Σε μια συγκυρία που καθορίστηκε από ευθείες απειλές κατά της ζωής των δικαστών από τη συλλογικότητα του «Ρουβίκωνα» αλλά και καταστροφές καταστημάτων στην καρδιά της Αθήνας, οι δικαστές του Βόλου τελικώς απέρριψαν το αίτημα του πολυϊσοβίτη και εκτελεστή της 17Ν, Δημήτρη Κουφοντίνα, για χορήγηση νέας άδειας.
Οι δικαστές, που υπηρετούν στον πρώτο βαθμό, είναι δηλαδή πρωτοδίκες, έκριναν, παρά το βαρύ κλίμα των ημερών και τις απειλές, ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν πρέπει να λάβει νέα άδεια, με το σκεπτικό ότι είναι αμετανόητος τόσα χρόνια μετά τη δολοφονική δράση του και, επιπλέον, με τις δηλώσεις του και την εν γένει στάση του αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να επαναλάβει τα ίδια.
Ομως, την ώρα που οι χαμηλόβαθμοι δικαστικοί έκριναν με βάση τον νόμο και τη συνείδησή τους, έτσι όπως οι ίδιοι το αποφάσισαν, απορρίπτοντας το αίτημα του αρχιεκτελεστή της 17Ν, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, προέβη σε μια κίνηση που προκάλεσε αίσθηση και προβληματισμό μέσα στο δικαστικό σώμα – και όχι μόνον. Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής των δικαστών στην απόφασή τους και παρά τα πυρά που έχουν δεχθεί, με απειλές ακόμη και κατά της ζωής τους από ηγετικό στέλεχος του «Ρουβίκωνα», η εισαγγελέας του ανώτατου δικαστηρίου ζήτησε την απόφασή τους για να την εξετάσει, προαναγγέλλοντας την αναίρεσή της, δηλαδή την εξαφάνισή της.
Η κίνηση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου τη δεδομένη στιγμή, υπό την παρούσα συγκυρία των απειλών κατά των δικαστών και των καταστροφών στην οδό Βουκουρεστίου –την οποία επισκέφθηκε προσωπικά χθες το πρωί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης, δίδοντας πολιτική σημασία στο γεγονός–, ερμηνεύεται ως κίνηση «αδειάσματος» τόσο των δικαστών όσο και των πολιτών που διαμαρτύρονται για τις καταστροφές, στο όνομα της ικανοποίησης του αιτήματος Κουφοντίνα. Η εισαγγελέας του ανώτατου δικαστηρίου, η οποία έως σήμερα δεν έχει κινηθεί κατ’ ουδένα τρόπο για να προστατεύσει τους δικαστικούς από τις ευθείες απειλές που δέχθηκαν, παρενέβη για τη δικαστική απόφαση απόρριψης του αιτήματος Κουφοντίνα, επιχειρώντας να ανοίξει τον δρόμο για τη χορήγηση άδειας στον εκτελεστή της 17Ν.
Εξω για ιατρικούς λόγους
Σύμφωνα με εκτιμήσεις εισαγγελικών πηγών, η εισαγγελική κίνηση, που αυτονόητα έχει τη σημασία της, στοχεύει να ανοίξει τον δρόμο για να πάρει άδεια ο Κουφοντίνας με την επίκληση όχι τόσο νομικών λαθών στην απόφαση, αλλά του ιατρικού του προφίλ, καθώς ο ίδιος ο κρατούμενος έχει κηρύξει απεργία πείνας και χθες, μετά την απόρριψη του αιτήματός του για άδεια, ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας και δεν θα δέχεται πλέον ιατρικές υπηρεσίες κάθε τύπου από γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο οποίος κάνει χρήση των νόμων και των διαδικασιών που προβλέπονται για τους κρατουμένους και απευθύνεται στους δικαστές για το αίτημά του, μετά την απόρριψή του δεν δίστασε να τους επιτεθεί, χαρακτηρίζοντάς τους «δικαστές του εμφυλίου πολέμου».
«Δεν λειτούργησαν», αναφέρει σε δήλωσή του, «ως δικαστές δημοκρατίας, αλλά ως πρωτοδίκες εμφυλίου. Ανέλαβαν, ως απρόσωπος κρατικός μηχανισμός, την εκτέλεση της εντολής από την κυβέρνηση, τη γνωστή οικογένεια και την πρεσβεία που διαφεντεύει τη χώρα».
