Θεσμικό χάος και μέγας μαέστρος η τηλεθέαση

Θεσμικό χάος και μέγας μαέστρος η τηλεθέαση

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

O λόρδος Ριθ, που συνέδεσε το όνομά του με τη χρυσή εποχή του BBC, θα πάθαινε έμφραγμα αν έβλεπε ορισμένα «λαϊκίστικα» προγράμματα, π.χ. τον «Εκατομμυριούχο» ή το «O πιο αδύναμος κρίκος», όπως γράφει ο Μαρκ Λόουσον στην «Γκάρντιαν».

Στην Ελλάδα, φαίνεται ότι είμαστε πιο επιεικείς ή ανθεκτικοί. O πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, Βασίλης Λαμπρίδης, εντοπίζει κάποια ελπιδοφόρα στοιχεία στην ελληνική τηλεόραση, όπως φαίνεται από τις χθεσινές δηλώσεις του στον ΣΚΑΪ 100,4 με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης. Στα θετικά, λοιπόν, στοιχεία συγκαταλέγει την πρόοδο στην αντικειμενική και επί ίσοις όροις μετάδοση ειδήσεων πολιτικής υφής, την προσαρμογή των διαφημιστικών μηνυμάτων στην κοινοτική και εθνική νομοθεσία και τη μικρή αύξηση εκπομπών πολιτιστικού περιεχομένου. Ωστόσο, ο ίδιος εκτιμά ότι περισσότερα είναι τα αρνητικά της ελληνικής τηλεόρασης, με πιο κραυγαλέο παράδειγμα τα δελτία ειδήσεων, κυρίως η «εκνευριστική χρονική τους διάρκεια και η πρόταξη, έναντι σημαντικών ειδήσεων, περιστατικών της καθημερινότητας».

Αιτία της κακοδαιμονίας της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης για πολλούς είναι το γεγονός ότι τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της -σε αντίθεση με τις άλλες χώρες του κόσμου- συνοδεύτηκαν, εκτός από την επιχειρηματική ευφορία («αφήστε μας ελεύθερους να εκπέμψουμε»), από την απουσία κανόνων και ορίων (θεσμικού πλαισίου), αλλά ενίοτε και τα ερωτήματα γύρω από τις σχέσεις πολιτικής εξουσίας και ιδιοκτητών. Στην πορεία, η ίδια η αγορά έλυσε από μόνη της κάποια προβλήματα, επήλθε ένα είδος αυτοκάθαρσης, καθώς έγινε σαφές ότι η τηλεόραση είναι «ακριβό σπορ» (πιέσεις των Αμερικανών για έλεγχο της τηλεπειρατείας, νέες ανάγκες για πρόγραμμα, βελτίωση εικόνας και ήχου κ.ά.), ωστόσο νέα προβλήματα δημιουργήθηκαν λόγω του σκληρού ανταγωνισμού και της ανάγκης συγκέντρωσης διαφημιστικών εσόδων.

Η ουσία είναι ότι από την απουσία κανόνων περάσαμε σε ένα αμήχανο και δύσκολο στην εφαρμογή του θεσμικό πλαίσιο, όπως περίτρανα αποδείχτηκε με το μαραθώνιο της αδειοδότησης των ραδιοφωνικών σταθμών και το άγαρμπο περυσινό «λουκέτο». Το ίιδο συνέβη και με την αδειοδότηση των καναλιών, με αποτέλεσμα, σήμερα 12 χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης, να εκκρεμεί η αδειοδότηση καναλιών (εθνικής, περιφερειακής και τοπικής εμβέλειας), αν και παράλληλα εκπέμπουν δύο ψηφιακές πλατφόρμες! H μετατροπή του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, από αρχής ελέγχου της κρατικής τηλεόρασης με συμβουλευτική γνώμη σε ανεξάρτητη αρχή, όσο και αν λειτούργησε βοηθητικά, λόγω της αποσπασματικής διάθεσης αρμοδιοτήτων, δεν συνέβαλε στην ανόρθωση του κύρους, της αξιοπιστίας και της εξουσίας του, σε επίπεδα αντίστοιχα με τα ευρωπαϊκά. Αντίθετα, διαρκώς ενισχύεται η άτυπη «εξουσία» των δεικτών τηλεθέασης, που αναγορεύονται σε κεντρικό ρυθμιστή των τηλεοπτικών προγραμμάτων, σε μοναδικό μέτρο της «επιτυχίας».

Το διάγραμμα που παραθέτουμε, και το οποίο καλύπτει μία δεκαετία, δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να διαπιστώσει την πορεία που διανύθηκε μέχρι να φτάσουμε στα σημερινά θεαματικά νούμερα του «Μπιγκ Μπράδερ».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή