Η ούτως ή άλλως η πολιτική συζήτησή μας διακόπτεται διαρκώς από τις πληροφορίες που έρχονται για την πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, τη νέα δομή της κυβέρνησης, τις γκρίνιες από όσους έμειναν εκτός. Απέναντί μου, ο Απόστολος Δοξιάδης, εμφανώς ικανοποιημένος από την πολιτική αλλαγή στη χώρα. Κι έστω κι αν δεν κρύβει τον προβληματισμό του για κάποιες από τις επιλογές, επιμένει ότι το πρώτο δείγμα είναι θετικό.
«Πιστεύω ότι το κύριο μήνυμα της νέας κυβέρνησης είναι στην αξιοκρατία ως αρχή συγκρότησης. Δεν ξαναείδαμε στη Μεταπολίτευση κυβέρνηση όπου τόσο ξεκάθαρα διαλέχτηκαν τα μέλη με κριτήριο την κατάρτιση και την ικανότητα να κάνουν τη δουλειά που τους ανατέθηκε. Φυσικά, ως ανθρώπινος θεσμός η κυβέρνηση δεν είναι και τέλεια. Σίγουρα δεν είναι όλοι του ίδιου επιπέδου και σίγουρα υπάρχουν ονόματα που, προσωπικά, θα προτιμούσα να μη δω – αλλά οι καλοί υπερτερούν συντριπτικά», σημειώνει, χαμογελώντας, ο 66χρονος συγγραφέας.
Αυτά τα πρώτα 24ωρα μετά την εκλογή, δύο χαρακτηριστικά της νέας κυβέρνησης σχολιάστηκαν: οι πολλοί εξωκοινοβουλευτικοί και η απουσία ικανού αριθμού γυναικών. «Είναι αλήθεια, σχεδόν η μισή κυβέρνηση αποτελείται από εξωκοινοβουλευτικούς. Αλλά θυμίζω ότι αποτελεί μόνιμο αίτημα της πλειοψηφίας των πολιτών: να διαλέγονται οι καλύτεροι για τη δουλειά, όχι αυτοί που κατέχουν την τεχνική να κερδίζουν ψήφους. Η επιλογή του Μητσοτάκη απαιτούσε πολιτική τόλμη, καθώς δημιούργησε εσωκομματικές μουρμούρες, και λόγω των μη-κοινοβουλευτικών και γιατί περιέλαβε ανθρώπους από άλλους πολιτικούς χώρους. Αλλά ποιος θα αμφισβητήσει την αριστεία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο που του ανατέθηκε; Τον άλλο πασοκογενή, τον Κυριάκο Πιερρακάκη δεν τον ξέρουν πολλοί, γιατί είναι πολύ νέος. Εχω όμως τη χαρά να είναι στενός μου φίλος. Είναι εξαιρετικός!» απαντά ο Απ. Δοξιάδης, πριν προσθέσει: «Οσο για τον μικρό αριθμό των γυναικών, δεν πιστεύω ότι συνιστά έκφραση διάκρισης: πάντα ένας πολιτικός δουλεύει ρεαλιστικά, μέσα στις υπάρχουσες λύσεις. Το να βγάλεις τη ζυγαριά, τόσοι άνδρες τόσες γυναίκες δεν είναι κριτήριο αξιοκρατίας».
Ο Απόστολος Δοξιάδης, μαθηματικός στις σπουδές, ασχολήθηκε με την πολιτική «μόνο στη δικτατορία (σ.σ. τη δράση του στα χρόνια της χούντας περιγράφει στο τελευταίο του βιβλίο, “Ερασιτέχνης Επαναστάτης”) και την κρίση» όπως λέει. Τα τελευταία χρόνια κάνει συχνές δημόσιες παρεμβάσεις, ενώ ανέλαβε μείζονος σημασίας πρωτοβουλίες, όπως για την παροχή προστασίας και ασύλου στους 8 Τούρκους αξιωματικούς και την αντιμετώπιση της σκοτεινής πρακτικής των επαναπροωθήσεων αιτούντων άσυλο στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, υπήρξε σφοδρός επικριτής της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα.
Δεν κρύβει ότι τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ τον εξέπληξαν. «Περίμενα 25% ή λιγότερο. Δεν λογάριασα όμως τη μεγάλη ικανότητα του Τσίπρα να φανατίζει και να τρομάζει τον κόσμο, στην κατάλληλη στιγμή. Η μεταμόρφωσή του στο φινάλε της εκστρατείας, μου θύμισε τις τελευταίες μέρες πριν από το δημοψήφισμα-παρωδία, τότε που ο Τσίπρας ωρυόταν με μια ρητορική τρόμου και μίσους, έκφανση της χειρότερης μορφής λαϊκισμού. Με τον ίδιο τρόπο “τσίμπησε” και τώρα κάτι».
Είναι, de facto, κυρίαρχος στην Κεντροαριστερά ο Τσίπρας, τον ερωτώ, χωρίς να αναμένω τον στόχο της έκρηξής του. «Είναι τεράστια η ευθύνη του ΚΙΝΑΛ για το αποτέλεσμα, η αθλιότητα ηγεσίας και η ανυπαρξία του πολιτικού του λόγου. Με ένα σοβαρό κεντροαριστερό κόμμα, κάποιοι άνθρωποι που δεν θα ψήφιζαν ποτέ Νέα Δημοκρατία δεν θα πήγαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ».
Του ζητώ να εκτιμήσουμε την πορεία της κυβέρνησης. «Το ότι η Ν.Δ. πέτυχε άνοδο δώδεκα ποσοστιαίων μονάδων από τις τελευταίες εκλογές χωρίς ρητορική μίσους, αλλά με λόγο προγραμματικό, είναι τεράστιο επίτευγμα: σε περιβάλλον λαϊκισμού, το να παίρνεις 40% μιλώντας ρεαλιστικά για το μέλλον σημαίνει ότι κάτι αλλάζει στην κοινωνία μας, κάτι μαθαίνουμε. Το αποτέλεσμα λύνει τα χέρια στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για να κάνει τη δουλειά της με ορίζοντα τετραετίας».
Και οι προσδοκίες; Μήπως το βάρος τους αποδειχθεί μεγάλο; «Εκ των πραγμάτων, μια νέα κυβέρνηση γεννά μεγάλες προσδοκίες, που φυσικά δεν μπορούν να υλοποιηθούν όλες. Αλλά είμαι αισιόδοξος, ότι η παρούσα θα πετύχει πολλά. Το πρώτο ήδη φαίνεται: αλλάζει το κλίμα, έρχεται ένα νέο ύφος και ήθος εξουσίας. Πιστεύω πως πρέπει γρήγορα να γίνουν κάποιες ουσιαστικές κινήσεις που να έχουν και μεγάλη συμβολική σημασία για τον κόσμο. Η μείωση των φόρων που ανακοινώθηκε, ας πούμε, ή η κατάργηση του δήθεν ασύλου στα πανεπιστήμια –στα αλήθεια, άσυλο μόνο για κακοποιά στοιχεία– θα δείξουν έμπρακτα στον κόσμο ότι αυτοί οι άνθρωποι εννοούν όσα έλεγαν προεκλογικά». Ορθώς, ο Δοξιάδης σημειώνει ότι η πολιτική δεν είναι μόνο έργα αλλά και συμβολισμοί. «Βρίσκω σημαντικό ότι την πρώτη μέρα ο Μητσοτάκης απαγόρευσε στους υπουργούς προσλήψεις και διορισμούς συγγενών, σε αντίθεση με το όργιο νεποτισμού επί ΣΥΡΙΖΑ. Και θα είναι σημαντικότερο ακόμα αν τιμωρήσει παραδειγματικά την όποια εκτροπή. Για ένα μεγάλο έργο χρειάζεται πίστωση χρόνου. Γι’ αυτό έχουν σημασία οι πρώτες συμβολικές νίκες».
Δεν ανησυχεί για έναν νέο κύκλο εντάσεων; Επί παραδείγματι, το άσυλο ή τα Εξάρχεια μπορεί να αποτελέσουν θρυαλλίδες έντασης. «Νομίζω ότι ύστερα από δέκα χρόνια κρίσης ο κόσμος έχει κουραστεί, θέλει ηρεμία και προκοπή. Οι επαγγελματίες της διαμαρτυρίας θα υπάρχουν πάντα αλλά δεν πιστεύω ότι θα βρουν ανταπόκριση. Και όσο για εκείνους που βαφτίζουν “διαμαρτυρία” τη βία, ελπίζω ότι η κυβέρνηση θα τους αντιμετωπίσει όπως πρέπει: ως παραβάτες του νόμου» σημειώνει, πριν καταλήξει: «Φτάνει πια η εξιδανίκευση της αγριότητας. Ο μακαρίτης ο Σταύρος Τσακυράκης έλεγε: “Από πού ώς πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι;” Και από πού ώς πού, προσθέτω εγώ, επιτρέπουν την εκτροπή από τον νόμο; Είμαι ίσως υπεραισιόδοξος, αλλά πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό αυτά τα φαινόμενα ανήκουν στο παρελθόν».