Ενώ η διαβούλευση του σχεδίου νόμου για την ενσωμάτωση στο εσωτερικό δίκαιο του νέου πλαισίου προστασίας προσωπικών δεδομένων έληξε χθες και, σύμφωνα με πληροφορίες, επρόκειτο το ν/σ να εισαχθεί στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση, φαίνεται ότι επικράτησαν πιο ώριμες σκέψεις στην ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης για να ενσωματωθούν οι δεκάδες παρατηρήσεις που έγιναν κατά τη διαβούλευση.
Συνολικά υπεβλήθησαν στο Διαδίκτυο πάνω από 220 σχόλια και προτάσεις. Σχεδόν το σύνολο όσων έχουν κάνει παρατηρήσεις επισημαίνει ότι ο ελληνικός νόμος αποτελεί αντιγραφή του γερμανικού, χωρίς όμως στη χώρα μας να υπάρχει το νομικό πλαίσιο που παρέχουν άλλοι νόμοι και ρυθμίσεις στη Γερμανία. Στη δομή αλλά και στον σκοπό του νομοσχεδίου ο οργανισμός ανοικτών δεδομένων επισημαίνει ότι: «Οπως έχει επισημανθεί και από άλλους συμμετέχοντες στη διαβούλευση, πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για αυτούσια μετάφραση του γερμανικού νόμου (Gesetz zur Anpassung des Datenschutzrechts an dieVerordnung EU 2016/679 und zur Umsetzung der Richtlinie EU 2016/680 Datenschutz-Anpassungs-und-Umsetzungsgesetz EU–DSAnpUG-EU), κάτι που δημιουργεί σωρεία προβλημάτων κυρίως επειδή:
• Ο γερμανικός νόμος αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου συστήματος ρυθμίσεων που δεν υπάρχουν στον ελληνικό νόμο και άρα αφήνουν κενά.
• Αντίθετα με τα όσα αναφέρονται στον σκοπό του νόμου (αρ. 1), στην πραγματικότητα έχουμε μόνον ορισμένες ρυθμίσεις, ενώ δεν αντιμετωπίζεται το σύνολο της προσαρμογής της σχετικής νομοθεσίας (π.χ. δεν αντιμετωπίζεται καθόλου το θέμα της στάθμισης προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και της ανοικτής διάθεσης δεδομένων από φορείς του δημοσίου τομέα), με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νομοθετικά ή και ερμηνευτικά κενά».
Η Ελληνική Ενωση Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και Ιδιωτικότητας παρατηρεί για το άρθρο που, στο όνομα δημοσίου συμφέροντος, δίνει το δικαίωμα επεξεργασίας προσωπικών πληροφοριών από ιδιωτικές (ασφαλιστικές) εταιρείες: «Ειδικότερα, στην αιτιολογική έκθεση υποστηρίζεται ότι “η εξασφάλιση προσιτής και λειτουργικής ασφαλιστικής κάλυψης υγείας στην ιδιωτική ασφάλιση υγείας αναγνωρίζεται ως σημαντικό συμφέρον για το κοινό καλό”. Η οικονομική μαζική επεξεργασία απαιτεί τη χρήση αυτοματοποιημένων διαδικασιών, ιδίως όταν πρόκειται για την εφαρμογή νόμιμων και επομένως τυποποιημένων χρεώσεων».
Η συγκεκριμένη διατύπωση, αλλά και η διάταξη στο σύνολό της, θα τύχει εκτενούς ανάλυσης στο μέλλον, ωστόσο ορισμένες πρώτες σκέψεις που ανακύπτουν είναι οι εξής:
• Γιατί επέλεξε ο νομοθέτης το ουσιαστικό δημόσιο συμφέρον και όχι τη ρητή συγκατάθεση ως νομική βάση της εν λόγω επεξεργασίας;
• Μπορεί η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από έναν ιδιωτικό φορέα να βρίσκει νομικό έρεισμα στο «ουσιαστικό δημόσιο συμφέρον»;