«Χαιρετιόμαστε μέσα από τα παράθυρα» – Μαρτυρίες πολιτών στην «Κ»

«Χαιρετιόμαστε μέσα από τα παράθυρα» – Μαρτυρίες πολιτών στην «Κ»

10' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ολη η Ελλάδα μένει σπίτι. Από την Ηπειρο έως την Κρήτη και από την Πελοπόννησο έως τις Κυκλάδες, παιδιά, νέοι, γονείς, επαγγελματίες σταδιακά προσαρμόζονται στη νέα πραγματικότητα των μέτρων προφύλαξης κατά της επέκτασης του κορωνοϊού. Επικοινωνία με τους γείτονες από τα παράθυρα, μικρές μοναχικές αποδράσεις στα κοντινά πάρκα ή στην εξοχή, επισκευές στο σπίτι και αισιοδοξία. Δεν λείπουν οι εκνευρισμοί, ιδίως στα σούπερ μάρκετ, ωστόσο όσο οι προμήθειες στα ράφια αναπληρώνονται τόσο η αγωνία της στέρησης των αναγκαίων μετριάζεται. Ρεπόρτερ της «Κ» μίλησαν με ανθρώπους από διάφορες γωνιές της Ελλάδας και μας μεταφέρουν πρωτόγνωρες σκηνές ζωής.

«Κλειστόν» το Μεγάλο Πάπιγκο

Μια εικόνα από το Μεγάλο Πάπιγκο μας δίνει ο Κώστας Τσουμάνης, ξενοδόχος, κατά τις πρώτες ημέρες της πανελλαδικής προσπάθειας «Μένουμε σπίτι». «Το Σάββατο ο καιρός ήταν καλός και το χωριό είχε κόσμο, είχαν έρθει για βόλτα από τα Γιάννενα, αλλά και από πιο μακριά. Ομως λόγω των μέτρων κατά της εξάπλωσης του κορωνοϊού όλα ήταν κλειστά και οι επισκέπτες δεν είχαν πού να φάνε ή να πιουν καφέ και έφυγαν.

Το χωριό είναι ήσυχο, εμείς μένουμε στο σπίτι, η γυναίκα μου θα γεννήσει τον Μάιο και έχουμε αποφασίσει να μη βγούμε καθόλου έξω. Περπατάμε για λίγο στους κήπους μας, χαιρετιόμαστε με τους γείτονες από μακριά, μέσα από τα παράθυρα. Ηρθαν αυτές τις μέρες και κάποιοι από την Αθήνα και τα Γιάννενα που έχουν εδώ εξοχικά, θα είναι πιο ασφαλείς στο χωριό. Αλλοι ήρθαν και άφησαν τα παιδιά στους παππούδες που ζουν εδώ, λόγω των κλειστών σχολείων, και ξαναγύρισαν στις πόλεις.

Αυτή την εποχή οι ξενοδόχοι και γενικά όσοι έχουμε τουριστικές επιχειρήσεις συνήθως κάνουμε εργασίες συντήρησης και εποχικές δουλειές».

Γράμμα από το Ακρωτήρι

«Η γειτονιά μας είναι πιο ήσυχη από συνήθως», μας γράφει η Λίζα Ραντινόφσκι από το Ακρωτήρι των Χανίων στην Κρήτη. «Απόγευμα Σαββάτου. Κάπου κάπου ακούω μια μπάλα να αναπηδά, νεαροί μόνοι ρίχνουν καλάθια, λίγος κόσμος πηγαίνει στην κοντινή παραλία, αλλά τα περισσότερα παιδιά μένουν μέσα, οι περισσότεροι γείτονες είναι άφαντοι.

Παιδιά και γονείς συζητούν τα τελευταία νέα σχετικά με τον αριθμό επιβεβαιωμένων κρουσμάτων κορωνοϊού στο νησί και το πόσο σωστό είναι να βγουν από το σπίτι για καθαρό αέρα και άσκηση.

Τα ράφια των σούπερ μάρκετ είναι γεμάτα με εμφιαλωμένα νερά, φασόλια, ζυμαρικά, ρύζι, αν και οινόπνευμα και αντιβακτηριδιακά μαντιλάκια δεν είναι πάντα διαθέσιμα. Οι υπάλληλοι στα ταμεία φορούν γάντια και ψεκάζουν συχνά τον πάγκο με απολυμαντικό. Μερικοί πελάτες φορούν τις πανάκριβες μάσκες που έλειπαν για μέρες από τα φαρμακεία. Σε ένα αρτοποιείο στο χωριό, ένας υπάλληλος ζήτησε από έναν πελάτη να πάρει αποστάσεις από τους υπόλοιπους.

