Δικαίωση Ιμβρίας, καταδίκη της Τουρκίας

Δικαίωση Ιμβρίας, καταδίκη της Τουρκίας

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μία ακόμη καταδίκη της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) με αφορμή την προσφυγή Ιμβρίας ιδιοκτήτριας ακινήτου εμπνέει αισιοδοξία στους Ιμβρίους. Ο Σύλλογος Ιμβρίων με ανακοίνωσή του συγχαίρει τον καθηγητή Γιάννη Κτιστάκι, τον δικηγόρο Πειραιά και επί σειράν ετών πρόεδρο του συλλόγου Πάρι Ασανάκη, όπως και τον δικηγόρο Κωνσταντινούπολης Ερχάν Πεχτσέ, για την αίσια έκβαση της υπόθεσης. Η προσφεύγουσα Α. Δημοπούλου έχει κληρονομήσει ακίνητο στον Αγιο Κήρυκο, που κατά την κατάρτιση του κτηματολογίου καταχωρίστηκε υπέρ του τουρκικού δημοσίου, κατά του οποίου κινήθηκε δικαστικά. Μετά, όμως, η τουρκική νομοθεσία τροποποιήθηκε σχετικά με περιοχές «πολιτιστικού ή φυσικού κάλλους», αποκτώντας μάλιστα αναδρομική ισχύ. Ως αποτέλεσμα αυτού, το τοπικό δικαστήριο απέρριψε την αγωγή Δημοπούλου, όπως και τη μετέπειτα έφεσή της. Την προηγούμενη εβδομάδα, το ΕΔΑΔ, ύστερα από 14 χρόνια, απεφάνθη πως η Τουρκία παραβίασε το θεμελιώδες δικαίωμά της σε δίκαιη δίκη και της επιδίκασε αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης, χορηγώντας της το δικαίωμα να επανεκκινήσει τη διαδικασία ενώπιον των τουρκικών δικαστηρίων.

«Η κατάρτιση του κτηματολογίου της Ιμβρου ξεκίνησε το 1994», υπενθυμίζει στην «Κ» ο κ. Πάρις Ασανάκης, «ένας μεγάλος αριθμός ακινήτων “πέρασαν” μέσω απαλλοτριώσεων στο τουρκικό δημόσιο». Αλλες περιουσίες ιδιωτών, που απουσίαζαν επί μακρόν από το νησί, εμφανίστηκαν ότι είχαν ήδη πουληθεί σε Τούρκους. «Επρόκειτο για την επιχείρηση “πιράνχας”, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, για την οποία υπήρξαν και πολλές φυλακίσεις εμπλεκομένων». Αλλοι κληρονόμοι κλήθηκαν να καταβάλουν κάποιο αντίτιμο στα βακούφια, από τα οποία υπενοικίαζαν εκτάσεις πολλοί κάτοικοι επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ετερο εμπόδιο ήταν η απουσία τίτλων ιδιοκτησίας. «Από το 1923 και μέχρι τον εποικισμό δεν υπήρχαν εκπρόσωποι των τουρκικών αρχών στο νησί, οπότε τα συμβόλαια συντάσσονταν ενώπιον μαρτύρων στα ελληνικά, με τουρκικό χαρτόσημο, αλλά χωρίς να μεταγράφονται σε κάποια υπηρεσία». Οσα δε είχαν συνταχθεί επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν γραμμένα στην αραβική, για την οποία δεν υπήρχε μεταφραστής έως το 2008 στο νησί.

«Η νομοθεσία του 2004 για την προστασία περιοχών πολιτιστικού ή φυσικού κάλλους προέβλεπε ότι δεν μπορούσε κανείς να διεκδικήσει περιουσία μέσω χρησικτησίας, αλλά μόνον με γραπτό τίτλο, “δένοντας” τα χέρια πολλών ιδιοκτητών». Ενδεικτικά, ως περιοχές εξαιρετικού κάλλους αναγνωρίστηκαν το 70% της Ιμβρου, πολλές εκτάσεις στη ΝΑ Τουρκία και περιοχές όπου είχε ζήσει η αρμενική μειονότητα. «Ηταν, ίσως, ένα τελευταίο μέσο δήμευσης», καταλήγει ο κ. Ασανάκης, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η απόφαση του ΕΔΑΔ ανοίγει τον δρόμο σε πολλούς Ιμβρίους προκειμένου να επιλύσουν εκκρεμότητες δεκαετιών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή