησής του.
Ο Βασίλειος Κόκκινος επελέγη ως πρόεδρος του Αρείου Πάγου από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με τον οποίο διατήρησε στενή φιλία ως το τέλος της ζωής του και παρέμεινε στην ηγεσία του ανωτάτου δικαστηρίου επί έξι χρόνια και μετά την ολοκλήρωση της δίκης του Ειδικού Δικαστηρίου.
Προσωπικότητα ισχυρή και με κύρος, διέθετε φανατικούς φίλους αλλά και εχθρούς, ενώ διοίκησε με πυγμή τη δικαιοσύνη, προκαλώντας αντικρουόμενες προσεγγίσεις, ωστόσο από όλες τις πλευρές οι πάντες συμφωνούσαν, ότι διέθετε ικανότητες διοίκησης, καθώς και προσήλωση στους θεσμούς, γεγονός που του επέτρεψε να παραμείνει στην ηγεσία της Δικαιοσύνης μετά το Ειδικό Δικαστήριο επί τρία χρόνια, με κυβέρνηση μάλιστα του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, παρότι ο ίδιος τον είχε δικάσει ως πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου σε μια διαδικασία που κράτησε ένα χρόνο και μεταδιδόταν καθημερινά σε όλη τη Ελλάδα από την τηλεόραση.
Ο Βασίλειος Κόκκινος γεννήθηκε το 1929 στην Αταλάντη Βοιωτίας, σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και εισήλθε στο δικαστικό σώμα το 1956.
Προήχθη το 1969 στο βαθμό του προέδρου Πρωτοδικών, το 1973 στον βαθμό του εφέτη, και το 1979 στο βαθμό του αρεοπαγίτη. Η προαγωγή του από εφέτη σε αρεοπαγίτη έγινε κατ' απόλυτη εκλογή, δηλαδή χωρίς να περάσει πρώτα από το βαθμό του προέδρου Εφετών. Από το 1977 ως το 1979, ως εφέτης, διετέλεσε προϊστάμενος του Πρωτοδικείου Αθηνών.
Παράλληλα με τα δικαστικά του καθήκοντα, από τον Ιούλιο του 1974 ως τον Μάιο του 1975 διετέλεσε δήμαρχος της πόλης του Ναυπλίου, διορισμένος από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας, μετά την πτώση της χούντας το καλοκαίρι του 1974 και μέχρι τη διεξαγωγή των πρώτων ελεύθερων δημοτικών εκλογών τον Απρίλιο του 1975.
Τον Ιούλιο του 1990, το υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επέλεξε τον Κόκκινο ως πρόεδρο του Αρείου Πάγου, παρακάμπτοντας όλους τους αντιπροέδρους και πολλούς αρεοπαγίτες της επετηρίδας, κίνηση που προκάλεσε πολιτικές αντιδράσεις.
Στο Ειδικό Δικαστήριο, ο Βασίλειος Κόκκινος ψήφισε υπέρ της ενοχής του Ανδρέα Παπανδρέου και για τις τρεις κατηγορίες που αντιμετώπιζε, με τον τελευταίο τελικά να αθωώνεται και για τις τρεις (για την μία με ψήφους 7-6). Ο Βασίλειος Κόκκινος μάλιστα ήταν αυτός που συνέταξε το σκεπτικό της μειοψηφίας, ενώ το σκεπτικό της πλειοψηφίας, με το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώθηκε, συνέταξαν οι αρεοπαγίτες Πρόδρομος Ασημιάδης και Βασίλειος Λαμπρίδης.
Πάντως, πολλοί που παρακολούθησαν από κοντά τη διαδικασία του Ειδικού Δικαστηρίου, απέδιδαν στον Βασίλειο Κόκκινο την οργάνωση της ψηφοφορίας, που κατέληξε σε απαλλαγή του τότε πρωθυπουργού, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε συνταχθεί με τη μειοψηφία της αποφάσεως.
Η προεδρία Βασίλειου Κόκκινου στον Αρειο Πάγο σε κάθε περίπτωση δεν πέρασε απαρατήρητη, ενώ οι σχέσεις του με τον Τύπο και η εξυπηρέτηση των δημοσιογράφων για την επιτέλεση του έργου τους υπήρξαν πρωτοποριακές.
Η νεκρόσιμος ακολουθία θα ψαλλεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου και η ταφή θα γίνει στο Κοιμητήριο του Παπάγου.