Την φωνή του, με τις φωνές της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας που ζητούν την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα «ένωσε» απόψε από το βήμα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη, ο διακεκριμένος καθηγητής πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου «La Trobe» Μελβούρνης κ Michael John Osborne
Ο κ. Όσμπορν αναγορεύτηκε αντεπιστέλλων μέλος της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών για την προσφορά του στην προβολή της Ελλάδας, των ελληνικών γραμμάτων και της ελληνικής παιδείας.
Παραλαμβάνοντας την τιμητική διάκριση, στην αντιφώνησή του κατά την έναρξη των εργασιών του διήμερου διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου “ Όψεις του Σύγχρονου Φιλελληνισμού στην Ευρώπη”, μίλησε για την ανάπτυξη του Φιλελληνισμού και το μέλλον των ελληνικών σπουδών στην Αυστραλία, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στα Γλυπτά του Παρθενώνα τα οποία μετακινήθηκαν το 1801 όπως είπε «από έναν φιλελληνισμό σίγουρα αμφιλεγόμενο και εσφαλμένο».
Ο διακεκριμένος καθηγητής υπενθυμίζοντας ότι «τα τελευταία 200 χρόνια οι διευθυντές του Βρετανικού Μουσείου έχουν πεισματικά απορρίψει ένα τεράστιο ρεύμα εκκλήσεων για την επιστροφή τους», κατέταξε, ανάμεσα στις πλέον δυναμικές εκκλήσεις που έχουν υποβληθεί μέχρι σήμερα αυτή του λογοτέχνη Thomas Hardy ο οποίος με το ποίημά του «Χριστούγεννα στην αίθουσα του Έλγιν» παρουσιάζει τα ίδια τα Γλυπτά να κάνουν έκκληση για την επιστροφή τους από το μουντό Μουσείο στο ξεκάθαρο και ηλιόλουστο λόφο της Αθήνας».
«Με την κατασκευή του υπέροχου Μουσείου της Ακρόπολης όλοι προσδοκούμε ότι επιτέλους, σύντομα θα ζήσουμε την επανασύνδεση των Γλυπτών του Παρθενώνα», κατέληξε ο Αυστραλός καθηγητής.
«Το συνέδριο» όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της ΕΜΣ δρ Βασίλης Πάππας επικεντρώνει τις εργασίες του «στο περιεχόμενο του φιλελληνισμού σε διεθνές επίπεδο στην εποχή μας και στις σύγχρονες επιμέρους πτυχές του στην πολιτική, την διπλωματία, την οικονομία, την επιστήμη».
«Ο φιλελληνισμός δεν τελείωσε το 1945 όπως θέλουν κάποιοι να λένε» τόνισε στην ομιλία του ο καθηγητής του University of Notre Dame -πρόεδρος του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Μακεδονικών Σπουδών κ Αναστάσιος Τάμης.
«Ο σύγχρονος Φιλελληνισμός (1945-2019) μετεξελίχθηκε, είπε, με νέα πρότυπα και μοντέλα, χαρακτηρίζει πρόσωπα και συλλογικά μορφώματα και διακρίνεται από ποικίλες εκφάνσεις που έχουν ως βασικό τους άξονα την ελληνική Διασπορά».
Σύμφωνα με τον κ Τάμη «η εγκατάσταση, κοινωνικο-οικονομική, πολιτισμική και πολιτική διαδικτύωση τριών εκατομμυρίων Ελλήνων στις χώρες υποδοχής τους, ο διαδραστικός συγχρωτισμός τους, και η συστηματική και θεσμική σχέση των Ελλήνων με τα εθνικά τους κέντρα, προκάλεσε ή συντήρησε εστίες γένεσης συγκαιρινού φιλελληνισμού. Σε παγκόσμια κλίμακα, μεταξύ άλλων, η λειτουργία εκατοντάδων εδρών διδασκαλίας και μάθησης Ελληνικών Μελετών και Έρευνας, «Αθηναίων» ιδρυμάτων, πολιτισμικών ινστιτούτων σπουδής και μελέτης των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών, τα ελληνικά και διεθνικά συλλογικά μορφώματα πολιτικής πίεσης, οι εκατοντάδες ελληνικοί κοινοτικοί οργανισμοί και ο αποστολικός ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, διατηρούν ευαισθητοποιημένους Φιλέλληνες, άτομα και οργανισμούς, που προβάλλουν την Ελλάδα και την Παιδεία της.
Απαριθμώντας ορισμένους από τους «τροχούς» αυτού του σύγχρονου φιλελληνισμού ο κ Τάμης ανέφερε ότι σήμερα σ όλο τον κόσμο λειτουργούν 420 έδρες, τμήματα και τομείς Ελληνικών και Κλασικών Σπουδών, Φιλοσοφίας, Ιστορίας με συνολική δύναμη σπουδαστών μάθησης και διδασκαλίας που πλησιάζουν τους 100.000 ετησίως.
Υπάρχουν επίσης, περίπου 20.000 ελληνιστές, ιστορικοί, αρχαιολόγοι, ακαδημαϊκοί και ερευνητές της ελληνικής φιλοσοφίας, κριτικοί της τέχνης, ηθοποιοί, συγγραφείς, μουσικολόγοι και μουσικοσυνθέτες, 70 σύνδεσμοι φιλίας και διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού, 48 σχολές και εργαστήρια ελληνικού θεάτρου (αρχαίου και νεότερου) από την Κίνα και Ιαπωνία μέχρι και τη Χιλή και τη Βενεζουέλα, 7 διεθνείς οργανισμοί που μοχθούν για την επαναλειτουργία της σχολής της Χάλκης και άλλοι 17 για την επανασύνδεση των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