Μεγαλώνει διαρκώς ο αριθμός των εγκαταλειμμένων παιδιών που «μεγαλώνουν» μέσα στα παιδιατρικά νοσοκομεία της χώρας, ελλείψει θέσεων φιλοξενίας σε προνοιακές δομές. Παρά τις πρόσφατες δεσμεύσεις των συναρμόδιων υπουργών Δικαιοσύνης, Υγείας και Εργασίας για άμεση επίλυση του προβλήματος με μετακίνηση των παιδιών αυτών σε άλλες δομές, 40 εγκαταλειμμένα παιδιά ηλικίας έως 16 ετών συνεχίζουν να φιλοξενούνται στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» και –όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία– «σε αρκετές περιπτώσεις εμφανίζουν επιθετικότητα, λειτουργούν ως συμμορίες και θέτουν σε κίνδυνο παιδιά που νοσηλεύονται, συνοδούς και προσωπικό».
Σύμφωνα με τους εργαζομένους, που σήμερα το πρωί (8.30 π.μ.) θα συγκεντρωθούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας στην πύλη του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία», αντί ο αριθμός των φιλοξενουμένων στο νοσοκομείο να μειώνεται, όπως δεσμεύθηκαν οι υπουργοί, αυτός αυξάνεται. Πρόκειται για ασυνόδευτα παιδιά (προσφυγόπουλα ή παιδιά που έχουν απομακρυνθεί από τις οικογένειές τους για διάφορους λόγους οικονομικούς ή/και κοινωνικούς), τα οποία μεταφέρονται με εισαγγελική εντολή στο Νοσοκομείο Παίδων προκειμένου να υποβληθούν στις απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις. Εν συνεχεία, τα παιδιά αυτά θα πρέπει να μετακινούνται σε προνοιακές δομές, ωστόσο, ελλείψει κενών θέσεων, παραμένουν στα νοσοκομεία. Τον περασμένο Δεκέμβριο και έπειτα από κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο για να αναδείξουν το πρόβλημα, οι αρμόδιοι υπουργοί σε έκτακτη σύσκεψη συμφώνησαν μεταξύ άλλων στη στελέχωση μιας ενδιάμεσης δομής –ήδη υπάρχει κτίριο με κατάλληλο εξοπλισμό στο Καλαμάκι Αττικής– δυναμικότητας 45 θέσεων, στην οποία θα μεταφέρονται τα παιδιά για ένα μεταβατικό στάδιο έως ότου βρεθεί θέση σε σταθερή προνοιακή δομή φιλοξενίας. Ωστόσο, έως τώρα αυτό δεν έχει γίνει, με αποτέλεσμα τα παιδιά που φιλοξενούνται στο «Αγία Σοφία», από περίπου 30 που ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο, να έχουν φτάσει τα 40.
Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, οι αιτίες για τις οποίες δεν επιλύεται το πρόβλημα είναι οι μεγάλες ελλείψεις προσωπικού και η ελλιπής χρηματοδότηση των προνοιακών δομών, η κατάρρευση της αποϊδρυματοποίησης –γεγονός που δεν βοηθάει στο να απελευθερώνονται θέσεις στις μονάδες πρόνοιας– αλλά και η αδυναμία εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων και των μεταναστών.