Τι μας έχει λείψει περισσότερο το διάστημα του εγκλεισμού; Τώρα που η πολυπόθητη –σταδιακή και υπό προϋποθέσεις– απελευθέρωση πλησιάζει, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε; Η ερώτηση που απευθύναμε στους δέκα καλεσμένους της «Κ» ήταν απλή. Ζητήσαμε την πρώτη, ακαριαία σκέψη τους.
Oι απαντήσεις που λάβαμε δίνουν το μέτρο της απουσίας και της στέρησης, είναι σαν οδηγός στη λίστα προτεραιοτήτων, που μέσα στις πρωτόγνωρες αυτές συνθήκες έφερε τα πάνω κάτω. Σε άλλους έλειψαν γονείς και εγγόνια και σε άλλους ένας καφές έξω στον ήλιο, μια βουτιά στη θάλασσα, μια βόλτα με το αυτοκίνητο στο Σούνιο.
Η πρώτη ανάγνωση είναι ότι ίσως μάθαμε να εκτιμάμε περισσότερο τα απλά, τα αυτονόητα. Τώρα τι θα μείνει, αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα τη διαβάσουμε στο μέλλον.
Χρήστος Λούλης
Ηθοποιός και σκηνοθέτης
Να βουτήξω στη θάλασσα
Το πρώτο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να πετάξω τα ρούχα μου και να βουτήξω στη θάλασσα. Αυτό σκέφτομαι. Δεν είμαι χειμερινός κολυμβητής, η καραντίνα δεν μου στέρησε το κολύμπι, αλλά πραγματικά μου έχει λείψει. Θέλω να πάω σε μια παραλία της Αττικής και να βουτήξω στη θάλασσα, να ξεπλύνω την καραντίνα στο νερό! Και μόνο η σκέψη αυτή με ελευθερώνει.
Στέλιος Παρλιάρος
Ζαχαροπλάστης
Με το αυτοκίνητο στο Σούνιο
Το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να μπω στο αυτοκίνητό μου και να βγω στην παραλιακή με κατεύθυνση το Σούνιο. Είναι μια διαδρομή που κάνω εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον δύο φορές το μήνα. Περνάω από τη Γλυφάδα, τη Βουλιαγμένη, τη Βάρκιζα, κάνω μια μικρή στάση στο 48ο χιλιόμετρο, όπου προτού… ανακαλυφθεί από τον κόσμο ήταν η αγαπημένη παραλία της παρέας, και φτάνω στο Σούνιο. Ανεβαίνω στον ναό, μπορεί να πιω κι έναν καφέ, γεμίζω ενέργεια και μετά συνεχίζω για Λαύριο. Εκεί θα με βρει το σούρουπο σε κάποιο ουζερί. Αυτό θα κάνω. Την αγαπημένη μου διαδρομή στην ωραιότερη πλευρά της Αττικής.
Σταμάτης Κριμιζής
Ακαδημαϊκός
Θέλω να δω τα εγγόνια μου
Προσωπικά αυτές τις μέρες αισθάνομαι μια ανακούφιση γιατί σταμάτησα να κυνηγάω την επόμενη πτήση σε κάποιο αεροδρόμιο και έχω χρόνο να ανταποκριθώ σε υποχρεώσεις που είχα αναλάβει και είχαν μείνει πολύ πίσω. Ομως σκέφτομαι τα εγγόνια μου, κι όταν τελειώσουμε από την πανδημία θέλω να τα δω από κοντά, να τ’ αγκαλιάσω, να απαντήσω στις ερωτήσεις τους, να δω πώς κατάλαβαν αυτήν την εμπειρία του αποκλεισμού. Επίσης, ανυπομονώ να ξαναρχίσω τις ομιλίες στα σχολεία της χώρας όπου, πέρα από την περιγραφή της πρόκλησης των διαστημοπλοίων στην εξερεύνηση των πλανητών, μιλάω στα παιδιά για το όραμά τους, την αριστεία, την αξιοκρατία, το ήθος και τη σκληρή δουλειά που απαιτείται για επιτυχία και ολοκλήρωση στην επιστήμη και στη ζωή γενικά. Κι ελπίζω ν’ ακούσω πως η πανδημία δίδαξε σε όλους τη σημασία της εξειδικευμένης γνώσης και τον υπαρξιακό ρόλο της επιστήμης σε μια σύγχρονη κοινωνία στην αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων που αντικρίζει η ανθρωπότητα.
Τέλος, θα μπορέσω να απαντήσω στο ερώτημα των συναδέλφων και φίλων στην αλλοδαπή την τελευταία δεκαετία, «πώς είναι δυνατόν οι Ελληνες της διασποράς που γνωρίζουμε να είναι επιτυχημένοι, να επιδιώκουν την αριστεία, και να συνεισφέρουν στην κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα από τα διεθνή ΜΜΕ η εικόνα που έχουμε για την ελληνική κοινωνία είναι τόσο αρνητική». Τώρα πλέον μπορώ να τους απαντήσω ότι η Ελλάδα που νικάει τον κορωνοϊό εμπιστευόμενη την επιστήμη, είναι ενωμένη και οργανωμένη, πέρα από τους λαϊκισμούς και την τυραννία των ανικάνων, και είναι η πραγματική Ελλάδα. Και όλοι αυτοί θα καταλάβουν την απάντηση, πόσο μάλλον βλέποντας τα παραδείγματα στις δικές τους χώρες.
Κώστας Μπακογιάννης
Δήμαρχος Αθηναίων
Να απολαύσουμε την Αθήνα μαζί
Να απολαύσουμε την Αθήνα όλοι μαζί. Αυτός είναι ο πιο σημαντικός στόχος της επόμενης ημέρας. Σε αυτό τον στόχο οφείλεται όλη η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από την πρώτη ημέρα της κρίσης. Να εκμεταλλευθούμε τον χώρο και τον χρόνο που μας δίνεται στην πόλη και να κάνουμε ουσιαστικές παρεμβάσεις με πιο εντατικούς ρυθμούς από πριν.
Οι ασφαλτοστρώσεις σε 82 δρόμους, οι παρεμβάσεις επισκευών στους δημόσιους χώρους, η τοποθέτηση 7.500 νέων κάδων αλλά και οι σαρωτικές επιχειρήσεις αντιγκράφιτι και καθαρισμού μεγάλων επιφανειών, είναι κομμάτια της καθημερινής μας δουλειάς για να καταλήξουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Να έχουμε μία καλύτερη Αθήνα όταν θα βγούμε όλοι από τα σπίτια μας. Και αυτό δεν είναι ευχή, είναι μία νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται τώρα. Γιατί τώρα, σε αυτή την περίοδο, μάθαμε να εκτιμάμε ακόμη περισσότερο τα αυτονόητα. Τη ζωή στον δημόσιο χώρο, τη ποιότητα της καθημερινότητας στις γειτονιές της πόλης. Αυτό είναι που μας λείπει και αυτό θέλουμε να φτιάξουμε.
Τώρα, λοιπόν, μας δίνεται μια χρυσή ευκαιρία που ονομάζεται επόμενη μέρα και την αξιοποιούμε. Γιατί μπαίνει μπροστά το σχέδιό μας που θέλει μία Αθήνα ανοιχτή αγκαλιά για όλους σε κάθε γωνιά της. Με πεζοδρομήσεις και ενοποιήσεις χώρων που δημιουργούν υπέροχες διαδρομές. Με τη διαμόρφωση των εμβληματικών χώρων που τους υποδέχονται όλους. Με περισσότερο πράσινο, με καθαριότητα και περισσότερο φως. Γιατί η Αθήνα που δημιουργείται, δεν θα είναι απλώς η πόλη που ζούμε, αλλά η πρωτεύουσα που θα θέλαμε όλοι να ζούμε.
