ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Διευρύνεται το δίκτυο των σεισμογράφων κι επιταχυνσιογράφων για την παρακολούθηση των σεισμικών δονήσεων στον ελλαδικό χώρο. Εως τώρα και παρά το δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι η πιο σεισμογενής χώρα της Ευρώπης, το δίκτυο των σεισμογράφων δεν επαρκεί κι όπως επισημαίνουν επιστήμονες η Αλβανία αναλογικά διαθέτει πυκνότερο δίκτυο μολονότι δεν έχει τόσο υψηλή σεισμικότητα.
Ο πρώτος αξιόπιστος σεισμογράφος εγκαταστάθηκε στη χώρα το 1911 αλλά μόνο μετά το σεισμό της Θεσσαλονίκης (1978), άρχισε να αναπτύσσεται το δίκτυο. Σήμερα λειτουργούν 53 σεισμολογικοί σταθμοί στο πλαίσιο του διεθνούς κέντρου πληροφόρησης και οι περισσότεροι απ’ αυτούς ανήκουν στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο Εργαστήριο Γεωφυσικής του ΑΠΘ ενώ στην καταγραφή και παρακολούθηση των σεισμών συνδράμουν 70 φορητοί σεισμογράφοι και 106 επιταχυνσιογράφοι.
Οι σεισμολόγοι τονίζουν ότι υπάρχουν περιοχές που δεν καλύπτονται και οι σεισμολογικοί σταθμοί πρέπει να διπλασιαστούν, με παράλληλη αύξηση των επιταχυνσιογράφων κάτι που επισήμανε και στη χθεσινή ομιλία του ο διευθυντής του Ινστιτούτου Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκεών κ. Βασ. Λεκίδης στο Πανελλήνιο Συνέδριο Αντισεισμικής Μηχανικής και Τεχνικής Σεισμολογίας.
Το ΥΠΕΧΩΔΕ πάντως έχει ανταποκριθεί στο αίτημα και μέσα στο 2001 διέθεσε νέα κονδύλια (400 εκ. δρχ.) με στόχο τη λειτουργία ενός ενιαίου εθνικού δικτύου σεισμογράφων και 185 εκατ. δρχ. για το δίκτυο επιταχυνσιογράφων.
Πρόσφατα το ΙΤΣΑΚ διερεύνησε πειραματικά τη σεισμική συμπεριφορά σημαντικών τεχνικών έργων της χώρας (κυρίως μεγάλα φράγματα) κι όπως ανακοινώθηκε χθες στο συνέδριο τα έργα αυτά δεν παρουσίασαν προβλήματα, γεγονός που υποδηλώνει ότι υπάρχει στη χώρα μας γνώση κι εμπειρία για την αποτελεσματική σεισμική θωράκιση.
Προσκεκλημένος ομιλητής στο συνέδριο που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη ο καθηγητής Σεισμικής Τεχνολογίας του Imperial College κ. N. Αμβράζης ο οποίος τόνισε ότι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ξοδεύτηκαν υπερβολικά μεγάλα ποσά σε αμφιλεγόμενα προγράμματα βραχείας πρόβλεψης των σεισμών αντί να δοθούν στη βελτίωση των μελετών για κατασκευές και υλικά.
Στο συνέδριο πρόκειται να παρουσιαστεί μια νέα μέθοδος αντισεισμικής θωράκισης των κτιρίων που εφαρμόζεται στο εξωτερικό (Ιαπωνία, ΗΠΑ). Πρόκειται για τη «σεισμική μόνωση», μια τεχνική προστασίας των δομημάτων υψηλών απαιτήσεων από το σεισμό.
Είναι, στην ουσία μια μερική αποδέσμευση της κατασκευής από το σειόμενο έδαφος. Αυτό επιτυγχάνεται με την παρεμβολή μεταξύ κατασκευής κι εδάφους ενός οριζόντιου αρμού (σε ολόκληρη της επιφάνεια της κάτοψης) πάχους της τάξεως του ενός μέτρου για την τοποθέτηση ειδικών «εφεδράνων», πάνω στα οποία εδράζεται το δόμημα. Με αυτόν τον τρόπο μεταφέρεται μόνο ένα μικρό μέρος της σεισμικής ενέργειας στην κατασκευή, η οποία μπορεί να αντέξει χωρίς ζημιές μεγάλες εντάσεις σεισμού.