Σημαντικότερη εξέλιξη της περασμένης εβδομάδας στην πορεία δικαστικής διερεύνησης της υπόθεσης Novartis είναι η διαφαινόμενη πολιτική να προσεγγίζει η Εισαγγελία Διαφθοράς σκεύασμα-σκεύασμα την πολιτική τιμών της φαρμακευτικής εταιρείας, αρχίζοντας από το περίφημο φάρμακο της σκλήρυνσης κατά πλάκας, το Gilenya. Οι εισαγγελείς Διαφθοράς βρίσκονται μπροστά σε ένα δικονομικό πρόβλημα, καθώς διαφημιστής που τόσο στις καταθέσεις των προστατευομένων μαρτύρων στο FBI όσο και στις καταθέσεις τους στην Ελλάδα εμφανίζεται ως κεντρικό πρόσωπο στη διοχέτευση «μαύρου» χρήματος σε πολιτικούς, κατέθεσε ότι έδινε τα χρήματα σε στέλεχος της Novartis, χωρίς ο συγκεκριμένος υπάλληλος να αναφερθεί σε πολιτικά πρόσωπα, δίνοντας πάντα την εντύπωση στον ιδιοκτήτη της διαφημιστικής εταιρείας στα βόρεια προάστια ότι επιζητούσε τις πληρωμές για τον εαυτό του.
Στη χρήση του 2009 η εταιρεία «Νέες Ιατρικές Εξελίξεις», σύμφωνα με την έκθεση του ΣΔΟΕ, αναλαμβάνει εργασίες από τη Novartis ύψους 158.000 ευρώ (πλέον ΦΠΑ) και το 2012 φθάνει τις 340.000 ευρώ. Συνολικά, από το 2006 ώς το 2013 η εταιρεία λαμβάνει από τη Novartis 990.000 ευρώ. Αλλά μετά την κατάθεση των χρημάτων από τη φαρμακευτική εταιρεία σε λογαριασμό συστημικής τράπεζας, συνεργάτες και ιδιοκτήτης της εταιρείας κάνουν αναλήψεις μετρητών χωρίς να είναι γνωστό, με εξαίρεση όσα λέει ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, τι τελικά απέγιναν τα ποσά αυτά. Αν όμως χρησιμοποιήθηκαν, όπως υποστηρίζει ο διαφημιστής, για να διευρύνουν τις εργασίες του ως «προμήθεια» στον πρώην υπάλληλο της Novartis, τότε η εισαγγελική έρευνα αποκτά ένα ακόμα πρόβλημα, στην περίπτωση που ο αποδέκτης των ποσών του διαφημιστή είναι και ένας από τους δύο μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος: ο νόμος ορίζει ότι δεν επιτρέπεται τέτοιου είδους μάρτυρες να έχουν κάποια εμπλοκή στην υπόθεση που καταγγέλλουν.
Αλλη περίπτωση δίωξης αποτελεί η τιμολόγηση του σκευάσματος κατά του διαβήτη Eucreas τον Απρίλιο του 2008, από επιτροπή υπαλλήλων του υπουργείου Ανάπτυξης (σ.σ. πρώην Εμπορίου). Το εισηγητικό σημείωμα, γραμμένο στο χέρι, αναφέρει ως προτεινόμενη τιμή τα 88,52 ευρώ, όπως προκύπτει από τα φύλλα έρευνας 15 χωρών-μελών της Ε.Ε. Αρχικά η υπηρεσία είχε προτείνει τιμή 79,53 ευρώ, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις τιμές της Πορτογαλίας και της Γερμανίας. Φαίνεται, όμως, ότι η εταιρεία ζήτησε υψηλότερη τιμή και την πήρε. Την εποχή εκείνη ήταν δυνατή η τιμολόγηση με βάση δύο χώρες εφόσον το φάρμακο δεν είχε εισαχθεί σε περισσότερες. Μία υπάλληλος της επιτροπής τιμών φαρμάκου αναφέρει σε κατάθεσή της ότι τα περίφημα φύλλα έρευνας την περίοδο πριν από τις 31.3.2011, οπότε η αρμοδιότητα για την τιμολόγηση των φαρμάκων μεταφέρθηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης στο υπουργείο Υγείας, περιελάμβαναν αφενός τις 15 χώρες της Ενωσης (παλιά μέλη) και σε ένα ξεχωριστό φύλλο τις 10 νέες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Η πρακτική της επιτροπής που τιμολογούσε ήταν να παίρνει τις δύο φθηνότερες από τις παλιές χώρες και τη φθηνότερη από τις νεοεισερχόμενες. Η ίδια υπάλληλος ερωτάται πώς γίνονταν οι διορθώσεις πάνω σε μια τιμή που είχε αρχικά προτείνει η υπηρεσία και απαντά ότι οι τιμές του συγκεκριμένου φαρμάκου έχουν γραφτεί με μολύβι, επειδή «πιθανά να μην είναι ολοκληρωμένες». Πάντως, το σύνολο των καταθέσεων των εμπλεκόμενων υπαλλήλων δεν οδηγεί σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα για το πώς έγινε η επίμαχη τιμολόγηση, για την οποία ασκήθηκε δίωξη στο μέσον της περασμένης εβδομάδας εναντίον ενός στελέχους του υπουργείου Ανάπτυξης (σ.σ. του διευθυντή καθώς και δύο πρώην στελεχών της Novartis που φέρονται να έχουν επαφές μαζί του πριν από την επίμαχη τιμολόγηση).
Ο νεοαφιχθείς από άλλη εταιρεία αντιπρόεδρος της Novartis και μια υφιστάμενή του φαίνεται από ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο να έχουν επαφές με τον αρμόδιο διευθυντή προτού καθοριστεί η τιμή, αλλά δεν είναι οι μόνοι. Το ίδιο ισχύει και για στελέχη άλλων εταιρειών, μεταξύ των οποίων και ελληνικών.