– Πώς βγήκε ο λαγός, Μαρία;
– Ξινός, δυστυχώς.
Η απογοήτευση ήταν έκδηλη στο πρόσωπό της. Πριν από λίγες ημέρες συζητούσαμε για το τραπέζι που ετοίμαζε για φίλους. Ηθελε να τους περιποιηθεί, να τους κανακέψει, ήταν χαρούμενη αλλά και αγχωμένη.
Εντάξει, δεν είναι η πρώτη μαγείρισσα, ούτε άλλωστε νομίζω ότι το επιδίωξε ποτέ, άλλες ήταν οι έγνοιες της, όμως τώρα τελευταία έχει εκδηλώσει κάποιο ενδιαφέρον. Με τον δικό της τρόπο, με προσεκτικά και μετρημένα βήματα, έχει αρχίσει να ανακατεύει κατσαρόλες, να φουρνίζει και να σοτάρει, να ψάχνεται με γεύσεις πιο περίεργες και ιδιαίτερες, να σερφάρει στο Διαδίκτυο. Κυρίως, ρωτάει. Θέλει να μάθει, να είναι σίγουρη για τις κινήσεις της.
Είχε αγοράσει από τον κρεοπώλη της χοιρινό μπούτι. Ασφαλής επιλογή. Το βάζεις στο φούρνο με πατάτες και σιγά σιγά έρχεται και γίνεται λουκούμι. Τα γύρω γύρω τα είχε ήδη σκεφθεί. Σαλάτες, ένα εύκολο σουφλέ, αυτά. Απλά και εγγυημένα νόστιμα. Συζητήσαμε λίγο και για τα μυρωδικά –ό,τι σ’ αρέσει, αυτό ταιριάζει– και για το αν θα βάλει χυμό από λεμόνι ή από πορτοκάλι στο χοιρινό. Εγώ προτιμώ το δεύτερο, αλλά γούστα είναι αυτά.
Ξαφνικά μπήκε στη μέση ο λαγός. Πεσκέσι φίλου. «Εμαθα ακριβώς τι πρέπει να κάνω, μου έδωσε οδηγίες ένας σεφ που γνώρισα», είπε, και αλλάξαμε συζήτηση καθώς θεώρησα ότι δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να προσθέσω. Επόμενη σκηνή, ξινός λαγός. «Εβαλα δέκα λεμόνια, αυτή ήταν η οδηγία του σεφ», είπε περίλυπη.
«Η ανακάλυψη ενός καινούργιου φαγητού συμβάλλει στην ευτυχία του ανθρώπινου γένους πολύ περισσότερο απ’ όσο η ανακάλυψη ενός άστρου», είχε πει ο Μπριγιά Σαβαρέν. Μπορεί αυτό να κατάφερε η Μαρία, να ανακαλύψει τον «λαγό λεμονάδα», σκέφτηκα. Ενδεχομένως, στο μέλλον αυτή η γεύση να αποτελεί καινοτομία, δεν υπάρχει μόνο μια αλήθεια στην κουζίνα. Μπορούσα να συνεχίζω για πολλή ώρα εφευρίσκοντας δικαιολογίες. Οταν αγαπάς, δεν υπάρχει ξινό και πικρό.
Αλλά μερικά πράγματα δεν καταπίνονται εύκολα. Μα δέκα λεμόνια; Πού πήγε το μέτρο, η σοφία, η λογική, η λιτότητα, η ηρεμία της ελληνικής κουζίνας, η ψυχραιμία.
Καημένε λαγέ, τι σου ’μελλε να πάθεις…