Η Αθηνά Αθανασοπούλου μιλούσε στο τηλέφωνο με έναν προμηθευτή της. «Απίστευτο», είπε κλείνοντας. «Μου είπε ότι ένας φαρμακοποιός από την Πελοπόννησο του παρήγγειλε 1.200 αντισηπτικά! Χίλια διακόσια μπουκαλάκια! Ούτε ξέρω τι θα γίνει όταν έρθει κι εδώ ο πανικός. Γιατί δεν έχει έρθει ακόμα στην Αθήνα…». Ενας πελάτης, πάντως, την περασμένη Πέμπτη τη ρώτησε: «Θα πεθάνουμε όλοι;».
Πολλά χρόνια φαρμακοποιός η ίδια, ήδη δηλώνει ότι δεν έχει ξαναζήσει τέτοιες καταστάσεις στο φαρμακείο. Τις τελευταίες εβδομάδες, έχουν εξαφανιστεί από το μαγαζί όχι μόνο τα μπουκαλάκια με αντισηπτικό, αλλά και το καθαρό οινόπνευμα, αλκοολούχες λοσιόν, οποιοδήποτε προϊόν με οινόπνευμα. «Πέρυσι είχα κάνει κατά λάθος μια μεγάλη παραγγελία από μαντιλάκια με αντισηπτικό. Νόμιζα ότι θα μου μείνουν για πάντα στην αποθήκη. Πρέπει να σου πω ότι ξεστόκαρα σε 2-3 μέρες», λέει στην «Κ». Το Αγιο Δισκοπότηρο φυσικά αυτό τον καιρό είναι οι μάσκες. «Η τιμή τους έχει ανεβεί στον Θεό, δυστυχώς. Η μάσκα σκόνης, η απλή μάσκα της οικοδομής, έκανε 20 λεπτά και τώρα κάνει 1,5 ευρώ. Οι ενδιάμεσης κάλυψης κάνουν πια 4,5 ευρώ και οι πιο καλές, με το φίλτρο, 11,5 ευρώ». Πρόκειται για τιμές στις οποίες έχει υπολογιστεί το ελάχιστο κέρδος του φαρμακείου – στην αγορά διατίθενται τα ίδια προϊόντα πολύ πιο ακριβά. «Εμείς τους εξηγούμε ότι οι μάσκες είναι άχρηστες για τους υγιείς ανθρώπους και τους απαριθμούμε τα μέτρα υγιεινής, όμως και πάλι θέλουν μάσκα. Τι λένε; “Θα πάω σε νοσοκομείο και φοβάμαι”, “το παιδί θα μπει στο τρένο και φοβάμαι” κ.λπ.».
Η κ. Ελλη Γιαννάκου, συνταξιούχος δασκάλα, ζήτησε κι εκείνη μάσκα από τον φαρμακοποιό της προ ημερών, αλλά δεν βρήκε. «Μάλιστα και οι τρεις που ήμασταν εκείνη την ώρα στο φαρμακείο για μάσκα είχαμε έρθει. Ηταν και μια νεαρή κοπέλα που ήθελε μάσκα για να πάει σε ένα πάρτι, δεν ήθελε να το χάσει αλλά φοβόταν λέει κάποιους που είχαν γυρίσει από Ιταλία. Μνήσθητί μου Κύριε», λέει στην «Κ» από το τηλέφωνο, διότι βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό λόγω του κορωνοϊού. «Αυτή είναι η διαφορά μας με τους νέους, μπορεί να φοβούνται, αλλά τα πάρτι δεν τα χάνουν!». Η κ. Γιαννάκου το έχει πάρει απόφαση, θα μείνει μέσα το επόμενο διάστημα.
«Εχω ευαίσθητους πνεύμονες και δεν θέλω να το ρισκάρω. Αυτό που θα μου λείψει είναι το σινεμά που πήγαινα τακτικά. Το κακό είναι ότι μένοντας μέσα βλέπεις περισσότερη τηλεόραση και οι ειδήσεις μού προκαλούν ταχυκαρδία».
Αλλοι ξεμυτίζουν μεν από το σπίτι, μετά φόβου Θεού δε. Μια συνάδελφος, τέρας υγείας κατά τ’ άλλα, έχει αναπτύξει ολόκληρο πρωτόκολλο εισόδου στο διαμέρισμά της. «Εχω αφήσει στο χολ αντισηπτικό και βάζω με το που μπαίνω, ενώ ψεκάζω με απολυμαντικό σπρέι τις σόλες των παπουτσιών μου, τα πόμολα κ.λπ.» μας εξηγούσε.
Στο σπίτι βρίσκονται «ακροβολισμένα» αντισηπτικά για παν ενδεχόμενο («3,5 ευρώ έχει πάει το μικρό το μπουκαλάκι»). Τις χειραψίες και τα φιλιά τα έχει κομμένα, αλλά έτσι δεν έχουμε κάνει όλοι;
Ο κορωνοϊός στέρησε από την Αδα Σταματάτου κάτι για το οποίο προετοιμαζόταν, πολύ σκληρά, για τουλάχιστον τέσσερις μήνες: τη συμμετοχή της στον μαραθώνιο του Τόκιο. Η διοργάνωση ακυρώθηκε για τους ερασιτέχνες δρομείς 13 μέρες πριν από τη διεξαγωγή της. Οι αθλητές φυσικά είχαν ήδη εξασφαλίσει αεροπορικά εισιτήρια και διαμονή, οπότε ξεχύθηκαν σε έναν άλλο αγώνα, αυτόν για την επιστροφή των χρημάτων τους. «Μολονότι ακόμα (σ.σ. μέχρι προχθές Παρασκευή) δεν έχει ακυρωθεί, αποφάσισα να μην πάω ούτε στον μαραθώνιο της Βαρκελώνης (σ.σ. έχει προγραμματιστεί για τις 15/3). Δεν θέλω να το ρισκάρω, τα κρούσματα και σε αυτή τη χώρα είναι πολλά», λέει στην «Κ». Ηταν δύσκολη απόφαση. Η Αδα έτρεχε περί τα 40 χιλιόμετρα την εβδομάδα τους τελευταίους μήνες – συνολικά 650 χιλιόμετρα. «Εσπασα τσάμπα τα πόδια μου. Γιατί, μη νομίζεις, όλοι οι δρομείς… μισούμε το τρέξιμο. Μας αρέσει, αλλά όταν πρόκειται να κάνεις long run, πάνω από 2-3 ώρες, το σκέφτεσαι σαν τα κρίματά σου. Η μόνη στιγμή που δεν σε νοιάζει είναι όταν ξημερώνει αυτή η μέρα, η μέρα του μαραθωνίου».
Εξι μαραθώνιοι
Αυτό που περισσότερο την πείραξε ήταν ότι δεν θα καταφέρει, ακόμα, να εκπληρώσει την υπόσχεσή της. «Εχω δώσει στον εαυτό μου την υπόσχεση να τερματίσω τους 6 World Majors Marathons για την αποδοχή του αυτισμού». Η Αδα τρέχει πάντα για ένα σκοπό, την αποδοχή και την ενημέρωση γύρω από τον αυτισμό. Ειδικά στο Τόκιο είχε βάλει στόχο και την οικονομική ενίσχυση για τη δημιουργία παιδικής χαράς στο σχολείο SOS Αυτισμός που πηγαίνει ο γιος της στις Αχαρνές. «Δεν θα ήθελα όμως να θέσω τον γιο μου σε κίνδυνο ούτε τα υπόλοιπα παιδιά στο σχολείο. Η συμμετοχή μου στον μαραθώνιο του Τόκιο αυτόματα προωθήθηκε από την οργάνωση για το 2021, ελπίζω να είμαι καλά στην υγεία μου, καθώς και ο Γιάννης ώστε να πραγματοποιήσω αυτόν τον στόχο».