Η πλήξη και η αβεβαιότητα μας βασανίζουν όλους: τι πρόκειται να συμβεί και πόσο θα κρατήσει;».

«Χαιρετιόμαστε μέσα από τα παράθυρα» – Μαρτυρίες πολιτών στην «Κ»-1

Από την Ηπειρο έως την Κρήτη και από την Πελοπόννησο έως τις Κυκλάδες, παιδιά, νέοι, γονείς, επαγγελματίες σταδιακά προσαρμόζονται στη νέα πραγματικότητα των μέτρων προφύλαξης κατά της επέκτασης του κορωνοϊού.

Η Τήνος προσαρμόζεται

Την Κυριακή στην Τήνο είχε μια υπέροχη λιακάδα, περιγράφει η Βαλεντίνα Γαβριελάτου, ξεναγός και πρόεδρος του Κέντρου Υγείας, η οποία μένει 4 χλμ. έξω από τη Χώρα της Τήνου, σε έναν μικρό οικισμό, τις Λαγκάδες. «Είναι και πράσινη η Τήνος, μια κούκλα. Κάποιοι μάζευαν χόρτα, άλλοι που έχουν ένα μποστάνι πήγαν και το σκαλίζουν.  Στον Αγιο Φωκά ο κόσμος σουλάτσαρε. Περπατούσαν κατά μόνας ή ανά δυάδες, χωρίς να συνωστίζονται.

Από τη μία υπάρχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία, με την έννοια ότι, «εντάξει, θα τα βγάλουμε πέρα». Από την άλλη υπάρχει τρόμος. Και όπως συμβαίνει σε όλες τις μικρές κοινωνίες, έτσι κι εδώ, κυριαρχούν οι διαδόσεις. Την περασμένη Δευτέρα που έσπασαν τα νερά μιας εγκύου και φέραμε ελικόπτερο για να τη μεταφέρει στην Αθήνα, μέσα σε πέντε λεπτά είχε διαδοθεί σε όλο το νησί ότι έχουμε κρούσμα κορωνοϊού. Αναγκάστηκα, ως πρόεδρος του Κέντρου Υγείας, να βγάλω ανακοίνωση στο facebook για να σταματήσει αυτή η φήμη. Δύο μέρες μετά, την Τρίτη, με το που έγινε γνωστό ότι θα κλείσουν τα σχολεία, το πλοίο από Ραφήνα προς την Τήνο την Τετάρτη ήταν γεμάτο, τόσο, που άφησε κόσμο απέξω.

Οικογένειες με συγγενείς στο νησί αποφάσισαν να έρθουν για να έχουν τα παιδιά κάτι να κάνουν (πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο γιατί θα μπορούσαν να κολλήσουν τους παππούδες, όπως έγινε στην Ιταλία). Ευτυχώς η προσέλευση σταμάτησε το Σάββατο, ο άντρας μου που βγήκε μια βόλτα την Κυριακή με το αυτοκίνητο μου είπε ότι το πλοίο από Ραφήνα ζήτημα ήταν να κατέβασε 30 άτομα.

Ενα από τα καλά των ημερών είναι ότι μέσω του Συλλόγου Φίλων του Κέντρου Υγείας βγάλαμε ανακοίνωση ότι ζητάμε εθελοντές για να δημιουργήσουμε μία ομάδα ανθρώπων που θα μεταφέρουν τρόφιμα και φάρμακα στα χωριά, σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Μάνι μάνι έχουν δηλώσει συμμετοχή 10 άτομα. Η επόμενη κίνησή μας είναι να συνεννοηθούμε με τους προέδρους των κοινοτήτων, να ενημερώσουν τα χωριά ότι υπάρχουν εθελοντές που μπορούν να τους φέρουν τρόφιμα».

Κοσμοσυρροή στα σούπερ μάρκετ

Τις εφόδους των πολιτών στα ράφια με είδη πρώτης ανάγκης, πριν ισχύσουν τα προληπτικά μέτρα για τα σούπερ μάρκετ, αναφέρει η Κ.Σ., υπάλληλος σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ. «Εργάζομαι εδώ και 43 χρόνια σε σούπερ μάρκετ, σε διάφορες θέσεις, αλλά αυτόν τον πανικό δεν τον έχω ξαναζήσει. Ισως τότε με την έκρηξη στο Τσέρνομπιλ, με τη διαφορά πως τότε οι άνθρωποι αγόραζαν πιο στοχευμένα, κονσέρβες και άλλα τρόφιμα μεγάλης διάρκειας.

