Με το πρόγραμμα Open Μinds II οι Γιατροί του Κόσμου συνεχίζουν την προσπάθειά τους ώστε τα μέλη των μειονοτικών πληθυσμών να λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία και φροντίδα.
Ενας νεαρός πρόσφυγας, που έφτασε στην Ελλάδα ως ασυνόδευτος έφηβος και ένας Έλληνας μεσήλικας που έμεινε άνεργος μέσα στην κρίση παραδειγματοποιούν δύο από τις περιπτώσεις ανθρώπων που έτυχαν της φροντίδας της οργάνωσης.
Ο Σαΐντ, ένας πρόσφυγας που έγινε ποιητής
Ο Σαΐντ έφτασε στην Ελλάδα το 2016 ως ασυνόδευτος έφηβος. Ζήτησε βοήθεια από τους Γιατρούς του Κόσμου, έλαβε την απαιτούμενη φροντίδα στα πολυιατρεία της οργάνωσης στην Αθήνα και έκτοτε βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους της.
Σήμερα μεταφράζει ιρανική ποίηση στα ελληνικά.
Θα υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι Σαΐντ όταν θα πάψουν να υπάρχουν πολιτισμικά εμπόδια στη φροντίδα υγείας και στην κοινωνική υποστήριξη. Οι πολιτισμικές διαφορές επηρεάζουν τις συμπεριφορές των ωφελούμενων, οι οποίες είναι εξαιρετικά σημαντικές για τη θεραπεία. Γι’ αυτό το λόγο η πολιτισμική επάρκεια των επαγγελματιών της ψυχικής υγείας είναι περισσότερο από απαραίτητη.
Το «ανοιχτό βλέμμα» του κύριου Γιάννη
Η ιστορία του Γιάννη είναι μια από τις πολλές ιστορίες μεσηλίκων που έμειναν άνεργοι μέσα στην κρίση. Οι ηλικιακές διακρίσεις στον εργασιακό τομέα τον καθήλωσαν σε παρατεταμένη ανεργία, η οποία τροφοδότησε νέα φτώχεια και αυτή με τη σειρά της «έθρεψε» τα προβλήματα υγείας.
Η ψυχολογική επιβάρυνση οδηγεί πολύ συχνά στη φτωχοποίηση του ατόμου και αυτός ο φαύλος κύκλος δεν κλείνει ποτέ εάν δεν υπάρξει πολυεπίπεδη παρέμβαση και υποστήριξη στην κοινότητα.
Για το Γιάννη, οι Γιατροί του Κόσμου δεν λειτούργησαν με όρους ιατροκεντρικού μοντέλου αλλά ως «eye opener»- όπως ο ίδιος λέει- καθώς του «άνοιξαν τα μάτια σε κάτι που δεν περίμενε να δει». Οι Γιατροί του Κόσμου αγωνίζονται για την αποϊδρυματοποίηση και τον αποστιγματισμό των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας που έρχονται αντιμέτωπα με τον κοινωνικό αποκλεισμό.