Ενας φόρος τιμής στην ποίηση, στη ζωγραφική και στη φιλία στο Ιδρυμα Θεοχαράκη

Ενας φόρος τιμής στην ποίηση, στη ζωγραφική και στη φιλία στο Ιδρυμα Θεοχαράκη

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στην Ελλάδα των δύο Νομπέλ ποίησης, λίγοι είναι οι φορείς που δείχνουν πραγματική αφοσίωση στην ανάδειξή της. Δύο εξαιρέσεις: η Πινακοθήκη Γκίκα, στην οποία ο αείμνηστος Αγγελος Δεληβορριάς έδωσε το στίγμα των εικαστικών, λογοτεχνών και ποιητών της γενιάς του ’30, σε μια τέλεια ενορχήστρωση και  το Ιδρυμα Θεοχαράκη που επιμένει πεισματικά να μας θυμίζει την αξία των λέξεων. Μετά δύο σπουδαία αφιερώματα στον Ελύτη το 2011 και πρόσφατα στον Σεφέρη, ήρθε η ώρα να δούμε στη Βασ. Σοφίας μια απόπειρα σύζευξης ανάμεσα στον λόγο και στον χρωστήρα.

Πριν από λίγες ημέρες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, εγκαινίασε την έκθεση «Αλέκος Φασιανός – Βαγγέλης Χρόνης. Τριάντα χρόνια φιλίας. Ζωγραφική και ποίηση», η οποία ιχνηλατεί όχι μόνο τα πεπραγμένα τους αλλά τον μεταξύ τους διάλογο, μιας και ο καλλιτέχνης έχει εικονογραφήσει πολλές από τις συλλογές του ποιητή. Από τη μια πίνακες, σχέδια, χαρακτικά, καθώς και αντικείμενα από πηλό, μπρούντζο και γυαλί. Από την άλλη, σπαράγματα από αρχείο του ποιητή με χειρόγραφα, επιστολές, ανέκδοτες φωτογραφίες και πρώτες εκδόσεις.

Ενας φόρος τιμής στην ποίηση, στη ζωγραφική και στη φιλία στο Ιδρυμα Θεοχαράκη-1

Αλέκος και Μαρίζα Φασιανού με τον Βαγγέλη και την Εύα Χρόνη.

Θα αναρωτηθεί κανείς ποιο κοινό στοιχείο του ψυχισμού τούς φέρνει τόσο κοντά. Μια περιδιάβαση στον χώρο θα αποκαλύψει την εκλεκτική τους συγγένεια που είναι κυρίως η αφοσίωση και το πάθος για την τέχνη που υπηρετούν. Πιστεύω ότι το πιο συγκινητικό στοιχείο της έκθεσης είναι να παρακολουθήσει κανείς πώς και οι δύο οικοδομούν κόσμους, ευρύχωρους και γενναιόδωρους για να χωρέσουν όλους εμάς. Δύο κόσμοι που τέμνονται, εικόνες και λέξεις που αλληλοσυμπληρώνονται,  σε ένα αφήγημα που επιμελήθηκε ο Τάκης Μαυρωτάς. Η φιλία του Χρόνη και του Φασιανού μετρά τρεις δεκαετίες: τους συνέστησε ο Μάνος Ελευθερίου στην γκαλερί Ζουμπουλάκη. Οπως επισημαίνουν σε συζητήσεις σιγά σιγά οικοδομήθηκε μια στέρεα σχέση, με κάθε συνάντηση «να είναι ένα πανηγύρι».

Λάτρης της μυθολογίας ο πρώτος, ερωτευμένος με την αρχαιολογία ο δεύτερος, ο Χρίνης θεωρεί τον ζωγράφο συνεχιστή της ζωγραφικής των αρχαίων αγγείων της αρχαιότητας. Αυτό είναι ένα ακόμα σημαντικό κοινό τους στοιχείο, ενώ κινούνται και ζουν στο σήμερα, αφουγκράζονται την εποχή τους, μπορούν να συναντιούνται και στο παρελθόν και να οραματίζονται το μέλλον. Είναι δύο ταξιδιώτες του χρόνου που σμίγουν μέσα στον χώρο. Στα εγκαίνια το Ιδρυμα Θεοχαράκη πλημμύρισε από κόσμο, αγαπημένους φίλους και γνωστούς. Λίγες ημέρες αργότερα ήταν η σειρά του Οικουμενικού Πατριάρχη να περάσει το κατώφλι και να ξεναγηθεί στο ιδιαίτερο αυτό αφιέρωμα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή