Εδώ είναι η κ. Νίτσα με τις δύο της κόρες, την Πόπη και την Τζούλη. Τα φορέματα που φορούν στη φωτογραφία τα έχει ράψει όλα εκείνη. Εχει ιδιαίτερη σχέση μαζί τους και από τότε που η κ. Νίτσα μετακόμισε στον οίκο ευγηρίας στο Κλέιτον της Μελβούρνης την επισκέπτονται συχνά. Την παίρνουν και πάνε βόλτες εκτός γηροκομείου. Μια άλλη φωτογραφία τη δείχνει καθισμένη στην πολυθρόνα στο σπίτι της. Είναι και εδώ πολύ καλοντυμένη. Από μικρή της άρεσε η μόδα. Μέχρι σήμερα παραμένει προσεκτική στους συνδυασμούς των χρωμάτων και είναι πάντα περιποιημένη. Είναι πολύ κοινωνική, τραγουδάει συνεχώς, έχει ιδιαίτερη αγάπη για τη ζωή. Στον οίκο ευγηρίας της αρέσει να βοηθάει στο ράψιμο παραδοσιακών στολών.
Η κ. Νίτσα Παναγιώτη από την Ποτίδαια Χαλκιδικής, που έκανε το ταξίδι για την Αυστραλία με τον σύζυγό της Αντώνη το ’54, είχε την ευκαιρία να διηγηθεί στιγμές από τη ζωή της σε μαθητές των Σχολείων Γλώσσας και Πολιτισμού της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης στο πλαίσιο του προγράμματος «Lives to be celebrated». Μαθητές από δύο μονάδες των σχολείων Bentleigh και Doncaster επισκέφθηκαν επτά ηλικιωμένους από τους οίκους ευγηρίας της «Φροντίδας», του μεγαλύτερου οργανισμού για την υποστήριξη των Ελλήνων ηλικιωμένων στη Βικτόρια, και μέσω φωτογραφιών, κατέγραψαν σημαντικές στιγμές της ζωής τους.
Ο κ. Ευάγγελος Σολακίδης, κάτοικος στον οίκο ευγηρίας της «Φροντίδας» στο Thornbury, έδειξε στα παιδιά μια φωτογραφία που τον δείχνει έξω από το πρώτο σπίτι που αγόρασε στην Αυστραλία, μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Οπως τους είπε, είχε φτάσει πρώτος στην Αυστραλία το 1955. Το ’58 έκανε το ταξίδι και η γυναίκα του και την ίδια χρονιά γεννήθηκε και ο γιος τους. Μια άλλη φωτογραφία τον δείχνει στο εργοστάσιο ζάχαρης όπου δούλεψε για 20 ολόκληρα χρόνια. Συσκεύαζε τη ζάχαρη σε τσουβάλια, μια πολύ κουραστική και δύσκολη δουλειά. Μετά εργάστηκε ως σερβιτόρος.
Η κ. Αλίκη Φρανγκουδή δείχνει στα παιδιά μια φωτογραφία με τον σύζυγό της Φίλιππο στον γάμο του γιου τους Κώστα. Σήμερα έχει τρία εγγόνια που την επισκέπτονται συχνά στον οίκο ευγηρίας στο Clayton. Να, εδώ φαίνονται τα εγγόνια της, Αντζέλικα, Αναστασία και Φίλιππος, στον κήπο του σπιτιού της. Να και ο λατρεμένος της σκύλος Ουίσκι. Από την πλευρά του, ο κ. Σαράντης Καρδαράκος που ζει σήμερα στον οίκο ευγηρίας της «Φροντίδας» στο Thornbury, διηγήθηκε στους μαθητές ότι με το που έφτασε στην Αυστραλία το πρώτο πράγμα που ρώτησε τον αδελφό του ήταν ποια ομάδα να υποστηρίξει στο ποδόσφαιρο. Ηθελε να υποστηρίξει μια ομάδα με πολλούς φιλάθλους. Κάπως έτσι έγινε φανατικός οπαδός της Collingwood, παρακολουθεί μέχρι σήμερα όλα τα παιχνίδια. (Στην επόμενη επίσκεψή τους στο γηροκομείο, τα παιδιά φρόντισαν να του κάνουν δώρο κασκόλ της αγαπημένης του ομάδας). Ο κ. Σαράντης έχει έξι αδελφούς και μία αδελφή. Ολοι μαζί, με τους γονείς τους, μετανάστευσαν στην Αυστραλία. Δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Η κ. Παναγιώτα Σπάθη θυμήθηκε αγαπημένες στιγμές με την οικογένειά της. Σε μια φωτογραφία βρίσκονται γύρω από το τραπέζι που έχει αστακό και μπίρα. Τα παλιά χρόνια, τους είπε, ήταν φθηνός ο αστακός, γιατί δεν άρεσε στους ντόπιους. Σε μια άλλη φωτογραφία, φτιάχνει γλυκό σταφύλι. Το έμαθε από τη μαμά της και έφερε μαζί της την παραδοσιακή συνταγή. Σιγά σιγά η ελληνική κουζίνα μπόλιασε την τοπική…
Φωτογραφίες από εκδηλώσεις, τόπους εργασίας, στο σπίτι, με την οικογένειά τους, φωτογραφίες από την Ελλάδα αλλά και τη νέα τους πατρίδα, ένα ψηφιδωτό της ελληνικής μετανάστευσης στην Αυστραλία. Οι δύο οργανισμοί, η «Φροντίδα» και τα Σχολεία Γλώσσας και Πολιτισμού της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, φιλοδοξούν μέσα από τέτοιου είδους προγράμματα να ευνοήσουν τη συχνότερη και ουσιαστικότερη επικοινωνία μεταξύ της πρώτης και της τρίτης γενιάς μεταναστών. Σημειώνεται ότι οι μαθητές του Bentleigh έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία τα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ οι μαθητές του Doncaster είναι Ελληνες τρίτης γενιάς. «Είναι πολύ συναρπαστικό το πώς άλλαξαν οι καιροί από τότε» είπαν τα παιδιά μετά την ολοκλήρωση των επισκέψεων στους οίκους ευγηρίας, στη γιαγιά και στον παππού.