Αντισώματα που αδρανοποιούν τον ιό SARS-CoV-2 εμποδίζοντας τη μόλυνση των κυττάρων παρασκεύασαν Ολλανδοί ερευνητές, με τα πρώτα αποτελέσματα από τις δοκιμές στο εργαστήριο να είναι ενθαρρυντικά. Στο πλαίσιο της εντατικής ερευνητικής προσπάθειας σε παγκόσμιο επίπεδο για την κατανόηση του ιού και την εύρεση θεραπείας, Ολλανδοί ερευνητές αναγνώρισαν τα ειδικά αντισώματα που αδρανοποιούν τον ιό και τα οποία δεσμεύουν την πρωτεΐνη-ακίδα με την οποία ο ιός συνδέεται με τα κύτταρα.
Οπως αναφέρουν ο αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Ευστάθιος Καστρίτης και ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Θάνος Δημόπουλος σε άρθρο τους στο οποίο συνοψίζουν τα ευρήματα της μελέτης από την Ολλανδία, αυτή η πρωτεΐνη- ακίδα, που συνδέεται στον υποδοχέα ACE2, αποτελείται από δύο υπομονάδες και οι ερευνητές έφτιαξαν στο εργαστήριο αντισώματα πουδεσμεύουν την υπομονάδα που είναι υπεύθυνη για τη σύνδεση με τα ανθρώπινα κύτταρα. Αρχικά το αντίσωμα προήλθε από ποντικούς και οι ερευνητές το μετέτρεψαν ώστε να περιέχει μόνο ανθρώπινες ακολουθίες στα αμινοξέα του (εξανθρωποποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα). Ακολούθως επιβεβαίωσαν ότι η χορήγηση αυτού εμπόδιζε τη μόλυνση κυττάρων από τον ιό. Σε αυτά τα πειράματα ανθρώπινα κύτταρα εκτέθηκαν στον ιό και όταν αυτό γινόταν παρουσία του αντισώματος, ο ιός δεν μπορούσε να εισέλθει και επομένως αδρανοποιούνταν. Το συγκεκριμένο αντίσωμα μάλιστα ήταν δραστικό και εναντίον άλλων συγγενικών με τον SARS-CoV-2 ιών. Σύμφωνα με τους καθηγητές, είναι η πρώτη αναφορά ενός ανθρώπινου μονοκλωνικού αντισώματος που εξουδετερώνει τον SARS-C0V-2. «Αυτό το αντίσωμα θα είναι χρήσιμο για την ανάπτυξη νέων τεστ ανίχνευσης του ιού, ενώ πιθανώς να μπορεί να αναστείλει τη μόλυνση από τον ιό ή να βοηθήσει στην κάθαρση του οργανισμού από τον ιό», επισημαίνουν οι κ. Καστρίτης και Δημόπουλος.
Η χρήση αντισωμάτων για αντιμετώπιση σοβαρών περιστατικών της νόσου ήδη γίνεται, αλλά αφορά τη χορήγηση πλάσματος από ασθενείς που έχουν αναρρώσει. Δεν υπάρχουν απεριόριστες ποσότητες πλάσματος για τη συγκεκριμένη θεραπεία και δεν μπορούν να καλυφθούν όλες οι ανάγκες σε μία πανδημία. Ετσι, ερευνητές εξετάζουν την κατασκευή στο εργαστήριο αντισωμάτων, καθώς οι ποσότητες που θα μπορούσαν να παρασκευαστούν είναι απεριόριστες. «Η κατάλληλη τεχνολογία και τεχνογνωσία υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Μονοκλωνικά αντισώματα χρησιμοποιούνται σήμερα σε ένα ευρύ φάσμα νοσημάτων στην ογκολογία, τη ρευματολογία, τη νευρολογία, στη θεραπεία της οστεοπόρωσης, της ανθεκτικής υπερλιπιδαιμίας κ.α. Πρόκειται για ειδικές θεραπείες που αναγνωρίζουν ένα συγκεκριμένο στόχο, συνήθως μία πρωτεΐνη που βρίσκεται πάνω στα κύτταρα ή μία πρωτεΐνη που κυκλοφορεί στο αίμα. Ετσι, συνήθως δεν έχουν δράσεις πέρα από τον στόχο τους, και η τοξικότητά τους είναι σχετικά περιορισμένη», διευκρινίζουν οι καθηγητές.