Ορέστης Ανδρεαδάκης
Καλλιτεχνικός διευθυντής Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Να δω ουρές στο «Ολύμπιον»
Ουρές. Συνωστισμός. Γεμάτες κινηματογραφικές αίθουσες. Αυτό ονειρεύομαι όταν τελειώσει η καραντίνα, όταν τελειώσει ο παγκόσμιος φόβος: Να ξαναδώ τους σινεφίλ να περιμένουν έξω από το «Ολύμπιον» – την ιστορική έδρα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Να αγγίζονται, να χαιρετιούνται να φιλιούνται. Χωρίς γάντια. Χωρίς μάσκες. Και μετά να ξεχυθώ και εγώ μαζί τους στην αίθουσα. Να νιώσω αγκώνες να ακουμπιούνται και ανάσες ελεύθερες. Και όταν σβήσουν τα φώτα να ακολουθήσω τα βλέμματά τους να συμπλέουν, να ταυτίζονται, να ενώνονται πάνω στη μεγάλη οθόνη που θα έχει φωτιστεί από την κοινή εμπειρία που μόνο η τέχνη μπορεί να προσφέρει στην ανθρωπότητα.
Στεφανία Γουλιώτη
Ηθοποιός
Να πάω για ένα καφέ
Νομίζω ότι έπειτα από αυτή τη συνθήκη θα θελήσω να κρατήσω κάποια από τα θετικά που μου αποκάλυψε. Τη διεύρυνση του χρόνου, την ενδοσκόπηση, την ηρεμία, την ανάγκη να ζω τη στιγμή. Σίγουρα θα διεκδικώ πολύ περισσότερο χρόνο για παύση και σίγουρα θα περιοριστεί ο κόσμος τον οποίο συναντούσα, μιας και συνειδητοποίησα πόση σπατάλη ενέργειας υπάρχει στις ανούσιες συνευρέσεις. Ο χρόνος τού να μην κάνεις τίποτα είναι πολύτιμος και δημιουργικός, αρκεί και να μη θες να τον γεμίσεις με πράγματα που πιστεύεις πως είναι δημιουργικά αλλά στην ουσία αποτελούν προσπάθεια να ξεπεράσεις την πλήξη σου. Ως εκ τούτου, το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις τελειώσουν οι περιορισμοί είναι να πάω στο αγαπημένο μου καφέ, μόνη, να κάτσω να ευχαριστηθώ τον καιρό και να παρατηρώ τον κόσμο. Ισως πάρω και κάποιο βιβλίο μαζί μου. Ποτέ δεν το επέτρεψα αυτό στον εαυτό μου… Θα κάνω αυτό που έλεγε ο Μικρός Πρίγκιπας: «Εγώ αν είχα είκοσι λεπτά, θα τα χρησιμοποιούσα για να περπατήσω αργά μέχρι την πηγή».
Μαριάννα Κάλμπαρη
Καλλιτεχνική διευθύντρια Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν
Πάρτι, βόλτες, πρόβες
Επιτρέψτε μου να μετατρέψω την ερώτηση σε: «Τι θα πρωτοκάνω όταν βγω από την καραντίνα αφού έχει βρεθεί θεραπεία και εμβόλιο;». Κι ας αργήσει εκείνη η μέρα… Εκείνη τη μέρα όμως:
1) Θα κάνω ένα μεγάλο πάρτι! Με ανθρώπους που αγαπώ: οικογένεια, φίλους, συνεργάτες, γνωστούς, αγνώστους. Ενα πάρτι όπου θα αγκαλιαστούμε, θα φιληθούμε, θα χορέψουμε γιορτάζοντας μια νέα αρχή.
2) Θα επιδοθώ σε άσκοπες βόλτες και μετακινήσεις με τα πόδια, με ταξί, μετρό, αεροπλάνα, τρένα, καράβια.
3) Θα κάνω ατελείωτες πρόβες στο θέατρο! Με δάκρυα, γέλια, ανάσες, βλέμματα, αγγίγματα.
4) Θα παρακολουθήσω ωραίες παραστάσεις σε ασφυκτικά γεμάτα θέατρα όπου κανείς δεν θα φοβάται να βήξει.
Κωστής Μαραβέγιας
Τραγουδοποιός
Στο… ΚΤΕΛ Πελοποννήσου
Οταν τελειώσει η καραντίνα θέλω να στριμωχτώ με γνωστούς κι αγνώστους. Να νιώσω τα χνώτα τους, τον ιδρώτα τους, να περιπλανηθώ μαζί τους σε ένα μετρό σε ώρα αιχμής ή έστω σε ένα στοιβαγμένο λεωφορείο των ΚΤΕΛ Πελοποννήσου. Οταν τελειώσει η καραντίνα ας κλειστώ και σε ασανσέρ με άλλους οκτώ, να μοιραστώ την αγωνία, τον φόβο και την ανακούφιση όταν βγούμε. Να εκνευριστώ με τον εξυπνάκια στο φανάρι που έρχεται από δεξιά για να μην κάνει ουρά. Να ανταλλάξουμε και δυο τρία γαλλικά και οι πίσω να κορνάρουν. Να ακούσω πάλι απ’ τον πατέρα μου για «το καλό παιδί τον Τσίπρα» και από τον ανιψιό μου για «τη νέα πίστα του Fortnite». Κι όταν περάσει ο καιρός θα γκρινιάζω πως κουράστηκα στη φασαριόζα Αθήνα και θα ψάχνω μια νέα καραντίνα σε κάποια ερημική παραλία με καντίνα. Να ’μαστε καλά οι άνθρωποι, να ’μαστε κοντά κι αν μπορούμε να αγαπιόμαστε. Κι αν όχι δεν πειράζει. Αρκεί να είμαστε μαζί.
Γιάννης Μπουτάρης
Οινοπαραγωγός, τέως δήμαρχος Θεσ/νίκης
Γιαννακοχώρι, Αμύνταιο, Νυμφαίο
Προφανώς η καραντίνα δεν θα λήξει απόλυτα αλλά σταδιακά. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να πάω στο κτήμα στο Γιαννακοχώρι και στο Αμύνταιο, να πάρω μια γεύση από τα αμπέλια που βιάζονται να καρπίσουν, μιας και η περίεργη φετινή άνοιξη τα κάνει λίγο βιαστικά. Θα συνεχίσω για να καταλήξω στο Νυμφαίο στον δασικό σταθμό του Αρκτούρου. Κι εκεί τα ζώα, αρκούδες και λύκοι είναι ανήσυχα. Πάντα είναι έτσι μετά τα χιόνια τον χειμώνα. Στο Νυμφαίο θα καθίσω μόνος, να συγκεντρωθώ για να μπορέσω να καταλάβω πώς θα είναι ο κόσμος μέχρις ότου να βρεθεί ο τρόπος θεραπευτικής αντιμετώπισης του ιού, μιας και δείχνει ότι θα ζήσουμε με αυτό όπως και με τις άλλες πανδημίες (ισπανική γρίπη, ελονοσία, φυματίωση, HIV κ.λπ). Να αξιολογήσω γενικότερα τον μέχρι τώρα τρόπο ζωής μου, τις προτεραιότητές μου, τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, τις συμπεριφορές μου και τα λάθη μου. Και φυσικά η αναγκαστική εικοσιτετράωρη συμβίωση με τη γυναίκα μου και τη νέα μου οικογένεια με οδηγούν να εκτιμήσω και να ευχαριστηθώ τη νέα, για μένα, αυτή κατασταση, που συμπληρώνει και εμπλουτίζει τις σχέσεις μου με τα παιδιά και τα εγγόνια μου.
Σμαράγδα Καρύδη
Ηθοποιός
Γονείς και έπειτα κατευθείαν Αίγινα
Νομίζω είναι πολύ συγκεκριμένα τα πράγματα που θέλω να κάνω. Θέλω να δω τους γονείς μου, δεν τους έχω δει εδώ και ένα μήνα ούτε με βιντεοκλήση, γιατί τους είναι δύσκολο να επικοινωνήσουν με αυτόν τον τρόπο. Επίσης, θέλω να δω τους φίλους μου! Οι άνθρωποι μου έχουν λείψει… Και τα ταξίδια! Θα ήθελα να μας επιτρέψουν τα ταξίδια, να μπορέσω να πάω στο σπίτι μου στην Αίγινα. Φέτος είχα πει τέρμα με την Αίγινα, θα πάω σε πολλά νησιά, τώρα θέλω να πάω και να μείνω εκεί.