Πάντως, ο αρχιεκτελεστής της 17Ν είχε δηλώσει –και πριν από την έκδοση της απόφασης για την απόρριψη του αιτήματός του– ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος και για τις συνθήκες νοσηλείας του, διότι, όπως είχε σημειώσει σε δήλωσή του, νοσηλεύεται δίπλα στο νεκροτομείο του νοσοκομείου, γεγονός που κατ’ αυτόν «αποτελεί απάνθρωπη μεταχείριση και βασανισμό».
Πέραν όμως των επιθετικών δηλώσεών του, στο πολυσέλιδο υπόμνημα που κατέθεσε στο δικαστικό συμβούλιο, ο ίδιος ο Κουφοντίνας δεν επιχειρεί να διασκεδάσει τα περί αμετανόητου για τα στυγερά εγκλήματά του, που έχει αποτελέσει και τη βάση για την απόρριψη των αιτήσεών του, περιοριζόμενος μόνον να αναφέρει ότι πληροί τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση αδείας και προσθέτοντας ότι όσες φορές έλαβε άδεια, έκανε καλή χρήση αυτής.
Το σκεπτικό του δικαστικού συμβουλίου
Το σκεπτικό των δικαστών, πάντως, δεν αφήνει περιθώρια για το πώς θεμελιώθηκε η δικαστική κρίση, η οποία περιλαμβάνει δύο σκέλη. Πρώτον, ότι ο Κουφοντίνας, έπειτα από τόσα χρόνια στη φυλακή, παραμένει αμετανόητος για τα εγκλήματά του και, επιπλέον, από τη γενικότερη στάση του, προκύπτει ότι παραμένει και επικίνδυνος.
«Δεν είναι πρόθυμος», σημειώνεται στο βούλευμα για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, «να αλλάξει στάση ζωής, αλλά εμμένει στην άποψή του περί ένοπλης ανατροπής του “κρατικού μονοπωλίου της βίας” και άρα καθιστά εναργές ότι, ευκαιρίας δοθείσης, δεν αποκλείεται να τελέσει και νέες αξιόποινες πράξεις ιδιαίτερης απαξίας».
Σε άλλο σημείο της απόφασής τους οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου συνεκτιμούν το γεγονός ότι ο Κουφοντίνας «καλεί σε συμπαράσταση και αλληλεγγύη προς υποστήριξη του αγώνα του για τη λήψη άδειας εξόδου από το σωφρονιστικό κατάστημα και ομάδες εκτός της φυλακής, αμφισβητήσιμης νομιμότητας, αναφερόμενος και πάλι στο κόκκινο νήμα της ζωής, που από τον μέσο άνθρωπο δύναται να ερμηνευθεί και ως “αίμα”», ενώ επικαλούνται και την τελευταία ανάρτηση ηγετικού στελέχους του «Ρουβίκωνα» που είχε εξαπολύσει απειλές και κατά της ίδιας της ζωής τους.
Επίσης, για να θεμελιώσουν την άποψη τους περί αμετανόητου για τις στυγερές δολοφονίες της 17Ν, διαλαμβάνουν και τα εξής: «Οι δηλώσεις “να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία”, “να ξαναπιάσουμε το κόκκινο νήμα αυτών των αγώνων” και “η ένοπλη δράση δείχνει το δρόμο για την κλιμάκωση του κοινωνικού και του πολιτικού αγώνα”, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως στη βία, όχι μόνο δεν αποτελούν ένδειξη πορείας σωφρονισμού και σεβασμού της έννομης τάξης, αλλά αντιθέτως καταδεικνύουν ένα πρόσωπο που εμπράκτως και σταθερά αποτάσσεται την έννομη τάξη, δοθέντος ότι δεν αποτελούν απλά ιδεολογική τοποθέτηση του εν λόγω καταδίκου, ούτε αυθόρμητη αντίδρασή του υπό ορισμένες συνθήκες συναισθηματικής πίεσης. Ενδεικτικό δε στοιχείο της προσωπικότητας του εν λόγω καταδίκου είναι η παντελής και απολύτως συνειδητή έλλειψη οποιασδήποτε μεταμέλειας για τις άδικες πράξεις, τις οποίες τέλεσε και τις οποίες εξακολουθεί να θεωρεί πολικά εγκλήματα, θέτοντας τον εαυτό του σε θέση ήρωα-πολιτικού κρατουμένου».