Την 1η Μαρτίου 1935 ο Ελ. Βενιζέλος διέμενε στην Κρήτη, ενώ ο Ν. Πλαστήρας διέμενε στο Παρίσι, αυτοεξόριστος από το 1933. Δεν ήταν δύσκολο, εντούτοις, να γίνει αντιληπτό ότι το Κίνημα των αξιωματικών του Στρατού και του Ναυτικού, το οποίο εκδηλώθηκε την ημέρα εκείνη, είχε την έγκριση και την ενθάρρυνσή τους. Αλλωστε, ο Κρητικός πολιτικός είχε δραστηριοποιηθεί ενεργά πριν εκδηλωθεί το Κίνημα, στο οποίο συμμετείχαν όλοι οι εν ενεργεία φιλοβενιζελικοί αξιωματικοί, πλην του Αλ. Οθωναίου και του πλοιάρχου Τσιγαρίδα. Ο Πλαστήρας, ο «φυσικός» αρχηγός του, παρά τις σχετικές προσπάθειες, δεν είχε καταφέρει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Στόχος τού Κινήματος, όπως υποστήριξαν όσοι συμμετείχαν σε αυτό, ήταν να αποτρέψουν μία ενδεχόμενη ανατροπή του υφιστάμενου αβασίλευτου πολιτεύματος.
Σύμφωνα με το σχέδιο, το κίνημα θα άρχιζε με την κατάληψη του στόλου στον Πειραιά. Στη συνέχεια, ένα μέρος του στόλου θα απέπλεε για τη Θεσσαλονίκη, όπου μια ταυτόχρονη εξέγερση της φρουράς θα εξασφάλιζε την κατάληψη της πόλης. Παράλληλα, το Δ΄ Σώμα Στρατού θα κατευθυνόταν από την Καβάλα προς τη Θεσσαλονίκη και θα ενωνόταν με τις φρουρές της Βόρειας Ελλάδας που είχαν ταχθεί υπέρ των κινηματιών. Ωστόσο, το Κίνημα κατεστάλη σχεδόν εν τη γενέσει του, ενώ συνελήφθησαν όσοι ενέχονταν στην προετοιμασία ή στην εκδήλωσή του. Την επομένη, 2 Μαρτίου, θα γίνουν αντιβενιζελικά συλλαλητήρια, στα οποία οι διαδηλωτές θα περιφέρουν απαγχονισμένο ομοίωμα του Βενιζέλου. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός θα καταφύγει στα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, κι από εκεί αρχικώς στην Ιταλία και στη συνέχεια στο Παρίσι, όπου θα πεθάνει έναν χρόνο αργότερα. Ορισμένοι αξιωματικοί του Δ΄ Σώματος Στρατού θα καταφύγουν στη Βουλγαρία.
Oσοι συνελήφθησαν ως ενεχόμενοι στο κίνημα, παραπέμφθηκαν από την κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος του Παναγή Τσαλδάρη στη Δικαιοσύνη και καταδικάστηκαν με διάφορες ποινές. Πολλοί βενιζελικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί φυλακίστηκαν, 1.000 αξιωματικοί αποτάχθηκαν και τρεις εκτελέστηκαν. Ακολούθησε κίνημα από φιλοβασιλικούς αξιωματικούς με επικεφαλής τον Γεώργιο Κονδύλη (10 Οκτωβρίου) και το δημοψήφισμα που οδήγησε στην παλινόρθωση της βασιλείας. Η αποτυχία του Κινήματος της 1ης Μαρτίου ήταν πλέον πλήρης.