Τώρα στα ευπώλητα ανήκουν ρύζια, μακαρόνια, απορρυπαντικά και χλωρίνη, φρυγανιές, ψωμί τοστ και είδη πρωινού. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως τρώμε τόση βρώμη οι Ελληνες, άδεισαν τα ράφια με τα δημητριακά. Σκέφτηκα πως είναι καλό που έστω για λίγο καιρό η οικογένεια θα τρώει πρωινό μαζί. Πήραν και πολλά πατατάκια, μάλλον για σνακ την ώρα παρακολούθησης ταινιών και μπισκότα για τα παιδιά που θα μένουν αρκετές ώρες στο σπίτι. Τα ράφια με τη ζάχαρη και το αλεύρι άδειασαν αμέσως μετά τα ζυμαρικά. Επειτα τα έτοιμα μείγματα αλευριού, όπως και τα noodles. Κονσέρβες σάλτσας και πελτέδες είχαν επίσης την τιμητική τους. Δεν προλαβαίναμε να ανοίξουμε τις μεγάλες συσκευασίες με τα ζυμαρικά και το ρύζι, τα έσκιζαν πάνω στις παλέτες, τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας έγιναν ανάρπαστα.

Το Σάββατο, πριν ανοίξει το κατάστημα, περίπου 100 άνθρωποι περίμεναν απέξω. Υπάλληλοι από το τμήμα των καλλυντικών ή της κάβας άλλαξαν πόστο για να υποστηρίξουν τα είδη που είχαν μεγαλύτερη ζήτηση, χαρτί υγείας, χαρτοπετσέτες και τρόφιμα. Κάναμε ανεφοδιασμό 4-5 φορές τη μέρα, ενώ σε μια κανονική εβδομάδα μια φορά τη μέρα είναι αρκετή. Μας ζητούσαν προϊόντα που είναι εδώ και μια εβδομάδα σε έλλειψη (είδη απολύμανσης), και αρκετοί μας κατηγορούσαν πως «υπάρχουν, αλλά τα έχετε κρατήσει για το προσωπικό σας».

Η ένταση μεταξύ υπαλλήλων και πελατών, αλλά και μεταξύ των πελατών, είναι πια μέρος της καθημερινότητάς μας. Μια κυρία ζήτησε μια συσκευασία χαρτί υγείας από μια πελάτισσα που είχε στο καρότσι πέντε ή και περισσότερες, όμως εκείνη αρνήθηκε να της δώσει, ενώ στο ράφι δεν υπήρχε διαθέσιμη καμία συσκευασία. Την ενημερώσαμε πως θα φέρουμε από την αποθήκη αμέσως, υπάρχουν αποθέματα, αλλά είχε ήδη απογοητευτεί από τη συμπεριφορά.

Μικροκαβγάδες δημιουργούνταν κάθε μέρα από την περασμένη Δευτέρα. Η δουλειά μας ποτέ δεν ήταν εύκολη, όμως οι συνθήκες που επικράτησαν αυτή την εβδομάδα ήταν πρωτόγνωρες. Οι καταναλωτές ήταν αδιάφοροι για την κούρασή μας, παρόλο που μας έβλεπαν για αρκετή ώρα καθισμένους στα γόνατα να γεμίζουμε τα χαμηλότερα ράφια. Ορισμένοι ήταν αγενείς με τους εργαζομένους, δεν κρατούσαν αποστάσεις. Μαζί και τα παιδιά τους. Φαίνεται πως ο κόσμος δεν είναι σωστά ενημερωμένος, τα τρόφιμα δεν τελειώνουν, οι προμηθευτές είναι συντονισμένοι και όλοι εργαζόμαστε για να μη στερηθούμε ούτε τα βασικά ούτε τα περιττά. Περιττός είναι μόνο ο εκνευρισμός».

