Αγνοώντας το ψιλόβροχο, πλήθος πιστών, από την Ελλάδα και από όλο
τον κόσμο, μεταξύ των οποίων ο γενικός πρόξενος της Ελλάδος στην
Κωνσταντινούπολη, Νικόλαος Ματθιουδάκης και η σύζυγος του, κ.
Βαρβαρίγου, πρόξενος στην Αδριανούπολη, συνέρρευσε και εφέτος στην
ιστορική μονή μετά την επίσημη άδεια των τουρκικών αρχών να
τελεστεί η ορθόδοξη θεία λειτουργία.
«Περάσαμε «τη Παναϊας το ποτάμ» και ανεβήκαμε διά τρίτην φοράν
εφέτος εις τις κορυφογραμμές της ορεινής και δασώδους Ματσούκας,
εις το επιβλητικό και υποβλητικό φυσικό περιβάλλον του Όρους Μελά,
εδώ «ψηλά σα επουράνια» ταπεινοί προσκυνηταί του σιωπηλού
Θεομητορικού τούτου Σεμνείου», είπε μεταξύ άλλων, ο Οικουμενικός
Πατριάρχης.
Μαζί του συλλειτούργησαν εφέτος ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, ’ν
θιμος και ο μητροπολίτης Πέτρος από την Εκκλησία της Γεωργίας, ενώ
παρευρέθηκε πολυμελές κλιμάκιο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας
Ελλάδος. Ευχή όλων να αποδοθούν στους χριστιανούς και οι άλλες δύο
ιστορικές μονές της Τραπεζούντας, ο ’γιος Γεώργιος Περιστερεώτας
στην Γαλίανα και ο ’γιος Ιωάννης Βαζελώνας στην ’νω Ματσούκα.
«Ήρθαμε ειρηνικοί και φιλικοί προς τους πάντες, σκιρτώντας από
συγκίνηση και χαρά» ανέφερε στο μήνυμά του, μετά το πέρας της
λειτουργίας, ο κ.Βαρθολομαίος ευχαριστώντας τις Τουρκικές αρχές για
τη σχετική άδεια που αποτελεί, όπως είπε, «αναγνώριση του
δικαιώματος της ελευθερίας της χριστιανικής θρησκείας.
«Εύχομαι ο Θεός να βοηθήσει την Ελλάδα να ξεπεράσει τις δύσκολες
στιγμές που ζει και να αξιωθούν όλοι οι πιστοί να έρθουν κάποια
στιγμή στο ιστορικό αυτό μοναστήρι» τόνισε χαρακτηριστικά ο
Οικουμενικός Πατριάρχης.
Για την ιστορία να αναφέρουμε, ότι την εικόνα της Παναγίας Σουμελά
αγιογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Μετά τον θάνατό του τη μετέφερε
στην Αθήνα ο μαθητής του Ανανίας και τοποθετήθηκε σε ναό της
Θεοτόκου. Έτσι αρχικά ονομάστηκε ως Παναγία η Αθηνιώτισσα. Σύμφωνα
με την παράδοση, στο τέλος του 4ου αιώνα (380-386 μΧ), η Παναγία η
Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και
Βαρνάβα, στη Αθήνα, και τους κάλεσε στην εκκλησία. Εκεί είδαν την
εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο
και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την Θεοτόκο να
λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά.
Ακολουθήστε με…». Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά,
στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Έτσι η
εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά».
Το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μοναχοί έθαψαν την
εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια
παραχωρήθηκαν και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο
Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης. Η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε
στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά»
Θεσσαλονίκης πρότεινε το κτίσιμο ναού στις πλαγιές του Βερμίου,
στην Καστανιά Βέροιας.
Πηγή: ΑΜΠΕ