Για εξαναγκασμό σε παραίτηση κατηγορεί την Μυρσίνη Ζορμπά με επιστολή του ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης Γιώργος Εμμανουήλ Λαζαρίδης, για την αποχώρηση του το Νοέμβριο του 2018 και αποκαλύπτει ότι η υπουργός ζήτησε την παραίτηση του σε τηλεφωνική επικοινωνία τους.
Η τοποθέτηση του κ. Λαζαρίδη έρχεται με αφορμή τον πόλεμο ανακοινώσεων μεταξύ της υπουργού Πολιτισμού και της αρμόδιας τομεάρχη της ΝΔ Ολγας Κεφαλογιάννη για την πρόσφατη τοποθέτηση της αρχιμουσικού Ζωής Ζενιώδη στη θέση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του οργανισμού.
Η κ. Κεφαλογιάννη σε πρόσφατη ανακοίνωση της κατηγόρησε την κ. Ζορμπά για εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, εξαναγκασμό σε παραίτηση του κ. Λαζαρίδη, μεθοδεύσεις στην επιλογή Γενικού Διευθυντή του ΜΜΘ και «πρωτοφανή σπουδή» για την ολοκλήρωση του διαγωνισμού επιλογής νέου καλλιτεχνικού διευθυντή αμέσως μετά την προκήρυξη των εκλογών. Σε απάντηση της η κ. Ζορμπά έκανε λόγο για «θολές κατηγορίες», αμετροέπεια και κατασυκοφάντηση, τονίζοντας ότι ο διαγωνισμός του μεγάρου μουσικής «έγινε με όλους τους κανόνες διαφάνειας». Μάλιστα, σε σχέση με τον κ. Λαζαρίδη αναφέρει ότι παραιτήθηκε για να λάβει μέρος στο διαγωνισμό.
Με την επιστολή του ο κ. Λαζαρίδης ξεκαθαρίζει ότι ουδέποτε είχε πρόθεση να υποβάλει αίτηση στον διαγωνισμό «υπό αυτές τις συνθήκες», δηλαδή στη βάση μιας «πρόχειρης (αν όχι αλλοπρόσαλλης) προκήρυξης».
Ο γνωστός πιανίστας στρέφεται και εναντίον του Διοικητικού Συμβουλίου του μεγάρου και την ανανέωση της θητείας του από την κ. Ζορμπά παρά «το πλήθος των άρρυθμων και αντικρουόμενων διοικητικών πρακτικών στον ΟΜΜΘ, από το 2016 και μετά». «Σέβομαι και εκτιμώ τη Ζωή Ζενιώδη», αναφέρει ο κ. Λαζαρίδης «αλλά θλίβομαι γιατί η διαδικασία επιλογής και τοποθέτησής της, εκ των πραγμάτων καταδεικνύει σαφώς το νόημα του (μάλλον ατυχούς) σλόγκαν της κυρίας Ζορμπά περί μίας “νέας εποχής εξωστρέφειας στον ΟΜΜΘ”, που δεν φαίνεται να συνάδει ούτε με τον πολιτικό της λόγο, ούτε με τις πρακτικές που υιοθετεί».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Λαζαρίδης ήταν στο τιμόνι του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης για οχτώ χρόνια αναβαθμίζοντας το πρόγραμμα του και διατηρώντας τον οργανισμό σε μια σταθερή πορεία ποιότητας μέσα σε δύσκολες συνθήκες, οικονομικές και διοικητικές. Προσωπικό του έργο ήταν η δημιουργία της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων του ΟΜΜΘ «MOYSA», την οποία κατάφερε να κρατήσει ζωντανή παρά το αντίξοο περιβάλλον των τελευταίων ετών.
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή του κ. Λαζαρίδη:
«Η προσωπική μου ιδεολογία έχει εκφραστεί πολλάκις, στην πράξη. Το οικογενειακό μου περιβάλλον (Αριστόβουλος Μάνεσης, Γιάννης Μανωλεδάκης κ.α.), είναι γνωστό. Δεν υπήρξα ποτέ εκπρόσωπος ή απότοκος κάποιου κομματικού μηχανισμού. Η παρούσα τοποθέτησή μου δεν υπαγορεύεται από καμία δέσμευση. Επιβάλλεται όμως, τόσο από την προσωπική μου εμπειρία στον ΟΜΜΘ τα τελευταία 3 χρόνια, όσο και από τη συνείδησή μου, να τοποθετηθώ δημόσια απέναντι στην απάντηση του ΥΠΠΟΑ στα εύλογα κριτικά σχόλια της κας. Όλγας Κεφαλογιάννη και προς αποκατάσταση της πραγματικότητας.
Ο “εξαναγκασμός” είναι ο προφανής χαρακτηρισμός της αποχώρησής μου από τον ΟΜΜΘ τον Νοέμβριο 2018. Και είναι προφανής επειδή δεν είχα κανένα περιθώριο επιλογής μετά το τηλεφώνημα της κας Ζορμπά με το οποίο ζητούσε την παραίτησή μου.
Κατά τα 8 χρόνια που υπηρέτησα τον ΟΜΜΘ ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής (παρεμπιπτόντως όχι 9), εξασφάλισα για τον Οργανισμό περίπου 1.000.000 ευρώ σε χορηγίες και έσοδα από Ευρωπαϊκά Προγράμματα με δικές μου πρωτοβουλίες και πέρα από τα συμβατικά μου καθήκοντα. Παράλληλα σχεδίασα και υλοποίησα νέους, μεγάλους εκπαιδευτικούς θεσμούς με διάρκεια και διεθνή ακτινοβολία. Επιπλέον, ανέδειξα με πάθος και “εμμονή” (το παραδέχομαι) το καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας μας και ειδικά της Θεσσαλονίκης και εξασφάλισα καίριες συνεργασίες με δεκάδες φορείς πολιτισμού, από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μετά από όλα αυτά, η κυρία Ζορμπά δηλώνει ότι απλώς έφυγα μία ημέρα, ξαφνικά και εθελοντικά, εν μέσω σχεδιασμών μου για τον εορτασμό της επετείου των 20 χρόνων ΟΜΜΘ, “προκειμένου να έχω την δυνατότητα να υποβάλλω τα χαρτιά μου” (sic) και να αξιολογηθώ εκ νέου, στη βάση μίας τουλάχιστον πρόχειρης (αν όχι προκλητικά αλλοπρόσαλλης) προκήρυξης. Εξυπακούεται ότι ουδέποτε διανοήθηκα να υποβάλω υποψηφιότητα για την θέση του ΚΔ του ΟΜΜΘ υπό αυτές τις συνθήκες.
Παρόλα αυτά και επειδή δεν ήθελα να προσδώσω χαρακτήρα «προσωπικής υπόθεσης» στην αποπομπή μου, εξαρχής θεώρησα ότι δεν ήταν ηθικό να πάρει δημόσια διάσταση η «παραίτησή μου». Δηλαδή, πριν η κυρία Ζορμπά έχει την ευκαιρία να ολοκληρώσει, στο σύνολό της, την διαδικασία που δήλωσε ότι οραματίστηκε για έναν νέο τρόπο επιλογής των εκάστοτε αξιωματούχων σε πολιτιστικούς φορείς.
Δυστυχώς, η κυρία Ζορμπά τελικά επιβεβαίωσε τις αμφιβολίες μου για την συνοχή και το αδιάβλητο αυτού του οράματος.
Δεν έχω πλέον το χρόνο, ούτε συντρέχει λόγος να ενημερώσω την κυρία Ζορμπά σχετικά με τα πεπραγμένα μου στον τομέα του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Εφόσον η ίδια έχει τα στοιχειώδη εχέγγυα για να υπηρετεί τη χώρα ως Υπουργός Πολιτισμού, φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο, ούτως ή άλλως, δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητο.
Ο τρόπος με τον οποίο ενήργησε, όμως, τουλάχιστον στην περίπτωση του ΟΜΜΘ, καταδεικνύει το λιγότερο άγνοια για τα πρόσωπα που βοήθησαν τον τόπο να παραμείνει όρθιος στην περίοδο της κρίσης, μέσα από το έργο τους.
Τον Δεκέμβριο 2018 η κυρία Ζορμπά, μετά από δύο προσβλητικά και αδόκιμα δελτία τύπου που επακολούθησαν της αποπομπής μου, προχώρησε στην ανανέωση της θητείας σχεδόν σύσσωμου του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού, που είχε διοριστεί επί θητείας του Υπουργού Αριστείδη Μπαλτά:
– Μία κίνηση εμπιστοσύνης και επιβράβευσης, στην οποία η Υπουργός προχώρησε παρόλο που είμαι σίγουρος ότι γνώριζε για το πλήθος των άρρυθμων και αντικρουόμενων διοικητικών πρακτικών στον ΟΜΜΘ, από το 2016 και μετά.
– Μία κίνηση κατά την γνώμη μου επιπόλαια, που αγνοούσε τις σχετικές επισημάνσεις στον τύπο, τις δικές μου δημόσιες τοποθετήσεις, αλλά και τις εισηγήσεις μου προς το ΔΣ του ΟΜΜΘ, στο βαθμό που αυτές ελήφθησαν υπόψιν.
– Μία κίνηση η οποία, εν τέλει, συνέβαλε στο να ανακοπεί η δημιουργική πορεία του ΟΜΜΘ στο βωμό ενός «τυφλού ρεβανσισμού» για οτιδήποτε είχε προϋπάρξει, ακόμα και όταν αυτό ήταν αδιαμφισβήτητα προοδευτικό.
Σήμερα, μετά από 7 μήνες καλλιτεχνικής ακυβερνησίας στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης, η κυρία Ζορμπά αναφέρεται, γενικώς και αορίστως, με έπαρση, στις “ρουσφετολογικές” τοποθετήσεις “δημοσίων υπαλλήλων” σε θέσεις ευθύνης στον πολιτισμό πριν από την δική της “σωτήρια παρέμβαση”. Ποιούς εννοεί? Είναι γνωστές αρκετές περιπτώσεις σημαντικών προσωπικοτήτων που κατά το παρελθόν ορίστηκαν πρόεδροι, μέλη ΔΣ, καλλιτεχνικοί και διοικητικοί διευθυντές κλπ, όχι με “αδιαφάνεια" αλλά σύμφωνα με την συνολική τους καλλιτεχνική ή/και διοικητική δημόσια παρουσία και σύμφωνα με τα καταστατικά των Οργανισμών που κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ονόματα, όπως αυτά του Μίλτου Λογιάδη, του Γιάννη Αναστασάκη, του Γιώργου Κουμεντάκη και άλλων. Αφήνω δε στην κρίση όσων έχουν ενημέρωση για τα τεκταινόμενα στον πολιτισμό κατά την τελευταία δεκαετία, αν ο χαρακτηρισμός της κυρίας Ζορμπά περί “δημοσιοϋπαλληλισμού” και “ρουσφετολογικής τοποθέτησης” στέκει ή όχι στην δική μου περίπτωση.
Σέβομαι και εκτιμώ την Ζωή Ζενιώδη. Άλλωστε είχα πρωτοστατήσει στην επιλογή της ως Αρχιμουσικού της ορχήστρας νέων του ΟΜΜΘ “MOYSA”, στις αρχές του 2015, θέση από την οποία αποχώρησε μετά από μερικούς μήνες για προσωπικούς της λόγους. Θλίβομαι όμως γιατί η διαδικασία επιλογής και τοποθέτησής της, εκ των πραγμάτων καταδεικνύει σαφώς το νόημα του (μάλλον ατυχούς) σλόγκαν της κυρίας Ζορμπά περί μίας «νέας εποχής εξωστρέφειας στον ΟΜΜΘ», που δεν φαίνεται να συνάδει ούτε με τον πολιτικό της λόγο, ούτε με τις πρακτικές που υιοθετεί. Κρίμα.
Προφανώς συμφωνώ με την ανανέωση των προσώπων που καλούνται σε θέσεις ευθύνης. Όπως άλλωστε είχα δηλώσει με απόλυτη σαφήνεια σε απάντηση σχετικού ερωτήματος δημοσιογράφου, κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου στον ΟΜΜΘ τον Σεπτέμβριο 2017, δεν πήγα στο Μέγαρο για να βγάλω ρίζες, αλλά για να ποτίσω. Δεν επεδίωξα ποτέ να γίνω “το δέντρο” αλλά “ο κηπουρός”. Σε αυτό το πλαίσιο, όμως, αισθάνομαι επίσης υποχρεωμένος να δηλώσω δημόσια την απογοήτευσή μου για τον άκριτα απαξιωτικό και περιφρονητικό τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε, στον ΟΜΜΘ συνολικά και σε εμένα προσωπικά, τόσο η κυρία Ζορμπά όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο που επέλεξε να επιβραβεύσει με την εμπιστοσύνη της».