Από τα παλαιότερα μοναστήρια της Ελλάδας και ένα από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα της Ορθοδοξίας, το Μέγα Σπήλαιο καταστράφηκε για τέταρτη φορά από πυρκαγιά το 1934. Είχαν προηγηθεί εκείνες του 840, του 1400 και του 1640.
Η «Κ» γράφει: «Η μεγάλη συμφορά συνετελέσθη. Συνετελέσθη πλήρως. Τίποτε πλέον δεν έμεινεν εις τον τόπον εκείνον που να προδίδη ότι εις την κορυφήν ενός γιγαντιαίου βράχου ίστατο υπερήφανον επί 16 συναπτούς αιώνας ένα από τα ιστορικώτερα μοναστήρια της χριστιανωσύνης, ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα του ελληνισμού. Η φωτιά μετέβαλε εντός ολίγης ώρας το Μοναστήρι εις σωρόν ερειπίων. Οι πρώτοι προστρέξαντες διά να παράσχουν τας βοηθείας των -αργά όμως- κάτοικοι των Καλαβρύτων, δεν εύρον παρά λίθους και ξύλα, καπνίζοντα ακόμη. Και επ’ αυτών οδυρόμενους τους μοναχούς της Μονής και τους ολίγους κατοίκους του χωρίου Άνω Ζαχλωρού, οι οποίοι προσέτρεξαν διά να παράσχουν την συνδρομήν των. Ο άνωθεν βράχος κατάμαυρος από τους καπνούς, εφαίνετο ως να επένθη την συμφοράν».
