«Μισό λεπτό, να σε βάλω σε ανοικτή ακρόαση ώστε να ακούς τα τραγούδια, αλλά να σου μιλάω παράλληλα και γι’ αυτά», μου λέει ο Νίκος Τριβουλίδης και εγώ τρίβω τα χέρια μου από ικανοποίηση για αυτό το ιδιωτικό DJ set που πρόκειται να απολαύσω. Ο διευθυντής Ανάπτυξης Πόρων του Μουσείου Μπενάκη δεν είναι απλώς παθιασμένος με τη μουσική, είναι ο άνθρωπος που στην εποχή τού εγκλεισμού μπορεί να σε ταξιδέψει σε διάφορες γωνιές του κόσμου, αλλά κυρίως, σε άλλες εποχές. «Πρώτα θα σε πάω στην Αίγυπτο της δεκαετίας του 1930, παρέα με τη Σύρια καλλονή Ασμαχάν», ενημερώνει. Είναι η κατά κόσμον Αμάλ Αλ Ατράς με τη μυθιστορηματική ζωή και τον απρόσμενο θάνατο από μυστηριώδες τροχαίο. «Λέγεται ότι ήταν κατάσκοπος των Αγγλων ή των Γάλλων, όμως μπορεί να την έβγαλε από τη μέση ακόμα και η Ουμ Καλσούμ για να μην ανελιχθεί υψηλότερα από εκείνη» συμπληρώνει ο Νίκος την ώρα που ακούμε τις τελευταίες νότες του καταπληκτικού τραγουδιού «Ya habibi Taala».
Η Ροζίτα Σεράνο, που έδωσε το όνομά της στις πάστες.
Και πριν σβήσουν τα αραβικά βιολιά –«κατάλοιπο από τις μεγάλες ορχήστρες της αποικιοκρατίας», εξηγεί πάμε σε κάτι δικό μας: «Του Γιάννου η φλογέρα», τραγουδισμένο όμως από τη Χιλιανή καλλονή Ροζίτα Σεράνο. Κόρη διπλωμάτη, έκανε καριέρα στην Ευρώπη την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη θαύμαζε ο Γιόζεφ Γκέμπελς. Ηρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1946, έγινε φίλη της Βέμπο, ενώ γοήτευσε τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον χώρισε από την Κυβέλη. «Προς τιμήν της πήραν το όνομά της οι γνωστές πάστες Σεράνο», με πληροφορεί ο αγαπημένος φίλος. Συνεχίζει: «Δεν βρίσκεις εσύ τη μουσική, αυτή έρχεται και σε συναντά. Ενας τραγουδιστής ή συνθέτης σε παραδίδει στα χέρια του επόμενου, αναζητώντας επιτυχίες του πέφτεις πάνω σε κάποιον που δεν ήξερες από την ίδια εποχή ή το ίδιο είδος και ξαφνικά ανοίγεται κάτι καινούργιο μπροστά σου».
Ο τελευταίος μουσικός που μου σύστησε ο Νίκος είναι ο Σλιμ Γκέιλαρντ (1916-1991) με μια καταπληκτική βερσιόν του «Τι σε μέλει εσένανε» («Tee say malee»). Γεννημένος μάλλον στην Κούβα, ταξίδευε μαζί με τον ναυτικό πατέρα του σε διάφορα μπάρκα. Οταν ήταν 12 ετών, το 1928, το καράβι έπιασε στο Ηράκλειο της Κρήτης αλλά έφυγε χωρίς αυτόν. Ο μικρός μαυρούλης ξέμεινε μόνος του στην Ελλάδα. Οχι μόνον επέζησε, αλλά κατάφερε κάποια χρόνια αργότερα να κάνει καριέρα στην Αμερική και να φιγουράρει έως και στις σελίδες του «Στον δρόμο» του Τζάκ Κέρουακ. Εγινε ένας εκπληκτικός βιρτουόζος τζαζίστας, που δεν ξέχασε ποτέ την Ελλάδα…