Το πρόβλημα ήταν, είναι, και θα είναι μεγάλο. Η σκληρή πραγματικότητα στη Συρία, αλλά και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, από το Αφγανιστάν μέχρι το Ιράκ, προσδίδει μακροχρόνια χαρακτηριστικά στο προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Λόγω γεωγραφίας η Ελλάδα πλήττεται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Ως η πιο προσβάσιμη «πύλη εισόδου» στην Ευρ. Ενωση αποτελεί τον – θεωρητικά προσωρινό – προορισμό για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Για πρόσφυγες που προσπαθούν να σωθούν από τη φρίκη του πολέμου, αλλά και για οικονομικούς μετανάστες που ζουν υπό απάνθρωπες συνθήκες στις χώρες τους και αναζητούν ένα καλύτερο αύριο.
Ευθύνες έχουμε όλοι μας. Και οι δυο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις έκαναν λάθη. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα του οποίου τις διαστάσεις και επιπτώσεις κάποια στελέχη του έδειξαν να μην καταννοούν.
Στη διαχείρισή του δεν υπολόγισε τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας – των απλών ανθρώπων, όχι κάποιων «ακροδεξιών φασιστών». Ένα ήδη μεγάλο πρόβλημα διογκώθηκε από ιδεοληψίες και ανικανότητα.
Η Νέα Δημοκρατία όμηρος της υπερβολικής κριτικής και των προεκλογικών υποσχέσεων – όχι από όλα τα στελέχη της, κάποιοι ήταν πιο συγκρατημένοι και ρεαλιστές – δημιούργησε προσδοκίες τις οποίες η πραγματικότητα δεν της επέτρεψε να ικανοποιήσει. Τώρα βιώνει η ίδια την έκρηξη των τελευταίων εβδομάδων στα νησιά. Υπέπεσε και σε ένα μείζον σφάλμα όταν κατήργησε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, λάθος το οποίο πάντως αναγνώρισε και έσπευσε να διορθώσει. Παρεμπιπτόντως, η αναγνώριση ενός σφάλματος και όχι η επιμονή στη διαιώνισή του, είναι αρετή.
Αυτά, όμως, ήταν το χθες. Τώρα βρισκόμαστε σε μια εντελώς διαφορετική φάση. Το μίγμα της ευθείας και επιθετικής εργαλειοποίησης του δράματος κατατρεγμένων ανθρώπων από τον Ταγίπ Ερντογάν, είναι εκρηκτικό, επικίνδυνο και υπερβαίνει τις εσωτερικές μας διαφορές.
Η διαχείρισή του επιβάλλει εθνική συναίνεση και συνεννόηση. Η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι φορείς βρίσκονται σε εγρήγορση. Γίνεται ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό.
Η αυριανή κοινή παρουσία του Ελληνα πρωθυπουργού με τους προέδρους του Ευρ. Συμβουλίου, της Ευρ. Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου στον Εβρο, εκπέμπει ισχυρά μηνύματα, αν και φυσικά τα μηνύματα δεν αρκούν πλέον.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία χειρίσθηκε το ζήτημα επί τεσσεράμισι χρόνια – οι κ. Μουζάλας και Βίτσας είναι εκ των πλέον σοβαρών στελεχών της – δικαιούται να έχει συνεχή ενημέρωση, αλλά καλείται να επιδείξει και την αναγκαία σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Οι εταίροι μας στην ΕΕ δεν μας έχουν στηρίξει όσο επιβάλλει το περι δικαίου αίσθημα και η έννοια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Τη στιγμή που η χώρα μας βίωνε μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, επέμεναν σε μια πολιτική που έριχνε όλο το βάρος στη λεγόμενη χώρα πρώτης εισόδου, παρότι αυτή – στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ελλάδα – έχει ξεπεράσει τις αντοχές της.
Μπροστά σε μια τέτοιων διαστάσεων εθνική κρίση – η οποία δυνητικά περιλαμβάνει και τον κίνδυνο σύρραξης με μια εθνικιστική και απρόβλεπτη Τουρκία – η συνταγή δεν μπορεί παρά να είναι η ακόλουθη: Ενιαίο μέτωπο στο εσωτερικό με προσεκτική ρητορική από όλους και αποφυγή εκατέρωθεν κατηγοριών και επίρριψης ευθυνών, συντονισμός κινήσεων προς τους Ευρωπαίους ηγέτες και τις πολιτικές ομάδες στις οποίες ανήκουν ή συνεργάζονται στην ΕΕ και κοινό μήνυμα κατά την ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας, και, προφανώς, εθνική γραμμή έναντι της Τουρκίας. Και οι μεν και οι δε, να μην επιχειρήσουν να αποκομίσουν κομματικά οφέλη από μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση. Ο καθένας να φέρει εις πέρας τον ρόλο που του αναλογεί, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.