Take away στη Σαντορίνη

«Δεν κυκλοφορώ και δεν γνωρίζω αν υπάρχουν τουρίστες στη Σαντορίνη, νομίζω ναι», λέει η Ανθή Πατραμάνη, καθηγήτρια Πληροφορικής στο νησί. «Την Πέμπτη που πήγα στο φαρμακείο συνάντησα δύο τουρίστες, οι οποίοι ήθελαν να αγοράσουν μάσκες για το ταξίδι επιστροφής στις χώρες τους. Δεν ήταν Κινέζοι, Κινέζους δεν έχουμε. Είχαν οικονομικό κόστος οι ακυρώσεις της Κινεζικής Πρωτοχρονιάς, στα τέλη Ιανουαρίου. Ομως η Σαντορίνη είναι ένας προορισμός που δουλεύει 365 μέρες τον χρόνο, είχαμε τουρίστες τον Γενάρη και τον Φλεβάρη και τον Μάρτη. Μέχρι στιγμής και σύμφωνα με όσα ξέρουμε δεν υπάρχει επιβεβαιωμένο κρούσμα κορωνοϊού. Το νησί τηρεί τα μέτρα της κυβέρνησης. Εχει μειωθεί αισθητά η κυκλοφορία στους δρόμους, τα καφέ και τα εστιατόρια είναι κλειστά. Αρκετά έχουν ανεβάσει τα τηλέφωνά τους στο facebook για να δίνει ο κόσμος παραγγελίες. Take away, όχι delivery, δηλαδή παραγγέλνεις και πηγαίνεις και τα παίρνεις.

Παρά τα μέτρα, το κλίμα στο νησί είναι απρόσμενα καλό. Υπάρχουν μεν ορισμένοι πανικόβλητοι καταναλωτές που άδειασαν τα ράφια στα σούπερ μάρκετ, αλλά υπάρχει και κόσμος που αγοράζει τα λίγα πράγματα που χρειάζεται για τις επόμενες μέρες. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που αναστέλλει τη λειτουργία των εποχικών τουριστικών μονάδων δεν έφερε κλαυθμό και οδυρμό στη Σαντορίνη, αλλά μάλλον προκάλεσε ανακούφιση.

Ωστόσο, μέχρι να επανέλθει η κανονικότητα στον χώρο του τουρισμού, θα υπάρξουν συνάνθρωποί μας που θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα οικονομικής επιβίωσης. Πρόκειται για εποχικούς υπαλλήλους που περίμεναν να ξεκινήσουν την εργασία τους, η οποία θα πάει πίσω, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό πέρα από το κομμάτι των μέτρων για τη στήριξη των επιχειρήσεων, να στηριχθούν και οι εργαζόμενοι».

«Χαιρετιόμαστε μέσα από τα παράθυρα» – Μαρτυρίες πολιτών στην «Κ»-2

«Δεν ήθελαν να ακυρώσουν»

«Ολα τα μαγαζιά είναι κλειστά», αναφέρει από τη Στεμνίτσα η Νένα Γκριντζιά ιδιοκτήτρια ξενώνα. «Ανοιξαν από χθες για να κάνουν ντελίβερι με ειδική έκτακτη άδεια που θα βγει αυτές τις μέρες. Το ΚΕΠ, το αγροτικό ιατρείο και το Κέντρο Υγείας στη Δημητσάνα εξυπηρετούν μόνο έκτακτα περιστατικά ή τηλεφωνικά.

Στους δρόμους τη Δευτέρα δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Την Κυριακή, έβλεπες κανένα να κάνει βόλτα, ανά δυάδες, αλλά έτσι κι αλλιώς σε δυάδες κάνουν βόλτα οι ντόπιοι. Οι μοναχικοί περίπατοι είναι συνηθισμένη εικόνα για το χωριό.

Κάποιοι έχουν τρομοκρατηθεί. Κάποιοι άλλοι, που δεν βλέπουν και τηλεόραση, είναι ψύχραιμοι. Και άλλοι το διακωμωδούν για να το ξορκίσουν: οι νέοι κυρίως, σπουδαστές της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας, οι οποίοι παρότι έκλεισε η σχολή έμειναν στο χωριό, γιατί όπως μου είπαν, εδώ μπορούν να κάνουν και ωραίες βόλτες στο βουνό.

Τα Σαββατοκύριακα άλλαξαν. Υπό κανονικές συνθήκες έρχονταν εκδρομείς και όσοι έχουν εξοχικά. Εγώ έχω ξενώνα, είχα κόσμο μέχρι την ανακοίνωση του κλεισίματος της εστίασης. Οι επισκέπτες μου ζήτησαν να παραμείνουν και να μαγειρεύουν στον ξενώνα, αλλά δεν μπορούσα να το επιτρέψω, δεν έχω σχετική άδεια. Κατόπιν ήρθε και η ανακοίνωση περί κλεισίματος των καταλυμάτων και αμέσως ακύρωσα όλες μου τις κρατήσεις, οι οποίες ήταν από εξωτερικό – πολλοί επισκέπτες δεν ήθελαν να ακυρώσουν. Σήμερα μας ενημέρωσαν ότι μόνο τα εποχικά καταλύματα πρέπει να κλείσουν – εμείς που είμαστε με άδεια 12μηνης λειτουργίας μπορούμε να μείνουμε ανοιχτοί. Δεν υπάρχει λογική σε αυτό. Αποφάσισα λοιπόν ότι θα κλείσω έτσι κι αλλιώς – έχω ευθύνη απέναντι στους επισκέπτες και το προσωπικό μου να τους κρατήσω ασφαλείς, όσο περνάει από το χέρι μου.

Ελπίζω αυτή η άσχημη κατάσταση να λειτουργήσει ως ευκαιρία να γίνουν αλλαγές για το καλό μας. Σε προσωπικό επίπεδο, το βλέπω, για την ώρα, σαν ευκαιρία να ανασυντάξω δυνάμεις. Να βάψω τον ξενώνα μου, να φροντίσω με ησυχία τους κήπους μου και για μια χρονιά να κάνω κι εγώ Πάσχα με την οικογένειά μου, χωρίς να δουλεύω. Ελπίζω ότι όλα καλά θα πάνε, θα περάσει κι αυτό».

«Ο φόβος που νιώθουμε»

«Μέχρι πριν από μία εβδομάδα κανείς δεν ασχολιόταν με το θέμα. Δεν το είχαμε πάρει σοβαρά, εγώ προσωπικά γελούσα κιόλας κι ας έχω μικρά παιδιά», λέει η Σοφία Ρούσσου, ιδιοκτήτρια παντοπωλείου στη Δονούσα.

«Οταν είδαμε το διάγγελμα του πρωθυπουργού ταρακουνηθήκαμε και όταν πήρε η αστυνομία από την Αμοργό τον πρόεδρο και του είπε να κλείσουν τα τέσσερα μοναδικά μαγαζιά που λειτουργούν τον χειμώνα, τότε αρχίσαμε πραγματικά να φοβόμαστε. Τα σχολεία έκλεισαν, η παιδική χαρά και το 5×5 το ίδιο, οι εκδηλώσεις του πολιτιστικού συλλόγου ακυρώθηκαν, οι εκπαιδευτικοί έφυγαν, δυο-τρεις έμειναν μόνο. Η γιάτρισσα όλη μέρα αποστειρώνει το ιατρείο. Περίπου είκοσι παιδιά έχει το νησί και τώρα δεν έχουμε τι να τα κάνουμε. Δεν τα αφήνουμε να παίξουν μαζί, το πολύ να βρεθούν για λίγο σε εξωτερικό χώρο και χωρίς πολλά πολλά παιχνίδια.

Από την Παρασκευή όλοι κυκλοφορούν με οινόπνευμα και μαντιλάκια καθαρισμού στην τσέπη. Εχω το σούπερ μάρκετ του νησιού και αυτά τα είδη εξαντλήθηκαν, ενώ και στη Νάξο δεν έχουν να μου στείλουν. Στην πράξη δεν έχουν αλλάξει και πολλά, μονάχα ο φόβος που νιώθουμε. Εκατόν τριάντα άνθρωποι ζούμε εδώ, όλοι δουλεύουμε κανονικά, μόνο ο απογευματινός καφές στο καφενείο κόπηκε για αρκετούς. Και πάλι βέβαια τον παίρνουν στο χέρι και τους βλέπεις να τον πίνουν έξω, καθισμένοι στις παγκάδες, αλλά σε απόσταση μεταξύ τους. Εννοείται ότι κανείς μας δεν θέλει να φύγει από το νησί, ούτε για δουλειές ούτε για τίποτα. Ακυρώσαμε τα πάντα, ακόμη και τα εμβόλια των παιδιών για τα οποία πάμε στη Νάξο. Φοβόμαστε βέβαια μην έρθουν οι ηλικιωμένοι Δονουσιώτες που ζουν στην Αθήνα για να προστατευτούν και μας φέρουν και τον ιό. Ευτυχώς, από ό,τι μας είπαν δεν επιτρέπουν τις μετακινήσεις στους μη μόνιμους κατοίκους. Βγήκε, λέει, ανακοίνωση ότι δεν επιτρέπεται να κατέβει κανείς στο νησί, αν δεν είναι ντόπιος. Αμα έρθει ο ιός εδώ δεν μας σώζει τίποτα». 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή