Ερχεται, κρατώντας σφιχτά ένα βάζο με άγριες αγκινάρες τουρσί. «Εκλεκτές, τηνιακές», υπογράφει το πεσκέσι του. Ο 29χρονος Αλέξανδρος Ανδροβικ ανήκει στη μειονότητα όσων κατάφεραν να ακολουθήσουν το όνειρό τους και να αισθάνονται πραγματικά ευτυχισμένοι. Εγινε σεφ και επέλεξε να εγκατασταθεί στην Τήνο, αφήνοντας τους φρενήρεις ρυθμούς της Αθήνας για τους… λιγότερο τολμηρούς.
«Ολο τον χρόνο περίμενα με λαχτάρα τις καλοκαιρινές διακοπές στο νησί, μαζί με γιαγιάδες και παππούδες. Ακόμη αντηχεί στ’ αυτιά μου το “έλα να σου φτιάξω κάτι να φας”, οι γεύσεις και οι μυρωδιές της κουζίνας ολοζώντανες συνοδεύουν ώς σήμερα τις αισθήσεις μου», θυμάται ο Αλέξανδρος. «Δεν πέρασα στις Πανελλαδικές. “Θέλω να γίνω μάγειρας”, ανακοίνωσα τότε στους δικούς μου. Πρώτη αντίδραση; “Αποκλείεται!”. Εκανα μία προσπάθεια με σπουδές πληροφορικής –αντικείμενο που μου άρεσε– όμως τα παράτησα. Οταν στα 20 αναζωπυρώθηκε η συζήτηση σχετικά με το μέλλον μου, επανέλαβα το ίδιο. Κατάλαβαν, συμφώνησαν, με στήριξαν. Και πήγα στη σχολή Le Monde. Εμαθα πολλά, όταν όμως άρχισα να δουλεύω, κατάλαβα τη μεγάλη διαφορά. Πίεση, υψηλές απαιτήσεις… Η κουζίνα είναι σαν στρατός. Μου άρεσε πολύ όμως!».
Τι τον οδήγησε να γυρίσει την πλάτη στην Αθήνα; «Δυσφορούσα. Ξυπνούσα, έναν καφέ στα γρήγορα, μιάμιση ώρα στο αυτοκίνητο μέχρι τη δουλειά όπου έμενα για 12 ώρες, για να πληρωθώ ελάχιστα. Επέστρεφα μετά τα μεσάνυχτα… Κάθε μέρα το ίδιο, τρία χρόνια. Δεν είχα ζωή. Το μόνο που με κρατούσε ήταν το πόσο αγαπώ αυτή τη δουλειά», εξομολογείται. «Κάποια στιγμή παραιτήθηκα. Εφυγα στην Τήνο για λίγο. Να ηρεμήσω. Τότε σκέφτηκα “γιατί να μη μείνω εδώ να δουλέψω; Στην Αθήνα δεν αντέχω”. Ή θα πήγαινα στο εξωτερικό ή θα δοκίμαζα την τύχη μου στην Τήνο. “Προχώρα με ό,τι σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα”, με συμβούλεψαν οι γονείς μου».
Ποιο είναι ακριβώς το αντικείμενο της δουλειάς του; «Αν και αρχικά ήθελα να ανοίξω δικό μου εστιατόριο, στράφηκα στο private cooking. Πηγαίνω, δηλαδή, και μαγειρεύω σε σπίτια, βίλες ή και εκδηλώσεις. Συλλέγω καθημερινά φρέσκα φρούτα και λαχανικά από το μποστάνι μου, μαζεύω τα αυγά από το κοτέτσι, συνεργάζομαι με ντόπιους παραγωγούς, κτηνοτρόφους και ψαράδες. Η φιλοσοφία που διαπνέει τη δουλειά μου είναι να δίνεται προτεραιότητα στην άμεση επαφή του ανθρώπου με τη φύση και το φαγητό του, το οποίο να είναι φρέσκο, εποχικό, από τη γη και το κλίμα της περιοχής του».
Ποιο είναι το προφίλ των πελατών του; «Κυρίως τουρίστες, οι οποίοι νοικιάζουν σπίτια για διακοπές. Συχνά, οικογένειες με μικρά παιδιά, που προτιμούν αφενός να αποφεύγουν τα εστιατόρια για να μην ενοχλούν, αφετέρου να δοκιμάσουν αυθεντικές τηνιακές γεύσεις – υπάρχουν 6 κατηγορίες μενού να επιλέξουν».
Εχει ιδιαιτερότητες η τηνιακή κουζίνα; «Στην πορεία συνειδητοποίησα πόσα προϊόντα παράγει η Τήνος – άγριες αγκινάρες, λιαστές ντομάτες, κάπαρη, πολλά τυριά. Εμαθα πολλά στο φετινό Food Paths. Ακουσα από ηλικιωμένους στην Καλλονή ότι παλιά καλλιεργούσαμε σιτάρι – το νησί έχει 112 ανεμόμυλους! Τους περισσότερους στις Κυκλάδες! Επίσης, τα βότανα της Τήνου κατατάσσονται στα πιο δυνατά και γευστικά της Ελλάδας».
Δουλεύοντας ως προσωπικός σεφ, βρήκε «απέναντι» τους εστιάτορες; «Οχι! Μάλιστα, προσπάθειες όπως το Food Paths, μας έφεραν κοντά, γνωριστήκαμε. Εχουμε γίνει μία παρέα που βοηθά ο ένας τον άλλο κι έτσι βοηθάμε το νησί μας. Ο κόσμος έχει καταλάβει πλέον ότι το καλό του νησιού είναι καλό και για τους ίδιους». Τον χειμώνα δουλεύει; «Ζεις με όσα έβγαλες από τη σεζόν. Σκοπεύω να οργανώσω την επιχείρησή μου ενώ παράλληλα δουλεύω το χωράφι μου. Πειραματίζομαι για την αναβίωση ντόπιων, άνυδρων και ιδιαίτερα γευστικών ποικιλιών σπόρων – να ξαναρχίσει η Τήνος να παράγει πράγματα, γιατί τα ζητεί ο κόσμος. Επιπλέον, επειδή η Τήνος παράγει τον χειμώνα εξαιρετικά προϊόντα –χόρτα, σπαράγγια, μανιτάρια– θέλω να τα αξιοποιήσω για το ερχόμενο καλοκαίρι, ίσως σε μορφή τουρσιού».
Τελικά, ποια είναι τα θετικά που προσφέρει στον Αλέξανδρο η εγκατάσταση στην Τήνο αλλά και ποια τα αρνητικά που βιώνει; «Στα συν, η ψυχική ηρεμία. Οτι δεν φοβάσαι, αφήνεις το αυτοκίνητο ξεκλείδωτο. Η ουσιαστική επικοινωνία με τους ανθρώπους. Η ερημιά του χειμώνα, δύσκολη. Η απουσία ψυχαγωγίας, όπως σινεμά ή θέατρο. Επίσης, το ρεύμα και το νερό είναι πρόβλημα στην Τήνο. Οπως και το ότι υπάρχει μόνο ένα Κέντρο Υγείας. Τελικά, προσαρμόζεσαι».